Οι μαχητές της Ελευθερίας του Ελληνισμού, με αυτοθυσία και ανιδιοτέλεια, με τόλμη
και θάρρος πέρα από τα όρια της ανθρώπινης λογικής, ορμούσαν στις μάχες! Ένα
σύνθημα έβγαινε από τα χείλη όλων:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!
Δεν θα
μπορούσε από την Ελληνική Επανάσταση να λείπει η γυναίκα η Ελληνίδα!
Δεν θα μπορούσε να λείπει η Μαντώ Μαυρογένους! Φόρεσε ανδρικά ρούχα κι αρμάτωσε τα πλοία της με δικά της χρήματα. Φόρεσε και το πιο λαμπρό χαμόγελο, αυτό του Πανάρχαιου Ελληνισμού παντρεμένο με το βλέμμα της Λευτεριάς! Και, όρμησε στις μάχες σαν λιοντάρι!
Δεν θα μπορούσε να λείπει η Μαντώ Μαυρογένους! Φόρεσε ανδρικά ρούχα κι αρμάτωσε τα πλοία της με δικά της χρήματα. Φόρεσε και το πιο λαμπρό χαμόγελο, αυτό του Πανάρχαιου Ελληνισμού παντρεμένο με το βλέμμα της Λευτεριάς! Και, όρμησε στις μάχες σαν λιοντάρι!
Παράλληλα, η
Μαντώ προσπαθούσε και με τον γραπτό λόγο να ευαισθητοποιήσει τους ξένους, τους
Ευρωπαίους.
Έστειλε επιστολή στις γυναίκες του Παρισιού - Σαν να την βλέπουμε, περιτριγυρισμένη από τους άνδρες της, με το όπλο στο ένα χέρι, και στο άλλο την πένα της:
Έστειλε επιστολή στις γυναίκες του Παρισιού - Σαν να την βλέπουμε, περιτριγυρισμένη από τους άνδρες της, με το όπλο στο ένα χέρι, και στο άλλο την πένα της:
"Οι
Έλληνες, γεννημένοι να είναι ελεύθεροι, θα οφείλουν την ανεξαρτησία τους μόνο
στον εαυτό τους. Επομένως, δεν ζητώ από την παρέμβασή σας να αναγκάσετε τους
συμπατριώτες σας να μας βοηθήσουν. Αλλά μόνο για να αλλάξουν την ιδέα της
αποστολής βοήθειας στους εχθρούς μας..."
Δεν ικέτευε!
Δεν ζητιάνευε! Και γράφοντας, όρθωνε ανάστημα, όρθωνε τον Ελληνισμό:
"Μια
κόρη απλή που ανετράφη σ΄ ένα βράχο κι εμεγάλωσε στη θλίψη μη αναπνέουσα παρά
τον πατριωτισμό, θα ακουσθή άραγε από ένα πλήθος γυναικών βυθισμένων στις
απολαύσεις της ζωής, στην πολυτέλεια, στις χαρές της τέχνης και του πολιτισμού;
Και άραγε μήπως κινδυνεύω να γελοιοποιηθώ, αν μιλήσω για την επαναστατημένη ηρωική μου πατρίδα σε γυναίκες που δεν ασχολούνται παρά με τις επαναστάσεις της μόδας;
Και άραγε μήπως κινδυνεύω να γελοιοποιηθώ, αν μιλήσω για την επαναστατημένη ηρωική μου πατρίδα σε γυναίκες που δεν ασχολούνται παρά με τις επαναστάσεις της μόδας;
Δεν
δυσκολεύομαι να σας ομολογήσω ότι λαχταρώ μια ημέρα μάχης, όπως εσείς στενάζετε
ύστερ΄ από έναν χορό".
Αυτή η μοναδικής λεβεντιάς και θάρρους Ελληνίδα, η Μαντώ
Μαυρογένους, πέθανε λησμονημένη και πάμφτωχη. Τα έδωσε όλα στην πατρίδα της,
χωρίς να ζητήσει ανταλλάγματα!
Έτσι συμπεριφέρονται οι αγνοί Έλληνες!
Έτσι ας μάθουμε να συμπεριφερθούμε κι εμείς επιτέλους!
Έτσι, ας λαχταρούμε κι εμείς μια μέρα μάχης και όχι μια μέρα βολέματος...
Έτσι συμπεριφέρονται οι αγνοί Έλληνες!
Έτσι ας μάθουμε να συμπεριφερθούμε κι εμείς επιτέλους!
Έτσι, ας λαχταρούμε κι εμείς μια μέρα μάχης και όχι μια μέρα βολέματος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου