 |
| Του Λεωνίδα το Σπαθί Νικηταράς θα το φορεί... |
Σαν σήμερα, 18 του Μάη, το 1821, ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, ο Νικήτας Σταματελόπουλος δηλαδή, όρμησε στα Δολιανά της Αρκαδίας κατά των τουρκαλβανών του Μουσταφάμπεη. Και ΝΙΚΗΣΕ.
Οι εχθροί ήταν 2.000 και τα πολεμοφόδια τους πολλά. Οι δικοί μας λίγοι, και το μόνο μεγάλο βάρος που κουβαλούσαν στις πλάτες τους, ήταν τα 400 χρόνια της σκλαβιάς.
Ο Νικηταράς, σύμφωνα με το σχέδιο του θείου του, του Κολοκοτρώνη, είχε περάσει από τα Δολιανά και πήγαινε με τους άνδρες του προς το Ναύπλιο. Ειδοποιήθηκε όμως για τα σχέδια του Μουσταφάμπεη και γύρισε πίσω.
Μαζί με τους άνδρες του, ταμπουρώθηκε σε τρία πετρόχτιστα σπίτια, και τριγύρω τους ήταν λίγοι ακόμα Έλληνες μαχητές της Ελευθερίας υπό τον Μητρομάρα Αθανασίου, Ηλία Κωνσταντόπουλο, Θεόδωρο Τερζάκη και Κώστα Καρζή. 600 ήταν οι δικοί μας, μόνο!
Η μάχη ξεκίνησε με το χάραμα. Οι λεβέντες μας, αποφασισμένοι για Ελευθερία ή Θάνατο, δεν λογάριαζαν την δύναμη του εχθρού.
Ο Νικηταράς μπροστά. Αχρήστευε τουρκικά κανόνια. Ορμούσε με το σπαθί του και οι εχθροί έτρεμαν.
Εκείνη την ημέρα, ο Νικηταράς ύψωσε το ανάστημά του μπροστά στον πολυάριθμο εχθρό, και του έδειξε τι σημαίνει να πολεμάς για την γη σου, για τους προγόνους σου, για το μέλλον των παιδιών σου.
Εκείνη την ημέρα, οι Έλληνες νίκησαν. Ο Μουσταφάμπεης ντροπιάστηκε. Γιατί έχασε από τους λίγους, την ανδρειοσύνη των οποίων δεν είχε καθόλου υπολογίσει!...
Η νίκη αυτή στα Δολιανά ήταν άκρως σημαντική για την Επανάσταση του 1821! Και ο ρόλος του Νικηταρά αναντικατάστατος!
Και όμως, αυτόν τον άνδρα οι άνθρωποι της εποχής που έπαιζαν με την εξουσία, λίγα χρόνια αργότερα, του έδωσαν "άδεια επαιτείας"... Πόσο μεγάλη ντροπή! Να θυσιάζεις τον εαυτό σου για την πατρίδα και να μην έχεις μια μπουκιά ψωμί να φας...
Εμείς, οι κατοπινοί μικροί Έλληνες απόγονοί του, υποκλινόμαστε στο θάρρος και στην λεβεντιά του Νικηταρά του Τουρκοφάγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου