Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ, είχε ταχθεί κατά της μαζικής μετανάστευσης των ισλαμιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρώντας ότι αυτή θα επιφέρει την διάλυση της ίδιας της Ευρώπης.
Ο Σμιτ απεβίωσε το 2015, κι έτσι υπάρχει μόνο το βιβλίο του, στο οποίο αναλύει τις απόψεις και τα επιχειρήματά του. Το γεγονός ότι δεν έζησε την έκρηξη της ισλαμικής εισροής και βίας στην Ευρώπη, μέσω των τρομοκρατικών επιθέσεων πρώτα και στην συνέχεια μέσω των λαθραίων μετακινήσεων των μουσουλμάνων που φτάνουν στην Γηραιά Ήπειρο ανεξέλεγκτα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, το γεγονός αυτό λοιπόν προσδίδει μια ιδιαίτερη βαρύτητα στον λόγο του καγκελαρίου.
Η απάντηση του Σμιτ σε Τούρκο πρωθυπουργό που ήθελε να στείλει 20 εκατομμύρια Τούρκους μετανάστες στην Γερμανία
Πριν από δύο δεκαετίες, ένας Τούρκος πρωθυπουργός μου εξήγησε ότι εξαιτίας των υψηλών ποσοστών γεννήσεων στην χώρα του, έπρεπε η Τουρκία μέχρι τα τέλη του εικοστού αιώνα να στείλει άλλα είκοσι εκατομμύρια Τούρκων στην Γερμανία.
Αρνήθηκα να το δεχθώ αυτό, τότε. Αν ποτέ μελλοντικά συμβεί μια τέτοια μαζική μετανάστευση, θα είχε αυτό ως συνέπεια να καταργηθεί εντός της Ε.Ε. η ελεύθερη μετοικεσία, και ίσως να οδηγούσε και μέχρι την διάλυσή της.
Στα τέλη του 21ου αιώνα θα υπάρχουν τόσοι Τούρκοι όσοι είναι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι μαζί.
Στο βιβλίο του ο Σμιτ εκφράζει απόψεις με τις οποίες διαφωνεί ο αναγνώστης, και μάλιστα ο Έλληνας αναγνώστης. Ωστόσο, οι απόψεις του για το κράτος της Τουρκίας και το ισλάμ γενικότερα, που είναι βασισμένες στις εμπειρίες και τα γεγονότα της πολιτικής ζωής, ανταποκρίνονται στην διαμορφωθείσα σημερινή πραγματικότητα.
Απαραβίαστη η ισχύς των στρατιωτικών κεφαλών στην Τουρκία
Η πραγματική δύναμη όμως (του τουρκικού κράτους) βρίσκεται στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στο οποίο - υπό την προεδρία του Προέδρου του κράτους - τίποτα δεν μπορεί να αποφασισθεί εναντίον των ανωτάτων στρατηγών. Οι στρατιωτικές κεφαλές επαγρυπνούν για την εφαρμογή των κεμαλιστικών μεταρρυθμίσεων...
Η διεύρυνση της Ε.Ε. σε ασιατική χώρα όπως η Τουρκία θα ήταν μια μεγάλη και παράλογη ανοησία
Όσον αφορά τις μεγάλες πολιτιστικές διαφορές και τους γεωπολιτικούς προβληματισμούς, πρέπει εξάλλου να συμφωνήσω με τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας, τον Αντρέ Φρανσουά-Πόνσετ και να μην συναινέσω στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Οι διαφορές με την ευρωπαϊκή κουλτούρα είναι πολύ μεγαλύτερες απ΄ ότι αυτές με την Ρωσία ή την Ουκρανία. Όποιος θέλει την Τουρκία με ίσους όρους να ενταχθεί στην Ε.Ε., πρέπει να ξέρει με ποια επιχειρήματα αργότερα θα απορρίψει πιθανές αιτήσεις ένταξης της Αιγύπτου, του Μαρόκου, της Αλγερίας ή της Λιβύης.
Ναι, μια διεύρυνση στην Ασία και την Αφρική θα ήταν μια πολύ μεγάλη και παράλογη ανοησία.
Η ένταξη της Τουρκίας ή άλλων ασιατικών και αφρικανικών χωρών στην Ε.Ε. έχει απομακρυνθεί από το προσκήνιο, για την ώρα τουλάχιστον. Ωστόσο, αναρίθμητοι ισλαμιστές κατέφτασαν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα αυτή, αντιλαμβανόμενη την μεγάλη και παράλογη ανοησία, να κλείσει τα σύνορά της. Μόνο η Ελλάδα έχει αφήσει ανοιχτά τα σύνορά της ακόμα, μόνο η Ελλάδα δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι έχει γίνει θύμα αυτής της ανοησίας.
Σύμφωνα με τον Σμιτ, οφείλουμε να έχουμε καλές σχέσεις γειτονίας με τους μουσουλμάνους, να σεβόμαστε την δική τους κουλτούρα, να μην απαιτούμε από αυτούς να μάθουν όλα όσα εμείς οι ίδιοι για να τα αποκτήσουμε, χρειαστήκαμε τριακόσια ή τετρακόσια χρόνια, αλλά ο καθένας πρέπει να μένει στην χώρα του. Διαφορετικά κινδυνεύει η ειρήνη στον 21ο αιώνα.
Η απάντηση του Σμιτ σε Τούρκο πρωθυπουργό που ήθελε να στείλει 20 εκατομμύρια Τούρκους μετανάστες στην Γερμανία
Πριν από δύο δεκαετίες, ένας Τούρκος πρωθυπουργός μου εξήγησε ότι εξαιτίας των υψηλών ποσοστών γεννήσεων στην χώρα του, έπρεπε η Τουρκία μέχρι τα τέλη του εικοστού αιώνα να στείλει άλλα είκοσι εκατομμύρια Τούρκων στην Γερμανία.
Αρνήθηκα να το δεχθώ αυτό, τότε. Αν ποτέ μελλοντικά συμβεί μια τέτοια μαζική μετανάστευση, θα είχε αυτό ως συνέπεια να καταργηθεί εντός της Ε.Ε. η ελεύθερη μετοικεσία, και ίσως να οδηγούσε και μέχρι την διάλυσή της.
Στα τέλη του 21ου αιώνα θα υπάρχουν τόσοι Τούρκοι όσοι είναι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι μαζί.
Στο βιβλίο του ο Σμιτ εκφράζει απόψεις με τις οποίες διαφωνεί ο αναγνώστης, και μάλιστα ο Έλληνας αναγνώστης. Ωστόσο, οι απόψεις του για το κράτος της Τουρκίας και το ισλάμ γενικότερα, που είναι βασισμένες στις εμπειρίες και τα γεγονότα της πολιτικής ζωής, ανταποκρίνονται στην διαμορφωθείσα σημερινή πραγματικότητα.
Απαραβίαστη η ισχύς των στρατιωτικών κεφαλών στην Τουρκία
Η πραγματική δύναμη όμως (του τουρκικού κράτους) βρίσκεται στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στο οποίο - υπό την προεδρία του Προέδρου του κράτους - τίποτα δεν μπορεί να αποφασισθεί εναντίον των ανωτάτων στρατηγών. Οι στρατιωτικές κεφαλές επαγρυπνούν για την εφαρμογή των κεμαλιστικών μεταρρυθμίσεων...
Η διεύρυνση της Ε.Ε. σε ασιατική χώρα όπως η Τουρκία θα ήταν μια μεγάλη και παράλογη ανοησία
Όσον αφορά τις μεγάλες πολιτιστικές διαφορές και τους γεωπολιτικούς προβληματισμούς, πρέπει εξάλλου να συμφωνήσω με τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας, τον Αντρέ Φρανσουά-Πόνσετ και να μην συναινέσω στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Οι διαφορές με την ευρωπαϊκή κουλτούρα είναι πολύ μεγαλύτερες απ΄ ότι αυτές με την Ρωσία ή την Ουκρανία. Όποιος θέλει την Τουρκία με ίσους όρους να ενταχθεί στην Ε.Ε., πρέπει να ξέρει με ποια επιχειρήματα αργότερα θα απορρίψει πιθανές αιτήσεις ένταξης της Αιγύπτου, του Μαρόκου, της Αλγερίας ή της Λιβύης.
Ναι, μια διεύρυνση στην Ασία και την Αφρική θα ήταν μια πολύ μεγάλη και παράλογη ανοησία.
Η ένταξη της Τουρκίας ή άλλων ασιατικών και αφρικανικών χωρών στην Ε.Ε. έχει απομακρυνθεί από το προσκήνιο, για την ώρα τουλάχιστον. Ωστόσο, αναρίθμητοι ισλαμιστές κατέφτασαν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα αυτή, αντιλαμβανόμενη την μεγάλη και παράλογη ανοησία, να κλείσει τα σύνορά της. Μόνο η Ελλάδα έχει αφήσει ανοιχτά τα σύνορά της ακόμα, μόνο η Ελλάδα δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι έχει γίνει θύμα αυτής της ανοησίας.
Σύμφωνα με τον Σμιτ, οφείλουμε να έχουμε καλές σχέσεις γειτονίας με τους μουσουλμάνους, να σεβόμαστε την δική τους κουλτούρα, να μην απαιτούμε από αυτούς να μάθουν όλα όσα εμείς οι ίδιοι για να τα αποκτήσουμε, χρειαστήκαμε τριακόσια ή τετρακόσια χρόνια, αλλά ο καθένας πρέπει να μένει στην χώρα του. Διαφορετικά κινδυνεύει η ειρήνη στον 21ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου