 |
| Ο παππούς Γιάννης φορούσε αυτό το καπέλο. Η οικογένειά του χάθηκε από το αδηφάγο χέρι των τούρκων. Μια ολόκληρη ζωή έψαχνε τον αδερφό του, τον οποίο είχαν αρπάξει οι βάρβαροι από την αυλή του σπιτιού. Δεν τον βρήκε ποτέ. Με αυτόν τον καημό πέθανε... |
19η του Μάη!
Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Πώς να χωρέσει μέσα σε λέξεις αυτή η τραγωδία του Ελληνισμού, πώς;
Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν έγινε από την μία ημέρα στην άλλη, ούτε από τον ένα μήνα στον επόμενο, ούτε καν στην διάρκεια ενός έτους. Επισήμως, από το 1914 ως το 1923 έδρασαν οι εθνικιστές νεότουρκοι του Κεμάλ, διώχνοντας με λύσσα τους Έλληνες από τις εστίες τους, από τόπους προαιώνια ελληνικούς!
Δεν θέλω να σκέφτομαι πόσοι ακόμα Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας δολοφονήθηκαν "ανεπίσημα", δηλαδή χωρίς να έχει γράψει η ιστορία για τον άδικο και βίαιο χαμό τους.
Και τα επίσημα στοιχεία της Γενοκτονίας, είναι τρομακτικά. 353.000 Έλληνες νεκροί.
Βία, σφαγές, φωτιές, καταστροφές χιλιάδων ελληνικών τόπων που από τις απαρχές του επίγειου χρόνου γεννοβολούσαν πολιτισμό, γράμματα, τέχνες, εμπόριο.
Ναι, από αιώνες αυτή η γη ήταν των Ελλήνων.
 |
| Ζευγάρι Ποντίων. Όμορφοι άνθρωποι. Δημιουργικοί. Μέχρι που εισέβαλαν οι τούρκοι στην ζωή τους... |
Την γη μας όμως την πάτησαν τούρκοι και τότε γεννήθηκε το σκοτάδι. Γεμάτο με κραυγές αγωνίας και θανάτου. Φρικτό τέτοιο σκοτάδι.
Οι τούρκοι χτυπούσαν τους Έλληνες με κάθε τρομοκρατικό μέσο που μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος.
Επέβαλαν δίψα, πείνα, βασανιστήρια. Εκτόπιζαν Έλληνες από τα σπίτια τους. Άρπαζαν το βιος τους. Έκαιγαν τα χωράφια τους. Ανάγκαζαν τους προγόνους μας να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς.
 |
| Ταλαιπωρημένοι και ματωμένοι, πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς οι πρόγονοί μας! Η καρδιά μας, σήμερα, αίμα στάζει όταν την σκέψη μας πλημμυρίζει η τραγικότητα που έζησαν... |
Άρπαζαν τα παιδιά από τις μάνες τους. Γελούσαν διαβολικά καθώς έσπερναν τον θάνατο, και μέχρι σήμερα και για πάντα, εμείς οι απόγονοι τους, τους ακούμε.
Ακούμε τις φωνές τους και δάκρυα στάζουν οι καρδιές μας.
 |
| Η μάνα εν βράχος, η μάνα εν ρασίν... Η μάνα στον Πόντο έκλαψε για τα παιδιά της, για την Ελλάδα της. Και έκανε την καρδιά της πέτρα και συνέχισε τον Γολγοθά της, για να καταφέρει έτσι να ζήσει ο Έλληνας, εσύ κι εγώ, σήμερα... |
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό των Ελλήνων που δολοφονήθηκαν ή βιαίως εξισλαμίστηκαν.
Τιμωρήθηκαν ποτέ οι εγκληματίες;
Η Γενοκτονία είναι έγκλημα. Σημαίνει τον μεθοδικό αφανισμό μιας εθνικής, θρησκευτικής ή φυλετικής ομάδας, με μαζικές εκτοπίσεις, με την παρεμπόδιση της αναπαραγωγής, με το σκόρπισμα της οικογένειας, με την ομαδική εξόντωση.
Ναι, η Γενοκτονία των Ποντίων είναι έγκλημα. Οι εγκληματίες δεν τιμωρήθηκαν ποτέ.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ και την σχετική Σύμβαση από 9/12/1948 που επικυρώθηκε το 1951, άρθρο ΙV:
Τα άτομα τα διενεργήσαντα γενοκτονίαν [...] θα τιμωρούνται είτε είναι κυβερνώντες, είτε υπάλληλοι, είτε ιδιώται.
Η ελληνική πολιτεία, μέσα στο διάβα του χρόνου, με όποιο πολιτικό κόμμα κι αν βρέθηκε στην κυβέρνηση, δεν απαίτησε ΠΟΤΕ την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, των εγκληματιών, οι οποίοι μέχρι και σήμερα μας χλευάζουν.
Αυτή είναι η τραγική μας πραγματικότητα, και μόνο αν την συνειδητοποιήσουμε και αν αποφασίσουμε ενωμένοι να διεκδικήσουμε το δίκαιο μας, μόνο τότε θα έχει αποδοθεί τιμή και δόξα στους αμέτρητους νεκρούς του Πόντου.
Αναρωτιέμαι, θα έρθει αυτή η στιγμή της δικαίωσης για τον Πόντο μας, για τον Ελληνισμό μας που υπήρχε από τότε που γεννήθηκε ζωή στην γη, τότε δηλαδή που δεν είχαν εμφανιστεί επάνω της οι τούρκοι;
Για την μακραίωνη ιστορία του Πόντιου Έλληνα, μιλά και το λεξικό Liddell-Scott:
Ο ανήκων εις τον πόντον, την θάλασσαν, επίθετο του Ποσειδώνος. Υμνήθηκε από τον Όμηρο, τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο και πολλούς άλλους αρχαίους Έλληνες.
Και, τραγικώς, λησμονήθηκε από Νεοέλληνες...
Θα ενεργοποιηθεί άραγε η κυτταρική μας ανάγκη για ένωση και δικαίωση του πανάρχαιου ελληνισμού, και πότε;
Νίκη Μάρκου - Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου