13-14 Μαρτίου 1957 - Οι Άγγλοι δολοφόνησαν τον πολεμιστή και ποιητή του έθνους Ευαγόρα Παλληκαρίδη
Ανάθεμα τους "ξένους φίλους"! Από την Επανάσταση του 1821 και μέχρι σήμερα, μας σκοτώνουν αργά και σταθερά, με τις ευγενικές χορηγίες των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων!
Ένοχος! Καταδικάζεται ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης σε θάνατο διά απαγχονισμού!
Η φωνή του δικαστή σύρθηκε στο χρόνο και σαν ιστός αράχνης κρεμόταν πάνω από το κεφάλι του λεβέντη.
Μα το φωτεινό του πρόσωπο κανένας φόβος δεν το σκίαζε! Εκεί πάνω έγραφε με την πένα της η λευτεριά τον δικό της ύμνο!
Μόνο μια στιγμή γοργοχτύπησε η καρδιά του, όταν άκουσε την φωνή του πατέρα του.
"Μπορώ να δω το παιδί μου για τελευταία φορά;" ρώτησε ο Μιλτιάδης τον βλοσυρό Άγγλο.
"Ναι, υπό έναν όρο. Να το πείσεις να μαρτυρήσει αυτούς που ήταν μαζί του στο βουνό, αυτούς που μαζί με τον γιο σου κουβαλούσαν όπλα στα κρυφά!" διέταξε ο δυνάστης.
"Υπό τοιαύτας συνθήκας, αρνούμαι να δω τον γιο μου!" φώναξε περήφανα ο πατέρας κι έφυγε.
Χαμογέλασε σαν ήλιος ο λεβέντης!
Αυτός είναι ο ήρωας πατέρας μου! Μονολόγησε, και να, αμέσως μετά στα αυτιά του έφτασε της μάνας του, της Αφροδίτης, η φωνή:
"Εγώ, δεν γέννησα προδότη!"
Η καρδιά της πέτρα έγινε, μα δάκρυ δεν άφησε να κυλήσει, μην και στεναχωρηθεί ο λεβέντης της.
Ο Ευαγόρας άγγιξε την καρδιά του, πήρε μαγικά ένα άχρονο χάδι από κει, και το έστειλε στους γενναίους γονείς του, μα και σε όλους τους Έλληνες. Ένα χάδι Ελληνισμού, που έγινε λέξεις και οι λέξεις γίνονται το πιο κοφτερό σπαθί:
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά!
Οι Άγγλοι κρέμασαν τον Παλληκαρίδη μας, που δεν πρόλαβε να ζήσει την 19η άνοιξη της ζωής του.
Μα έζησε και πέθανε Λεύτερος, έγινε Αθάνατος, έγινε Αιώνιος.
Ήταν 14 Μαρτίου 1957,
στην Κύπρο μας, που είναι Ελλάδα!
Πού θα πάει, κάποτε, θα τα βρούμε κι εμείς τα σκαλοπάτια που παν στην Λευτεριά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου