14/3/2021
Ο Δημητράκης Δημητριάδης, ο μικρός λουλουδάς, γεννημένος στην Λάρνακα το 1949, ήταν μόλις επτά χρονών, όταν τον πυροβόλησε ο Άγγλος στρατιώτης κατά την διάρκεια διαδήλωσης.
Ήταν η εποχή του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959.Ήταν η 14η ημέρα του Μαρτίου του 1956, όταν η αγγλική σφαίρα πέρασε λίγο πιο πάνω από το δεξί μάτι του παιδιού και το σκότωσε. Το σκότωσε; Ναι, στον θνητό μας κόσμο. Το έστειλε όμως στην Αθανασία του Ελληνισμού!
Τι έγινε εκείνη την ημέρα; Διαδήλωση έγινε, κατά του Άγγλου κατακτητή! Πήραν μέρος πολλοί μαθητές, μικροί και μεγαλύτεροι σε ηλικία. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο μικρός μας λουλουδάς, ο Δημητράκης.
Οι Άγγλοι στρατιώτες κινητοποιήθηκαν για να διαλύσουν τους διαδηλωτές, πολλοί εκ των οποίων κρύφτηκαν σε μια εκκλησία κι άρχισαν να κτυπούν τις καμπάνες. Η δολοφονική σφαίρα είχε ξεκινήσει τον αποτρόπαιο δρόμο της, μα ακόμα κανείς δεν το ήξερε...
Οι Άγγλοι περικύκλωσαν την εκκλησία κι άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνες βόμβες κατά των μαθητών που τους λιθοβολούσαν.
Ανάμεσα στους μαθητές και ο Δημητράκης, που πουλούσε λουλούδια για να ζήσει. Η δολοφονική σφαίρα αυτόν είχε στόχο κι όλο και τον πλησίαζε. Μα κανείς ακόμα δεν το ήξερε...
Μαθητές έτρεχαν, ο ήχος των βημάτων τους φτάνει μέχρι τα σημερινά αυτιά μας, αν θέλουμε να τον ακούσουμε!, κι όλο έτρεχαν με τους μανιασμένους στρατιώτες να τους ακολουθούν και να τους χτυπούν. Κι εκεί που όλοι έτρεχαν, τα βήματα του Δημητράκη άρχισαν να αιωρούνται προς την Αθανασία.
Ο Άγγλος στρατιώτης είδε τον Δημητράκη να πετάει πέτρες, πεισμωμένος για χάρη της Λευτεριάς! Σήκωσε το όπλο του. Ο Δημητράκης, ατρόμητος μπροστά στον θάνατο, ορμούσε μπροστά κατά του Άγγλου.
Η δολοφονική σφαίρα βγήκε από το όπλο του εχθρού και στόχευσε το δεξί μάτι του Δημητράκη. Ο Άγγλος ήθελε νεκρό τον Έλληνα μαθητή, ήθελε νεκρή την ελευθερία του Γένους του. Γι΄ αυτό στόχευσε το κεφαλάκι του Δημητράκη. Η δολοφονική σφαίρα, όλοι το ήξεραν πια, είχε επιτελέσει το έργο της.
Με άμετρη κακία, οι Άγγλοι θέλησαν να θάψουν το Ελληνόπουλο νύχτα, για να μην ξεσηκωθούν παραπάνω οι Έλληνες. Αρνήθηκε ο ιερέας να κάνει τέτοια ταφή, αρνήθηκε και ο νεκροθάφτης, λέγοντας πως δεν είχε άνθρωπο να σκάψει.
Να σκάψει άνθρωπος την γη, για να μπει εκεί μέσα το νεκρό κορμάκι του θαρραλέου Δημητράκη! Αν ήταν ποτέ δυνατόν αυτό! Και όμως, ήταν. Ο μικρός λουλουδάς κειτόταν ματωμένος και νεκρός. Μέχρι και η μοίρα του έκλαιγε...
Μα η μοίρα του πατέρα του Δημητράκη, ήταν κι αυτή τόσο τραγική. Γιατί οι βάρβαροι έφεραν αυτόν τον δύστυχο άνδρα για να σκάψει την γη, που θα έκλεινε στον κόρφο της τον Δημητράκη του. Τον Δημητράκη όλων των Ελλήνων!
Μα ευθύς μόλις ακούμπησε την κρύα γη το κορμάκι του, άγγελοι κατέβηκαν γοργά, σήκωσαν το κορμάκι του ψηλά κι άφησαν τα αίματα να κυλήσουν από τον ουρανό προς την ελληνική γη, ώστε κανείς να μην ξεχάσει ποτέ τον Δημητράκη. Έπειτα, με όλη την αγάπη του Θεού, τον ακούμπησαν απαλά στην θέση του, στο βασίλειο της Αθανασίας.
Ακούστε, νοιώστε, ζωντανέψτε τον Δημητράκη στην καρδιά σας (από Μαρίνα Βερζανλή):
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου