15/7/2022
Μυθικές διαστάσεις είχε λάβει ο θάνατος του Ατρόμητου Μακεδονομάχου μας, του καπετάν Μπρούφα! Γιατί έλεγαν πως είναι ζωντανός, ενώ είχε ήδη σκοτωθεί...
Στο μεταξύ, ύστερα από νέα σύγκρουση του Μπρούφα στη θέση Καρατάς, στην κορυφή του Βερμίου, με τουρκικό απόσπασμα, το σώμα διασπάστηκε σε δύο ομάδες. Ο Λάζος, ο Τάκης και ο Τσάμης με 40 παλικάρια βάδισαν προς τη Φλώρινα, ενώ ο Μπρούφας με τους αρχηγούς Γεωργαντά και Οικονόμου πήραν άλλη κατεύθυνση προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα βουλγαρικά αντάρτικα σώματα.
Η πορεία του σώματος του Μπρούφα (Βέροια, Νάουσα, Όστροβο, Μορίχοβο, Καφαντάρ) υπήρξε περιπετειώδης και πραγματοποιήθηκε με κατακερματισμό των ανδρών του σε μικρότερες ομάδες. Έτσι, οι αυστριακές πηγές επιβεβαιώνουν την παρουσία μικρών αντάρτικων ομάδων στα Καϊλάρια, την Κατράνιτσα, στο Γραμματικό, στη Βλάστη, στο Αμύνταιο, στην Κλεισούρα και στο Μορίχοβο, γεγονός που προκαλεί την αποστολή 200 Τούρκων στη Φλώρινα και 370 στο Αμύνταιο.
Ένα τμήμα του κύριου όγκου του αρχικού σώματος κατευθύνεται ύστερα από συνεχείς νίκες, στο τρίγωνο Καϊλάρια-Κοζάνη-Τζούμα. Ένα δεύτερο σώμα, σύμφωνα με πληροφορίες του Αυστριακού και του Έλληνα προξένου, συγκρούεται με τουρκικό στρατό, στις 25-26 Ιουλίου κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Βλαδόβου (Άγρας), ανάμεσα στα Βοδενά και στη λίμνη του Οστρόβου.
Το πυρ βάσταξε ολόκληρη τη νύχτα και το πρωί οι Έλληνες αντάρτες, αφού διαιρέθηκαν σε τρεις φάλαγγες, διέσπασαν τον τουρκικό κλοιό και προξένησαν αρκετές απώλειες στους αντιπάλους των. Τότε αυτοί ξέσπασαν σε άγριες βιαιοπραγίες σε βάρος των Ελλήνων της Σαρακίνας.
Νέα άτυχη σύγκρουση για τους Τούρκους σημειώθηκε στις 27 Ιουλίου στο Πόζαρ.
Στις δύο αυτές μάχες οι Τούρκοι είχαν συνολικά 65-85 νεκρούς και τραυματίες, ενώ οι Έλληνες μόνο 4 νεκρούς και έναν αιχμάλωτο. Από τότε χάθηκαν τα ίχνη του δεύτερου σώματος, ένα μέρος από το οποίο στα τέλη του μήνα κατευθύνθηκε στο Μούφι και στην Κλέστινα (Άνω Κλεινές).
Το κύριο σώμα του Μπρούφα συγκρούστηκε το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου 1896 με τουρκικό τάγμα στις Σιδηρές Πύλες (Δεμίρ Καπού) και κατά τη διάρκεια της μάχης που κράτησε συνολικά 14 ώρες, έχασαν τη ζωή τους πολυάριθμοι Τούρκοι στρατιώτες, αλλά και αρκετοί Έλληνες αντάρτες, ανάμεσα στους οποίους και ο αρχηγός του Μπρούφα Μήτσος Καναβός.
Ο ίδιος ο Μπρούφας τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε από τα παλληκάρια του σ΄ ένα κοντινό χωριό για να θεραπευθεί από τις πληγές του. Στο σημείο αυτό όμως οι πληροφορίες διχάζονται ως προς την τύχη του Μακεδόνα οπλαρχηγού.
Έτσι αναφέρεται ότι η παρουσία του Μπρούφα προδόθηκε από τους Βουλγάρους στους Τούρκους, οι οποίοι τελικά τον θανάτωσαν, ενώ άλλη πηγή μνημονεύει ότι ο τραυματισμένος Μπρούφας διέφυγε με τη βοήθεια ορισμένων παλληκαριών του από το διαλυμένο σώμα του στο Μορίχοβο.
Πιθανότερη εκδοχή φαίνεται να είναι εκείνη που αναφέρει ότι ο Μπρούφας υπέκυψε τελικά στα τραύματά του. Αυτό επιβεβαιώνεται και από σχετικές άγνωστες μέχρι σήμερα μαρτυρίες, που σώθηκαν στα Αρχεία της Εθνικής Εταιρείας στα Γενικά Αρχεία του κράτους.
Εκεί αναφέρεται ότι κατά τη μάχη που ακολούθησε στις Σιδηρές Πύλες, ο Μπρούφας έχασε τη ζωή του.
Αργότερα, το Νοέμβριο του 1896, το διοικητικό συμβούλιο της Εθνικής Εταιρείας αποφάσισε να χορηγήσει τακτικό μηνιαίο βοήθημα στη χήρα του Μπρούφα. Ας σημειωθεί ότι για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, ως τις αρχές του 1897, η Εθνική Εταιρεία είχε αποφύγει να κοινοποιήσει στη γυναίκα του Μπρούφα το θάνατο του άνδρα της, φροντίζοντας να την ειδοποιεί συχνά με διάφορα πρόσωπα για τις σποραδικές εμφανίσεις του σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας.
Η στάση αυτή της Εθνικής Εταιρείας οφείλεται στις πολυάριθμες και αντικρουόμενες φήμες που κυκλοφορούσαν την εποχή εκείνη σε ολόκληρη την Μακεδονία σχετικά με την τύχη του Μπρούφα. Η ηρωική μορφή του, που είχε συνεπάρει από ενθουσιασμό ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό, δέσποζε παντού και έπαιρνε διαστάσεις μυθικού προσώπου.
Μπορείτε να διαβάσετε το Πρώτο Μέρος εδώ
Πηγή: Κων. Α. Βακαλόπουλος, από το βιβλίο του "Η Μακεδονία στις παραμονές του Μακεδονικού Αγώνα" εκδ. Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη, δημοσιευμένο άρθρο στο περιοδικό "Μακεδονική Ζωή", τεύχος 258, Νοέμβριος 1987.
Τα μέλη της Εθνικής Εταιρείας, άνδρες από το σώμα του Μπρούφα, ακόμα και η ίδια του η γυναίκα, έλεγαν πως είναι ζωντανό το παλληκάρι. Γιατί έτσι συνέχιζαν οι Έλληνες να πολεμούν και οι εχθροί να φοβούνται.
Χωρίς τον Μπρούφα και τα παλληκάρια του, χωρίς όλους αυτούς τους Μακεδονομάχους μας, δεν θα ζωντάνευε ποτέ η ελπίδα για Ελευθερία της Μακεδονίας μας. Και ούτε ο Παύλος Μελάς θα ερχόταν να θυσιαστεί για την Μακεδονία. Κάποιοι, πριν από τον Παύλο μας, είχαν βάλει τα θεμέλια του Αγώνα. Θεμέλια στα οποία εμείς σήμερα βάλαμε δυναμίτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου