 |
| Κωνσταντίνος Κατσίφας, Έλληνας, δολοφονήθηκε από Αλβανούς, 28 Οκτωβρίου 2018 Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ |
Μερικοί άνθρωποι έχουν έναν δαίμονα μέσα τους που τους κάνει άσχημους.
Με πεταχτά αυτιά, σουβλερή μύτη, μεγάλα δόντια. Όταν μιλούν, η γλώσσα τους πετιέται έξω από το στόμα, μακριά και λιγδιασμένη, και εκσφενδονίζει την κακία της ψυχής και των ιδεών του με απάνθρωπο τρόπο. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που εξαιτίας της απύθμενης κακίας τους, μεταμορφώνονται σε δαίμονες που σκοτώνουν το καλό και ευγενικό. Ειδικά όταν έρχεται μπροστά τους ένας όμορφος αρχαιοελληνικής κοψιάς Έλληνας, ειδικά τότε, μεταμορφώνονται σε δολοφονικούς δαίμονες.
Ένας τέτοιος άνθρωπος - δαίμονας, Αλβανός αστυνομικός, βρέθηκε στον δρόμο του Κωνσταντίνου Κατσίφα, έξι χρόνια πριν, στο χωριό Βουλιαράτες στην Βόρεια Ήπειρο, αρχαιοελληνική γη που σήμερα πατούν οι Αλβανοί.
Ο Κωνσταντίνος είχε ζωγραφίσει στον τοίχο του σχολείου την ελληνική σημαία. Θαρρείς και τον βλέπεις μπροστά σου, τώρα δα, με το περήφανο ζεστό χαμόγελό του και με εκείνα τα ελληνο-σπινθηροβόλα μάτια, η καθαρότητα των οποίων δύσκολα συναντιέται στον κόσμο των θνητών.
Αγριεμένος ο Αλβανός, επιτέθηκε στον Κωνσταντίνο. Του ζήτησε με την δαιμονική φωνή του εξηγήσεις για την σημαία. Δεν άντεχε να την βλέπει ο Αλβανός, φλόγες πετούσε η τεράστια γλώσσα του και με την βία κρατιόταν να μην γρονθοκοπήσει επιτόπου τον Έλληνα. Αλλά, στο μυαλό του μέσα είχε ήδη αποφασίσει τι θα έκανε με τον Έλληνα, λίγο αργότερα, όταν δεν θα ήταν γύρω τους άλλοι. Εξάλλου, είχε και τους συντρόφους του που ζητούσαν εκδίκηση και αίμα, ενώ ο Έλληνας, λίγο αργότερα, με δική τους πίεση, θα ξέμενε μόνος.
Μα, άκου, άκου τον Κωνσταντίνο, πώς του απαντά! Είναι η φωνή του Αθάνατου που μπαίνει στην ψυχή σου και την γλυκαίνει!
"Αυτή η σημαία, είναι Εθνικό Σύμβολο της πατρίδας μου, της Ελλάδας! Αυτό το χωριό, από αιώνες ελληνικό, έχει το δίκιο του χρόνου με το μέρος του, είναι γεμάτο σημαίες, είναι γεμάτο Ελλάδα, σήμερα, που είναι η Εθνική μας Επέτειος! Δεν έχω να σου εξηγήσω τίποτα παραπάνω, δεν έκρυψα ποτέ ποιος είμαι, τι κάνω και γιατί το κάνω! Όμως, ποτέ δεν χτύπησα πισώπλατα ούτε εσένα ούτε άλλους Αλβανούς! Γιατί λοιπόν τα έβαλες μαζί μου, τώρα; Απορία το έχω..."
"Το παράκανες! Κάθε χρόνο τα ίδια! Δεν έχεις δικαίωμα, εδώ είναι Αλβανία!" Μίλησε με την φωνή του δαίμονα ο Αλβανός, ενώ ταυτόχρονα κουνούσε επιδεικτικά το υπηρεσιακό του περίστροφο κι έδειχνε με το δάχτυλο την ελληνική σημαία που κυμάτιζε στην κορυφή του λόφου, επάνω από το Στρατιωτικό Κοιμητήριο.
Χαιρέκακα και απειλητικά, είπε στον Έλληνα: "Αυτή θα κατέβει σύντομα από εκεί! Εδώ είναι Αλβανία!"
Επάνω στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου ζωγραφίστηκε το χαμόγελο της Ελλάδας. Εδώ είναι Ελλάδα, του είπε με το βλέμμα, με τα χείλη, με την λεβέντικη κορμοστασιά, χωρίς να έχει ανάγκη από τις πεζές λέξεις.
Ο Αλβανός μούγκρισε και τον απείλησε με το περίστροφο. Το γεμάτο μίσος βλέμμα του στράφηκε προς τις σημαίες, μα ο Κωνσταντίνος κατάλαβε ότι ο αστυνομικός δεν ήταν μόνος του, γι΄ αυτό και εξέφραζε τόσο απροκάλυπτα πια τις προθέσεις του. Είχαν έρθει κι άλλοι για να βεβηλώσουν τις ελληνικές σημαίες, με τις οποίες, με περισσή αγάπη, αυτός και κάποιοι φίλοι από την προηγούμενη ημέρα είχαν στολίσει όχι μόνο το σχολείο αλλά το χωριό ολόκληρο.
Σκοπός του είναι να βεβηλώσει την μάνα Ελλάδα! Με εκφοβίζει ο Αλβανός, με θέλει αδύναμο και προδότη, και για να πετύχει τον σκοπό του μάζεψε κι άλλους όμοιους του που παραφυλάν για να χτυπήσουν! Η σκέψη ήταν σαν δυνατή γροθιά στην ίδια του την ύπαρξη! Το παρελθόν, γεμάτο απειλές και εκφοβισμούς, γέμισε με απύθμενη θλίψη και βαρύ πόνο τα σωθικά του.
Απομακρύνθηκε για λίγο από την πλατεία. Επέστρεψε ξανά, με ένα όπλο. Περπατούσε περήφανα. Ήθελε να τους δείξει ότι κανένας Αλβανός δεν ήταν σε θέση να εκφοβίζει έναν Έλληνα.
Πυροβόλησε στον αέρα! Ήθελε η Ελλάδα να είναι περήφανη αυτή την ημέρα!
Και ξάφνου οι δαίμονες πολλαπλασιάστηκαν. Βγήκαν από τις κρυψώνες τους! Επίλεκτοι της αλβανικής αστυνομίας, που είχαν σκοπό και στόχο να εξολοθρεύσουν τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, γιατί ξεσήκωνε τους Έλληνες, γιατί μιλούσε για Ελλάδα!
Τον κυνήγησαν. Ο Κωνσταντίνος πήγε προς το βουνό. Κι αυτοί έτρεχαν πίσω του, μα τον έχασαν από τα μάτια τους. Πώς θα μπορούσαν να προλάβουν τον Έλληνα λεβέντη με τα φτερωτά πόδια;
Κάποιοι άλλοι δικοί τους πήγαν στο σπίτι του Κωνσταντίνου. Εκεί, άφησαν τους δαίμονές τους να ελευθερωθούν. Βιαιοπράγησαν κατά της μάνας του Έλληνα. Την βασάνιζαν για να τους πει πού κρυβόταν ο γιος της.
Η μάνα του Κωνσταντίνου δεν ήξερε τίποτα για όσα είχαν προηγηθεί. Αλλά, κι αν ήξερε η Ελληνίδα μάνα πού ήταν το παιδί της, υπήρχε περίπτωση να το παραδώσει στους φονιάδες; Όχι βέβαια! Ένα όχι, πιο μεγάλο και από του Μεταξά!
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας άφηνε το βλέμμα του να αγκαλιάζει το βουνό, την φύση, την Ελλάδα του. Άκουγε την καρδιά του να χτυπά στους ρυθμούς της Εθνικής Επετείου. Οι σκέψεις του ήταν μυρωμένες από τα κατορθώματα των Ελλήνων ηρώων του παρελθόντος.
Θα μπορούσε να κρυφτεί, να διαφύγει, να σωθεί. Ήξερε ότι δεν ήταν τυχαίο το κυνηγητό εναντίον του. Ήταν οργανωμένο έγκλημα. Πάνοπλοι αστυνομικοί, ελικόπτερο που έσκιζε τους ουρανούς, drones, γαυγίσματα άγριου σκύλου που τον έβαλαν να ψάξει τον Έλληνα.
Ο Κωνσταντίνος στην κορυφή του βουνού σαν έφτασε, ήξερε ότι έπρεπε να πάρει μια απόφαση.
Δες τον, με τα αιώνια μάτια της ελληνικής φυλής, δες τον! Πόσο όμορφος και αήττητος στέκει εκεί! Γύρω του χορεύουν οι άγγελοι του ελληνισμού. Οι ήχοι της φύσης γίνονται μελωδίες που από τα αυτιά του διεισδύουν στην ψυχή και την μεταμορφώνουν, σιγά σιγά, σε αθάνατη...
Δεν επιλέγει την φυγή, ο λεβέντης. Τους έδειξα πόσο αδύναμοι είναι, τώρα είναι ώρα να επιστρέψω, άφοβα.
Με την περπατησιά αγέρωχη και τους ένδοξους προγόνους να τον συντροφεύουν, όλο και έφευγε από την ασφάλεια, όλο και πλησίαζε τον θάνατο.
Οι δαίμονες εξαγριώθηκαν μέσα στα σωθικά των Αλβανών, ειδικά σαν τον είδαν να χαϊδεύει με τα πόδια του την ελληνική γη, ειδικά σαν τον άκουσαν να φωνάζει με την πιο μυθική φωνή: Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω ο Ελληνισμός!
Με πρόσωπα παραμορφωμένα από το μίσος, πυροβόλησαν το Παλικάρι στην καρδιά!
Ο 35χρονος Έλληνας καταδρομέας των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έπεσε νεκρός! Αλλά, την ίδια στιγμή που από τα ηρωικά του χείλη έφευγε η στερνή ανάσα του, εκείνη την στιγμή άπλωσε τα μαγικά φτερά της η Αθανασία και τον τύλιξε στην αγκαλιά της και τον ύψωσε στον Θρόνο των Ηρώων, εκεί που δικαιωματικά ανήκει!
Για τον ελληνικό λαό, είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΗΡΩΑΣ!!!
Μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις, και τότε, και τώρα, έχουν γίνει κουφές, τυφλές, υποταγμένες σε ξενο-συμφέροντα, ανίκανες να υπερασπιστούν τον Κωνσταντίνο Κατσίφα! Οι φονιάδες του δεν βρίσκονται σε κελιά φυλακών, εκεί που ανήκουν. Γιατί, και στων πολιτικών τα σωθικά και τα μυαλά δαίμονες κατοικούν...
Ο λεβέντης Κωνσταντίνος μάς άφησε κληρονομιά τις σκέψεις και τα ιδανικά, για τα οποία δεν δίστασε να πεθάνει:
"Η ζωή μας δεν είναι μια πρόβα στο έργο που θα ακολουθήσει: είναι το ίδιο το έργο με μία και μοναδική παράσταση! Εμείς γράφουμε την πλοκή, εμείς οριοθετούμε το διάλειμμα, εμείς ορίζουμε το φινάλε".
"Η ζωή κάτω από τον ζυγό της τυραννίας δεν έχει νόημα και αξία. Η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά είναι έπαθλο που το κερδίζει ο άνθρωπος με τον αγώνα του". (Αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης)
Μας λείπει αφόρητα η φλόγα σου, Κωνσταντίνε Κατσίφα, αφόρητα!
Νίκη Μάρκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου