Ανήμερα του Μακεδονίτη Καβαλάρη, του Αγίου Δημητρίου, η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης! Ο Δραγούμης ύψωσε την πρώτη Ελληνική Σημαία!

 
26/10/2024

26 Οκτωβρίου 1912: Όταν μπήκαμε στη Θεσσαλονίκη, μια συγκινημένη ηδονή με γέμιζε όλον, τέτοια που δεν μπορώ να την περιγράψω... Εμείς οι λίγοι, που δουλέψαμε χρόνια στη Μακεδονία, για να κάνουμε το Έθνος μας να πολεμήσει για δαύτην... 

26 Οκτωβρίου 1912, ανήμερα της εορτής του πολιούχου της πόλης, του Αγίου Δημητρίου, απελευθερώνεται η Θεσσαλονίκη μετά από πέντε αιώνων σκλαβιά. Θαύμα του Αγίου και της Αθάνατης Ιστορίας του Ελληνισμού. Θαύμα που μοιάζει με μυθιστόρημα, μα είναι αλήθεια!!!

Είναι αλήθεια ότι εκείνη την ημέρα ο τούρκος Ταχσίν πασάς με πρωτόκολλο παρέδιδε στους Έλληνες την Θεσσαλονίκη, τους Έλληνες που είχαν ήδη κυκλώσει την πόλη με τις δυνάμεις τους. Είναι αλήθεια ότι χίλιοι τούρκοι αξιωματικοί και είκοσι πέντε χιλιάδες στρατιώτες ήταν αιχμάλωτοι των Ελλήνων. 

Είναι αλήθεια ότι ο Ίων Δραγούμης ανέβασε την Ελληνική Σημαία στην Μητρόπολη, μετά από τους μαρτυρικούς αιώνες δουλείας, νοιώθοντας δέος, δέος κοινό για όλους τους Έλληνες που ζούσαν το θαύμα! 

Ο Δραγούμης στα 1912 υπηρετούσε στον Ελληνικό Στρατό της Ελευθερίας κι ευτύχησε να μπει πρώτος στην Θεσσαλονίκη και να γράψει ο ίδιος το πρωτόκολλο της Απελευθέρωσης της πόλης. Έγραψε στο ημερολόγιο του: 

"...Με κάλεσε ο Διάδοχος και μου είπε να πάω στη Θεσσαλονίκη με τους αξιωματικούς του επιτελείου (Β. Δούσμανη, Ι. Μεταξά κ.ά.), για να συζητήσουμε και να κλείσουμε συμφωνίες με τον Ταχσίν πασά για την παράδοση της Θεσσαλονίκης. 

Βιαζόμουν να φύγουμε. 

Τέλος φύγαμε. Περάσαμε τη γέφυρα του Γαλλικού και κατά τις 8 το πρωί φθάσαμε στο σταθμό της Θεσσαλονίκης. 

Όταν μπήκαμε στη Θεσσαλονίκη, μια συγκινημένη ηδονή με γέμιζε όλον, τέτοια που δεν μπορώ να την περιγράψω... Εμείς οι λίγοι, που δουλέψαμε χρόνια στη Μακεδονία, για να κάνουμε το Έθνος μας να πολεμήσει για δαύτην και να την πάρει, να που είδαμε με τα ίδια μάτια τα αποτελέσματα της εργασίας μας, την εκπλήρωση των πόθων μας, το στεφάνωμα των κόπων μας. 

Στην αίσθηση που είχα μπαίνοντας στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να λογαριάσεις και τούτο το στοιχείο για να την καταλάβεις: Έμπαινα στην ψυχή των ραγιάδων κι ένιωθα τη χαρά τους, που μας έβλεπαν εμάς, τον Ελληνικό Στρατό, να μπαίνει νικηφόρος στην πατρίδα τους και να εκπληρώνεται ένας προαιώνιος πόθος. 

Στη Μητρόπολη εγώ ανέβασα την Ελληνική Σημαία!..."

Είναι αλήθεια λοιπόν, απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη, η πόλη η πεντάμορφη της Μακεδονίας μας, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, από τον οποίο ο Κ. Παλαμάς είχε ζητήσει να μας "βάλει του θριάμβου την κορώνα": 

Εσύ, που θρόνος σου η Θεσσαλονίκη,

Μακεδονίτη Ακρίτα Καβαλάρη,

φώτισέ μας το δρόμο προς τη Νίκη. 

Του μήνα, που γιορτάζει Σε, είν΄ η χάρη...

Μα το βαρβαροφάγο Σου κοντάρι

χίλιασέ το κι αρμάτωσε τη χώρα.

...Δεόμεθά σου: 

Βάλε μας του θριάμβου την κορώνα! 

(Η άνω φωτογραφία είναι από την πανηγυρική έκδοση της εφημερίδας "Μακεδονία" την επομένη της εισόδου των ελληνικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη. Εκείνη η εφημερίδα δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή που φέρει το ίδιο όνομα, το οποίο δεν σέβεται και δεν τιμά...)