Χρήστος Βογιατζής (Νάκος), Μακεδονομάχος: Άντεξε βάσανα και φυλακές, όλα για την Μακεδονία και την Ελευθερία της! Πέθανε λησμονημένος...

 

 27/3/2025

Μπορούμε να τον φανταστούμε ξεχασμένο στο χωριό του, αυτόν τον Έλληνα, τον Χρήστο Βογιατζή που δεν έπαψε ποτέ να μάχεται για την Μακεδονία μας; Ποιες σκέψεις άραγε να έκαμε, κρατώντας, μόνος και έρημος, το αναμνηστικό δίπλωμα του Μακεδονομάχου;

Χρήστος Βογιατζής γεννήθηκε το 1884 στην Προσοτσάνη. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας του Νάκα Βογιατζή (Ιωάννης Β. Δώδος). Αδέλφια του ήταν ο Δημήτριος Βογιατζής -μετέπειτα δάσκαλος, πρόεδρος κοινότητας Προσοτσάνης και Αρχιμανδρίτης στην επαρχία Προσοτσάνης, ο Νικόλαος που ξυλοκοπήθηκε άγρια από τους Βουλγάρους το 1916 και πέθανε, η Φωτεινή ηρωϊκή δασκάλα που κακοποιήθηκε βάναυσα από τους Βουλγάρους το 1916, η Μαριγούδα που βρήκε τραγικό θάνατο στα φαράγγια της Βροντούς στην τρίτη βουλγαρική κατοχή 1941-44, ο Απόστολος και η Χαρίκλεια.

Από τους πρώτους που επέλεξε ο Μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος για την οργάνωση του αγώνα στην Προσοτσάνη ήταν ο Χρήστος Βογιατζής. Νεαρός τότε και με ανήσυχο πνεύμα άνηκε στην ένοπλη ομάδα, που εκτελούσε διαταγές του Μητροπολίτη. Μια τέτοια διαταγή τον οδήγησε, τον Ιούνιο του 1907, μαζί με τον Άρμεν Κούπτσιο στο γνωστό συμβάν στην περιοχή του Μυλοποτάμου όπου σκότωσαν τον Βούλγαρο κομιτατζή Πλάτσεφ. Η αποστολή αυτή είχε τραγική κατάληξη για τον Άρμεν, ενώ ο Χρήστος Βογιατζής κατέφερε να κρυφτεί σε συγγενικό του σπίτι στην Χωριστή. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Βούλγαρων Κομιτατζήδων. Για την παλικαριά του γράφτηκε το παρακάτω δημοτικό άσμα:

«Βογιατζής φώναξε, βρε Τσαβδάρωφ αρκουδιάρη,

στάσου να πολεμήσουμε αν είσαι παλληκάρι.

Πέντε μήνες τώρα σε ζητώ πού να σ’ εύρω δεν ηξεύρω,

πού πας και χάνεσαι και δεν μπορώ να σ’ εύρω;»

Από τότε αναγκάστηκε να ζήσει στην παρανομία. Επικηρυγμένος από τους Τούρκους με 900 τουρκικές λίρες, το βουνό ήταν η μόνη του διέξοδος όπου και εντάχθηκε ως υπαρχηγός στο σώμα του Καπετάν Τζάρα στο Παγγαίο, με πλούσια δράση. Με το κίνημα των Νεοτούρκων επιστρέφει στην Προσοτσάνη μετά την αμνηστία που δόθηκε σε όλους όσους υπηρετούσαν σε ένοπλες ομάδες.

Παρόλα αυτά όμως η δράση του για την ελευθερία της πατρίδας δεν σταμάτησε. Το Φεβρουάριο του 1909 οι πρόκριτοι μαζί με τον Βογιατζή Χρήστο πήγαν στον Μυλοπόταμο, στην οικία του Γεωργίου για κατήχηση. Κατόπιν προδοσίας ήρθε Τούρκος να τους συλλάβει. Ο Νάκος τον σκότωσε. Έπειτα συνελήφθη από τις τουρκικές Αρχές και καταδικάστηκε σε 15 έτη φυλάκισης στις φυλακές της Θεσσαλονίκης. Στις 2 Φεβρουαρίου 1912 αποφυλακίστηκε μετά από ενέργειες του Προξένου Θεσσαλονίκης. Το 1913 ο Χρήστος Βογιατζής συνελήφθη από τους Βούλγαρους κατακτητές μαζί με τον Παπαδημήτρη και τον Νικολάου, καθ’ οδόν όμως απέδρασε. Ο Νικολάου απεβίωσε στη Βουλγαρία από τις κακουχίες, ο δε Παπαδημήτρης απελευθερώθηκε αργότερα. Το 1917 ο θρυλικός αγωνιστής Βογιατζής συνελήφθη πάλι στη Δράμα από τους Βουλγάρους και τον έκλεισαν στις φυλακές επί 12 μήνες, ενώ την οικία του τη λεηλάτησαν κατ’ επανάληψη.

Μετά την απελευθέρωση θα γυρίσει στην Προσοτσάνη όπου θα ζήσει ήσυχα πεθαίνοντας σε ηλικία 84 χρονών, το 1968, ξεχασμένος από όλους. Η μόνη τιμή που του απονεμήθηκε ήταν ένα μετάλλιο και ένα αναμνηστικό δίπλωμα Μακεδονομάχου το 1936. -Πηγή