Ιωάννης Καποδίστριας, 27 Σεπτεμβρίου 1831: Μέχρι εκείνα τα χαράματα έξω από την εκκλησιά...

27/9/2025

Ο χρυσοποίκιλτος μανδύας της εξουσίας

σε περίμενε πάνω σε διαμαντένια κρεμάστρα

σε σάλα πότε ρωσική και πότε ευρωπαϊκή,

ω ναι, ήταν δικός σου. Αν τον ήθελες!...

 

Μα στα δικά σου μάτια,

χρυσός και διαμάντια

ήταν η πονεμένη Ελλάδα!

 

Ήταν τα σκελετωμένα παιδιά σε γκρεμισμένα σπίτια

οι κοπέλες που κρύβονταν για να μην βιαστούν

οι άσιτες γριούλες στηριγμένες σε λεπτές βεργούλες

και οι κοκαλιασμένοι γέροι που τρέμανε στ΄ αγέρι.

 

Μα όλοι είχανε μια φλόγα στην ματιά: την Λευτεριά!

 

Πάλεψες με τον εαυτό σου

νίκησες τα πάθη και τα λάθη σου

κι άρπαξες το αγκάθινο στεφάνι

που για αιώνες είχε φορεθεί από εχθρούς

στου λαού σου το κεφάλι,

και το κάρφωσες στο δικό σου.

 

Γιατί κι εσύ μια φλόγα είχες στην ματιά: την Λευτεριά!

 

Για σένα,

χρυσός και διαμάντια

ήταν οι απελπισμένες κραυγές,

τα ρημαγμένα χωράφια,

τα αφυδατωμένα ζώα.

 

Ντύθηκες λοιπόν με των Ελλήνων

την πείνα και τον θρήνο,

διψασμένος, εσύ, για την σωτηρία τους

και πάλεψες μ΄ εχθρούς και κοτζαμπάσηδες,

ω, πόσο πάλεψες,

μέχρι εκείνα τα χαράματα

έξω από την εκκλησιά

που άνανδρα σε χτυπήσαν φονικά

προδότες και ξένοι μαζί, αγκαλιά.

 

Και μέσα από το αίμα σου,

σαν χρυσός και διαμάντια έρρεαν στην γη

τα οράματα και οι πόθοι σου

για την ελληνική φυλή.

 

Από την φρικτή εκείνη μέρα έως σήμερα

κανείς δεν βρέθηκε να οργώσει

τα οράματα και τους πόθους σου

από την αιματοβαμμένη γη,

θαρρείς και κανείς δεν μπορεί πια να έχει

την δική σου φλόγα στην ματιά: την Λευτεριά!

Νίκη Μάρκου 

Διαβάστε επίσης:

-Ιωάννης Καποδίστριας - Ο άχραντος Κυβερνήτης της Ελλάδος - Ποιοι τον σκότωσαν τελικά;