Η ιστορία μιας εικόνας στην Κόρωνο της Νάξου που τελικά δεν ήταν ο Άγιος Σπυρίδων

 

 8/9/2025

Στην διάρκεια των βαλκανικών πολέμων ο πατέρας μου, στρατιώτης στα Βουλγαρικά σύνορα, πληγώθηκε σε συμπλοκή με Βουλγάρους κομιτατζήδες.

Τραυματίστηκε κάτω από το ‘’ποντίκι’’ του αριστερού του χεριού και το βλήμα βγήκε κάτω από το ‘’φτυάρι’’ στη πλάτη. Μεταφέρθηκε στη Δράμα και μπήκε στο νοσοκομείο.

Με την εισβολή των Βουλγάρων ήρθε Αθήνα όπου εγχειρίστηκε. Κατόπιν αφού απολύθηκε γύρισε στο χωριό, το τραύμα όμως δεν επουλώθηκε και έτσι ξαναγύρισε στο νοσοκομείο στην Αθήνα όπου οι γιατροί διέγνωσαν άσχημη κατάσταση και συζητούσαν να του κόψουν το χέρι από τον ώμο . Για έναν επαρχιώτη αγρότη – εργάτη η απώλεια του χεριού ήταν σοβαρή υπόθεση.

Η μάνα του η Φαφουλοπούλα, κατέφυγε στη γριά Κουφίτενα που ‘’νομάτιζε’’ τον Άγιο Σπυρίδωνα και μάντευε κοσμογονικά μελλούμενα, να τη συμβουλευτεί τι να κάμει να γλυτώσει ο γιος της το χέρι του. Της είπε λοιπόν να έρθει η ίδια στην Αθήνα να εμποδίσει το κόψιμο του χεριού. Έτσι και έπραξε εκείνη αλλά στο μεταξύ είχαν αλλάξει γνώμη και οι γιατροί και έτσι το χέρι σώθηκε .

Για χάρη του Αγίου Σπυρίδωνα η μάνα πήγε σε ένα κατάστημα που πουλούσε εικόνες και ζήτησε την εικόνα του Αγίου με μεταλλικό κάλυμμα και με κορνίζα από ξύλο σκαλιστό. Ακριβό πράμα. Ο έμπορος όμως δεν είχε εκείνη την ώρα έτοιμη τέτοια εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα και της είπε να περάσει την επόμενη μέρα.

Έτσι η γιαγιά μου πήγε την άλλη μέρα και πήρε την εικόνα. Εντυπωσιακή, ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ τα χτυπημένα στο μέταλλο κεφαλαία γράμματα και ο Άγιος χρωματιστός στο πρόσωπο και στο χέρι που ευλογεί. Η εικόνα προσφέρθηκε στον πατέρα μου σαν δώρο στο γάμο του από τη γιαγιά μου, κι η μάνα μου της άναβε μόνιμα το καντήλι και τη θύμιαζε κάθε μέρα .

Πέρασαν τα χρόνια ήρθαμε στην Αθήνα αλλά η εικόνα πάντα μαζί μας επιβλητική στο εικονοστάσι. Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου 1947-1958 για να προστατέψω ένα έγγραφο, κειμήλιο, ξήλωσα λίγο το μεταλλικό κάλυμμα της εικόνας και πέρασα μέσα το έγγραφο. Ξηλώνοντας το μεταλλικό κάλυμμα της εικόνας διαπίστωσα ότι πίσω από αυτό υπάρχουν χνούδια, σκόνες και διάφορα έντομα νεκρά. Προσπαθώντας να την καθαρίσω έβγαλα όλο το μεταλλικό κάλυμμα και τότε διαπιστώνω πως η εικόνα από μέσα γράφει ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ…

Την παραπάνω ιστορία από την Κόρωνο της Νάξου την έχει καταγράψει και δημοσιεύσει στο περιοδικό ΚΟΡΩΝΙΔΙΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ο Κορωνιδιάτης λαογράφος Χρήστος Μουτσόπουλος. Η ιστορία αφορούσε τον πατέρα του Εμμανουήλ Μουτσόπουλο του Νικολάου (Μπεκάκη) και την γιαγιά του Κυριακή (Φαφουλοκυριακή) .
 Πηγή: ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΞΩΤΗΣ