Σκληρά χρόνια, αδυσώπητος πόνος, σκλαβωμένη η Μακεδονία μας! Αγώνας γεμάτος αίμα, δάκρυα και πόνο, αλλά και πείσμα και γενναιότητα άνευ προηγουμένου!
Σχεδόν παρατημένοι από όλους, και από την μικρή ακόμα τότε απελευθερωμένη Ελλάδα, οι Έλληνες πάλευαν να απελευθερωθούν από τούρκους και νεοφερμένους εχθρούς, τους σλαβοβούλγαρους.
Η οργάνωση του Αγώνα τους ήταν φοβερά δύσκολη! Κι όμως, τα είχαν καταφέρει! Μια μικρή ιδέα γι΄ αυτήν την οργάνωση, που πέτυχε τελικά τα ακατόρθωτα, μπορούμε να σχηματίσουμε, διαβάζοντας την έκθεση που έγραψε ο πρόξενος του Μοναστηριού (κατά τον Μακεδονικό Αγώνα ήταν ελληνικότατο και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Απελευθέρωσή μας) προς το Υπουργείο Εξωτερικών (3 Δεκεμβρίου 1906 με αριθ. ΥΕ 424):
"Έχομεν ευτυχώς εδώ άνδρας προθύμους, ους ο ένθερμος πατριωτισμός και η άγρυπνος νοημοσύνη καθιστούν πολυτίμους συνεργάτας. Οιαδήποτε και αν είναι η τύχη, ην επιφυλάσσει ημίν το μέλλον, οι άνδρες ούτοι εκτήσαντο από του νυν δικαιώματα επί της αιωνίου ευγνωμοσύνης του έθνους".
Οι Έλληνες, προ των Χριστουγέννων του 1906, ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για την Ελευθερία μας. Και είχαν δώσει τον ιερότερο όλων των όρκων γι΄ αυτόν τον σκοπό. Αυτόν τον όρκο δεν τον έδιναν μόνο μεγάλοι σε ηλικία Έλληνες, αλλά και μικρά παιδιά!
Όπως μάς μαρτυρά ο συγγραφέας και Μακεδονομάχος Γ. Μόδης στο βιβλίο του "Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες Αρχηγοί", ο Μακεδονομάχος Παπαγγελής όταν όρκιζε τα παιδιά του Εκτελεστικού της Οργάνωσης του Μακεδονικού Αγώνα, έβαζε μπροστά τους το Ευαγγέλιο, ένα περίστροφο κι ένα μαχαίρι. Και τους έλεγε:
"Ορκίζεσθε ότι δεν θα τρέμει το χέρι και η καρδιά σας, όταν θα κρατάτε το πιστόλι ή το μαχαίρι; Ορκίζεσθε ότι θα σκοτώσετε αδίστακτα όποιον διαταχθείτε; Ότι θα προτιμήσετε να αυτοκτονήσετε παρά να προδώσετε τους συντρόφους σας;"
Εκείνον τον μακρινό Δεκέμβρη του 1906, τα παιδιά δεν ετοιμάζονταν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, αλλά ετοιμάζονταν να πολεμήσουν τους εχθρούς της Μακεδονίας και του Ελληνικού Έθνους μας, για να μπορούμε εμείς σήμερα να γιορτάζουμε ελεύθεροι. Δυστυχώς όμως γινόμαστε μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο σκλάβοι της σύγχρονης προδοσίας της Μακεδονίας μας, εξαιτίας του κακού εαυτού μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου