29/7/2022
Ήσουν άραγε ανόητος και αλαφρόμυαλος καπετάνιε; Γιατί δόθηκες για να απελευθερωθεί η Μακεδονία; Τι κέρδισες; Ζύγισες τα υπέρ και τα κατά του αγώνα σου; Ή η Ελευθερία και η Πατρίδα κυλούσαν τόσο πηχτά ενωμένες με το αίμα σου που δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς;
Ο καπετάν Μουρίκης ή Χρήστος (Κίτσος) Αργυράκος (1876-1907) δεν επέλεξε κατόπιν ορθολογιστικών υπολογισμών να γίνει Μακεδονομάχος! Όχι! Ήταν τόσο θυμωμένος με την σκλαβιά, με τους Τούρκους και με τους Βούλγαρους που βίαζαν την ιερή μακεδονική γη, τόσο θυμωμένος, αλλά και τόσο αποφασισμένος να τους διώξει από την πατρίδα, τόσο μα τόσο Έλληνας, που δεν σκέφτηκε ούτε τα υπέρ ούτε τα κατά!
Τι να σκεφτείς καπετάνιο; Τι να λογαριάσεις, αφού όλα τα πλάκωνε η σκλαβιά;
Στην Βλάστη Εορδαίας που γεννήθηκες, αέρας ηρώων σε τύλιξε από την πρώτη κιόλας γνωριμιά σου με την Μακεδονία μας.
Έτσι, το 1904 συγκρότησες ένοπλο σώμα. Μαζί σου οι αδερφοί σου και άλλοι Έλληνες, κι όλοι είχατε τον ίδιο υψηλό σκοπό: Να διώξετε τους εχθρούς, να ανασάνουν επιτέλους τα βουνά και οι πεδιάδες της Μακεδονίας μας, να σκορπιστεί άφοβα παντού, ξανά, της πατρίδας η λαλιά!
Σε μάθαν τότε και οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι κομιτατζήδες, γιατί αυτούς κυνηγούσες με το κορμί, με το μυαλό, με τα όπλα, με το ατρόμητο των προγόνων σου να αντικατοπτρίζεται στο καθάριο βλέμμα σου.
Κι όταν το 1905 συναντήθηκε το βλέμμα σου με κείνο του Πέτρου Μάνου του αξιωματικού, δεν γινότανε αλλιώς, συνεργαστήκατε για να καταδιώξετε τους βιαστές της Μακεδονίας μας.
Δεν υπήρχαν υπέρ και κατά σ΄ αυτές τις μάχες, υπήρχε για σένα μόνο ο ιερός σκοπός της Απελευθέρωσης της Μακεδονίας.
Ήσουν άραγε ανόητος που όρμησες στην Μάχη του Μουρικίου το 1905 για να πάρεις στο κατόπι τους Τούρκους; Γύρευες διακρίσεις και τιμές;
Όχι! Ένα γύρευες μονάχα, να καθαρίσει ο τόπος από τις κτηνωδίες και τις βρωμιές των εχθρών. Έτσι, αμέσως μετά τους Τούρκους, όρμησες κατά των κομιτατζήδων στα Καστανοχώρια, στα Λακκώματα, στα Σπήλαια, στο Καστανόφυτο, στο Κάτω Περιβόλι. Και δεν γινότανε αλλιώς, παντού μπροστάρης, σε κάθε μάχη αγέρωχος με τα όπλα και αδούλωτος στο πνεύμα.
Ήσουν άραγε ανόητος που στις 8 του Μάη του 1907 πολέμησες στην Μάχη του Παλαιοχωρίου κατά των κομιτατζήδων; Ήσουν αλαφρόμυαλος λίγο αργότερα, στις 14 του Ιούνη, στην ράχη Σουμπρέτσι του Λεχόβου, όπου έστησες τα στήθη σου κατά τριών οθωμανικών ταγμάτων;
Αχ πόση ζήλεια γεννά μέσα μας ο ηρωισμός σου καπετάνιο, πόση ζήλεια, μόνο να ήξερες, γιατί εμείς δεν σου μοιάζουμε, καθόλου όμως…
Να ήμασταν εκεί, στις 14 του Ιούνη και να σε βλέπαμε και να πολεμούσαμε μαζί σου, πόσο μαγικό θα ήταν, πόσο! Στις δικές μας μέρες καπετάνιο, δεν δίνονται μάχες για την Μακεδονία, αντίθετα, πνίγεται η μάνα του Αλεξάνδρου, η ιερή μας γη, αφόρητα πνίγεται από ήττες άνευ προηγουμένου!
Αχ και να βρισκόμασταν κοντά σου στις 14 του Ιούνη και ας πεθαίναμε μαζί σου, καπετάνιο! Γιατί, εκείνη η μάχη η σκληρή, η Ελληνική, η απαράμιλλη, εκείνη η μάχη κατά των τουρκικών ταγμάτων που αποτελούνταν από 700 εχθρούς, εκείνη η μάχη ήταν η μοναδική ευκαιρία να σε γνωρίσουμε από κοντά. Αφού σε εκείνη την μάχη, συμπολεμώντας με τον καπετάν Αρκούδα και τον Θειάφη, και για να τους δώσεις διέξοδο, έμεινες μόνο εσύ και τα παλικάρια του. 26 Έλληνες, γενναίοι, ταγμένοι στην Μακεδονία.
Η μάχη ήταν πολύωρη, αλλά αντέχατε, να πάρει η ευχή, αντέχατε! Είχατε ντυθεί με τα υπέροχα ενδύματα της υπέρτατης θυσίας, της οποίας η ανεξίτηλη μυρωδιά απλώθηκε απ΄ άκρη σ΄ άκρη στον Ελληνισμό, όταν πια είχαν σωθεί τα πυρομαχικά σας. Μόνο τότε, κατάφεραν να σας σκοτώσουν οι εχθροί, μόνο τότε, κι αφού είχατε καταφέρει να σκοτώσετε 70 από αυτούς τους βάρβαρους.
Καπετάνιε, δεν ήσουν ανόητος, ήσουν ΕΛΛΗΝΑΣ, γι΄ αυτό και η λαϊκή μούσα σου ΄ γραψε μοιρολόι:
Το μοιρολόι του Καπετάν Κίτσου (Χρήστου Αργυράκου)
Έβγα μανούλα μ' στον Αϊ-Λιά κι αγνάντεψε
τροΐρω
Αγνάντεψε κατ' το Μουρίκι, κατά τον
Καρακώστα
Ν' ακούσεις θρήνους και φωνές κι αντάρτικα ντουφέκια
Ο Κίτσος κάνει, μάνα μ', πόλεμο με Τούρκους με Βουλγάρους
Πέφτουν κορμάκια Τούρκικα, Βουλγάρικα κεφάλια
Κι ένα βόλι, μάνα μ', φαρμακερό σαν την οχιά, διαβαίνει
εκεί που κοντοδιάβαινε βαράει τον καπετάνιο.
Κλάψτε τον φίλοι, κλάψτε τον κι εσείς εχθροί χαρείτε
κι εσείς κορίτσια του Μπλατσιού, στα μαύρα να ντυθείτε
τον Αργυράκο αρχηγό δεν θα τον ξαναδείτε. (Πηγή φωτογραφίας και μοιρολογιού:Wikipedia)
Αχ καπετάνιο, οι ανόητοι, οι εγκληματικά ανόητοι είμαστε εμείς που ναι μεν λογαριάζουμε τους εαυτούς μας απογόνους σου, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε δειλοί και δεν αγωνιζόμαστε σωστά για την Μακεδονία μας. Αφήσαμε τους μισέλληνες πολιτικούς να προδώσουν την Μακεδονία και σένα, και τώρα παρακολουθούμε ανήμπορα την ιστορική μας κατάντια.
Φως θα έρθει στην Μακεδονία μας, όταν πάψουμε να λογαριάζουμε τα υπέρ και τα κατά του αγώνα που θα οδηγήσει, ξανά, στην απελευθέρωση της Μακεδονίας μας. Αν δεν πράξουμε έτσι, απλά και τραγικά, θα σβήσουμε από τον χάρτη…
Νίκη Μάρκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου