22/4/2025
Στον ηρωικό Αρχηγό Γεώργιο Κατεχάκη ή Ρούβα εξ Ηρακλείου Κρήτης
Γνωρίζω εγώ την δράσιν σου, θυμάμαι το Μουρίκι,
εκεί που δεν επρόφθανεν να στεφανώση η νίκη!
Στο Ζελενίτσι άλλη μια, με το σπαθί στο χέρι,
και σπιθοβόλεις κεραυνούς κι έλαμπες σαν τ΄ αστέρι...
Σε είδα και στο Ζέλοβο και αστραποβολούσες.
εις τους Βουλγάρους κεραυνούς έριχνες και γελούσες.
Οι σφαίρες δεν σε σκιάζανε, γιατί ήσουν ανδρειωμένος.
ήσουν σεμνός κι αντρόπιαστος, απ΄ όλους διαλεγμένος!
Πηγή: "Οι Πρωτοπόροι του Μακεδονικού Αγώνος, 1903-1909", Παύλου Γύπαρη, Αθήναι 1962
Γεώργιος Κατεχάκης ή ο Καπετάν Ρούβας του Μακεδονικού Αγώνα, είχε γεννηθεί το 1881 στο Πλάτανο Ηρακλείου και σαν σήμερα, στις 22 Απριλίου του 1939 άφησε την τελευταία του πνοή.
Γεννημένος σε μια οικογένεια ταγμένη στην Απελευθέρωση του Έθνους μας, δεν μπορούσε ο Κατεχάκης παρά να αφοσιωθεί με όλες του τις δυνάμεις στον ίδιο σκοπό. Την Απελευθέρωση της Μακεδονίας μας. Όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Μελάς, ήταν από αυτούς που το 1903 επέμενε σθεναρά ότι δεν έπρεπε να εγκαταλειφθεί ο σκοπός που υπηρετούσε ο Μελάς. Έγινε αρχηγός, με υπαρχηγό τον Παύλο Γύπαρη.
1 Νοεμβρίου του 1904 έφθασε μαζί με 27 παλικάρια στην Μακεδονία, και ηγήθηκε αντάρτικων σωμάτων σε Φλώρινα, Γρεβενά, Καστοριά και Μοναστήρι.
Ο Καπετάν Ρούβας πείσμωνε με τις δυσκολίες και οδηγούσε μπροστά τους στρατιώτες του. Δύσβατες περιοχές, πείνα, ακατάλληλοι οδηγοί, θεριά της φύσης, κομιτατζήδες, τούρκοι, και με τι δεν είχε να παλέψει!
Ένα αξιομνημόνευτο ιστορικό γεγονός, στο οποίο πρωταγωνίστησε: Στις 12 και 13 Νοεμβρίου 1904 γινόταν ένας γάμος κομιτατζίδικος όπου θα βρισκόταν και ο αρχιδολοφόνος των Ελλήνων, ο αρχικομιτατζής Κόλε Αντρέεφ, καθώς και τούρκοι επίσημοι. Όταν το έμαθε ο Κατεχάκης, αντί να επιτεθεί στο χωριό Αετός, όπως σχεδίαζε, όρμησε στο χωριό Βλάστη. Μαζί του ήταν ο Καούδης, ο Γύπαρης, ο Κατσίγαρης, ο Πούλακας, ο Δικώνυμος, ο Σκαλίδης κ.ά..
Νύχτα με χιονόνερο ήταν όταν οι Έλληνες αθόρυβα σχεδόν πήγαν στο χωριό και επιτέθηκαν στο κομιτατζίδικο σπίτι.
Και μετά έγινε χαμός. Οι κομιτατζήδες που πήγαιναν να ξεφύγουν, έπεσαν στα πυρά του Κατεχάκη. Πυροβολισμοί, κραυγές, μάχες. Δεν περιγράφεται με λόγια εκείνη η νύχτα της 12ης προς 13η του Νοέμβρη…
Ο Κατεχάκης μαζί με τους άνδρες του έδωσε πολλές μάχες, τραυματίστηκε, μα πείσμωσε, η Μακεδονία έπρεπε να απελευθερωθεί και το Έθνος μας να ζήσει! Ακόμα κι όταν αρρώστησε από τις κακουχίες κι αναγκάστηκε να βρεθεί στην Αθήνα, δεν άργησε να επανέλθει στην αλεξανδρινή γη.
Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-14) ως γενικός αρχηγός των εθελοντικών σωμάτων της Μακεδονίας, καθώς και ως επιμελητής της μεραρχίας Ηπείρου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τον Οκτώβριο του 1912, ήταν αρχηγός εθελοντικών σωμάτων Κρητών, και όλοι μαζί προχώρησαν προς την Δυτική Μακεδονία. Μετά από μάχη απελευθέρωσαν την Σιάτιστα, και αργότερα συμμετείχε στην απελευθέρωση της Κομοτηνής.
Το 1914 βρέθηκε ως επιτελάρχης της 9ης Μεραρχίας στην Θεσσαλονίκη. Έδρασε διοικώντας από τον Αξιό ως το Μοναστήρι, και κυρίως στην μάχη του Σκρα, που ήταν μία από τις σπουδαιότερες μάχες του Μακεδονικού Αγώνος.
Ο Κατεχάκης πολιτεύτηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κατείχε διάφορες υψηλές θέσεις, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο και αργότερα, το 1923, κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας, επανήλθε στην ενεργό δράση, ως Γενικός Διοικητής Θράκης. Αποστρατεύτηκε με την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης με τον βαθμό του υποστράτηγου. Εκλέχτηκε βουλευτής Ηρακλείου και το 1924 διετέλεσε υπουργός των Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη.
Από το 1903 – 1904 ως το 1922 – 1923, ο Γεώργιος Κατεχάκης ή Καπετάν Ρούβας έδωσε μάχες για να γίνει η Ελλάδα ελεύθερη και πιο δυνατή, για να έχει το Έθνος την θέση που του αξίζει στην παγκόσμια ιστορία. Δεν λογάριασε τον θάνατο, και καμιά θυσία δεν ήταν γι΄ αυτόν αρκετή, αρκεί η Ελλάδα να απαλλασσόταν από τους τούρκους και τους κομιτατζήδες.
Ανήκε σε εκείνους τους Έλληνες που έβαζαν στοίχημα, ποιος θα δώσει πρώτος την ζωή του για την Πατρίδα!
Ο Καπετάν Ρούβας ήταν ένας σύγχρονος Τιτάνας του Ελληνισμού, που όμως, δυστυχώς, και αυτόν, όπως και όλους τους ήρωες, γνωστούς και άγνωστους, τον ξεχάσαμε, τους ξεχάσαμε. Ακόμα χειρότερα, τον προδώσαμε, τους προδώσαμε. Επιτρέποντας με μια μειοψηφία στην βουλή και μια υπογραφή, να σφετεριστούν οι σλάβοι και το όνομα και την χιλιόχρονη ιστορία της Μακεδονίας μας.
Δεν είναι υπερβολή, λοιπόν, να ξαναθυμηθούμε τον Θούριο του Ρήγα:
Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά Μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή Παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή...
Εμείς, σήμερα, ζούμε μέσα σε μια παράξενη φυλακή, ανίκανοι και αδύναμοι να αντιδράσουμε, να αποτινάξουμε τα δεσμά μας, να γίνουμε λιοντάρια, να βοηθήσουμε και την Μακεδονία και την Ελλάδα μας. Ως πότε όμως;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου