Μνησικακία: Επιλέγουμε να ζούμε μέσα σε καθεστώς αποτρόπαιης κακίας που μας σκοτώνει

10/4/2025

“Η μνησικακία είναι η ενθύμηση του κακού που μας έγινε και η σκέψη για εκδίκηση”. 

Προσέχετε, αδερφοί.

Μη κρατάτε κακία. Σε κανέναν.

Μη κατηγορείτε. Ποτέ. Κανέναν.

Μη ανταποδίδετε κακό. Ποτέ. Σε Κανέναν. Έστω και αν σας φαίνεται άψυχος και άκαρδος, σκληρός σαν πέτρα.

Αν τα κρατείς εσύ του συνανθρώπου και συνδούλου σου τα λάθη, θα κρατήσει και ο Θεός τα δικά σου. 

Και αν συ τα συγχωρείς στον σύνδουλό σου όλα, και ο Θεός θα συγχωρήσει σε σένα τον δούλο Του τα οφειλήματά σου όλα. 

Και κάτι τέτοιο σε συμφέρει. Γιατί έχεις και συ αμαρτήματα-χρέη ανεξόφλητα πολλά! Όσα και ο σύνδουλός σου. Ίσως και περισσότερα! Ε, λοιπόν: Προθυμοπειείται, και σου υπόσχεται ο Θεός, να σου τα συγχωρήσει όλα, αρκεί, να μη κρατείς συ πια στον "σύνδουλό" σου, για κάτι που σου έκαμε, κακία, και σένα σου φαίνεται αυτό βαρύ; 

Τι λάθος εκτίμηση που κάνεις! 

Για ιδές! Τι καλοσύνη σου δείχνει ο Θεός! Μετέρχεται τα πάντα και κάνει τα πάντα να μη σε αφήνει στην μνησικακία να βουλιάξεις, και να χαθείς. Κάνει τα πάντα, να μας δείξει ότι το συμφέρον το δικό μας απαιτεί, να αφήσουμε κάθε κακία μας στην άκρη. Μετέρχεται τα πάντα, να μας κάμει, να ποθήσουμε να έχουμε:

-καρδιά καλή

-ανθρώπινη ψυχή

-ψυχή ήρεμη, γλυκιά

-καρδιά με καλοσύνη

-καρδιά, αληθινή καρδιά. 

Και όταν εμείς το κάμουμε και το δείξουμε με λόγια και με έργα, τότε ο αμνησίκακος Θεός μάς λέγει: 

-Τα ξέχασες συ τα λάθη του συνδούλου Σου; 

Ξεχνάω και εγώ τα δικά σου. Όλα. Ανεξαιρέτως όλα. Και για πάντα. (Εις το κατά Ματθαίον Ομιλία ΙΘ΄, παρ. 6) - "Η Πατρική Αγκαλιά", Αρχ. Ιγνάτιου Καπνίση, Ιστιαία 2014.

Πόσο απλές φαίνονται οι λέξεις πάνω στο χαρτί. Πόσο όμορφες. Γιατί, αλήθεια, υπάρχει κάτι πάνω από την αγάπη, την καλοσύνη και την συγχώρεση; 

Ωστόσο, όλοι μας, καθώς περπατάμε στα μονοπάτια της προσωπικής ζωής και συναντάμε εμπόδια, κάπου χάνουμε την ομορφιά την λέξεων τούτων, κι ακόμα χειρότερα, απομακρυνόμαστε από τις πράξεις της αγάπης, της καλοσύνης και της συγχώρεσης. Επιπλέον, τις περισσότερες φορές, πιστεύουμε πως έχουμε δίκαιο, σε όσα άδικα και άσχημα, και ίσως τραγικά, μας συμβαίνουν. 

Πόσες φορές προβληματιζόμαστε για το κακό και το άδικο που σπέρνουμε γύρω μας με τις δικές πράξεις και λέξεις; Σχεδόν ποτέ. Αντίθετα, σχεδόν πάντα επιλέγουμε να ζούμε μέσα σε "καθεστώς μνησικακίας" που σε τελική ανάλυση προξενεί μεγάλο κακό και σε εμάς τους ίδιους. 

Αλλά, τι σημαίνει μνησικακία; 

“Η μνησικακία είναι η ενθύμηση του κακού που μας έγινε και η σκέψη για εκδίκηση”. Και όπως τονίζει ο Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως (και δημοσιεύεται στην σελίδα orthodoxianewsagency - από όπου και η φωτογραφία):      

Η μνησικακία είναι η ενθύμηση του κακού που μας έγινε και η σκέψη για εκδίκηση. Είναι κακία και πάθος βασανιστικό, γιατί διαφθείρει τη ψυχή, σκοτίζει και ταράζει το νου και την καρδιά. Ούτε συγγνώμη καταλαβαίνει, ούτε συμπάθεια· άστοργη και ανελεήμων καθώς είναι, ζητά την ανταπόδοση του κακού. Είναι αποτρόπαιη κακία, που κυοφορείται μέσα σε μοχθηρή ψυχή.