Γιώργος Νάιδος, ο δεκάχρονος ατρόμητος κατάσκοπος του Μακεδονικού Αγώνα

Οι Μακεδονομάχοι Δικώνυμος, Καραβίτης και Βολάνης

21/4/2025

Ο Γιώργος Νάιδος, αυτός ο μικρός κατάσκοπος-αγγελιαφόρος, δεν λύγισε στα βασανιστήρια των Τούρκων, αλλά με όπλο το γοερό του κλάμα, κατάφερε να φέρει εις πέρας την αποστολή του!

Τα χωριά του όρους Περιστέρι βρίσκονταν περικυκλωμένα στενά από τούρκικα αποσπάσματα. Όλες οι διαβάσεις είχαν αποκλειστεί και γίνονταν αυστηρή έρευνα στους διαβάτες. Οι Τούρκοι είχαν πληροφορίες ότι εκεί γύρω βρίσκονταν δυο ελληνικά σώματα, αλλά δεν ήξεραν σε ποιο ακριβώς χωριό κρύβονταν.

Μέρα με τη μέρα η κατάσταση των σωμάτων αυτών χειροτέρευε. Έπρεπε να επικοινωνήσουν με το Μοναστήρι.

Ένα παιδί δέκα-δώδεκα χρονών, ο Γιώργος Νάιδος, ανέλαβε να μεταφέρει ένα μήνυμα του Καραβίτη στο προξενείο. Έκρυψε με πολλή τέχνη στο σαμάρι του μουλαριού το γράμμα, φόρτωσε τα ξύλα και ξεκίνησε... 

Ο μικρός Νάιδος χτυπούσε το ζώο για να φτάσει συντομότερα στον προορισμό του, γιατί γνώριζε καλά την αξία της αποστολής του και τον κίνδυνο που διέτρεχε.

Τον σταμάτησαν στο δρόμο...

Ο Τούρκος αξιωματικός, δίχως περιστροφές, διέταξε το μικρό να του παραδώσει το σημείωμα με την ελπίδα ότι ο μικρός θα έλεγε την αλήθεια, νομίζοντας πως προδόθηκε η αποστολή του. 

-Δεν καταλαβαίνω τι μου ζητάς, απάντησε θαρρετά ο μικρός.

-Δεν τον ξέρεις τον Καραβίτη;

-Τον ξέρω. Τις προάλλες τον είδα κι άκουσα να λέει πως θα τραβούσε κατά το Μπούκοβο.

Ο αξιωματικός δεν πείστηκε και διέταξε να γίνει αυστηρή έρευνα. Ερεύνησαν τα ρούχα του, τα παπούτσια του, τον τορβά του με το ψωμί και με το κριθάρι του ζώου, τα ξύλα, έσχισαν το σαμάρι, μα δεν βρήκαν τίποτα. 

Ο μικρός στεκόταν αδιάφορα κι έκλαιγε, γιατί ξεφόρτωσαν τα ξύλα και δεν θα μπορούσε να τα ξαναφορτώσει μόνος του. 

Τότε ο αξιωματικός σκέφτηκε μήπως μεταφέρει προφορικό μήνυμα και διέταξε να τον βασανίσουν. Ο μικρός διαμαρτυρόταν πως δεν ξέρει τίποτα και κλαίγοντας παρακαλούσε να τον αφήσουν να φύγει. 

Στο τέλος τον άφησαν. Σκούπισε τα δάκρυα και τα αίματα και έριξε το μισοχαλασμένο σαμάρι στο ζώο. Κατόπιν παρακάλεσε τους στρατιώτες να τον βοηθήσουν να φορτώσει τα ξύλα.

Ξεκίνησε κλαίγοντας κι έφτασε στον προορισμό του χωρίς άλλο εμπόδιο/ 

Στο προξενείο τον δέχτηκαν με χαρά και τον φίλησαν. 

Την άλλη μέρα ο Βολάνης με το σώμα του συγκρούστηκε με τους Τούρκους και ο Καραβίτης ξέφυγε από τον κλοιό. -Πηγή: "Ο Μακεδονικός Αγώνας", Α. Κωστόπουλος & Β. Κωτουλοπούλου-Κωστοπούλου, γ΄ έκδοση, εκδ. Μαλλιάρης 

Διαβάστε επίσης: 

-Ιωάννης Καραβίτης, Μακεδονομάχος: Αιφνιδιαστική προσέγγιση του εχθρού, συλλογή πληροφοριών, αστραπιαία επίθεση