Μακεδονία 1904: Όταν ο πρωθυπουργός φοβόταν τους κομματικούς αντιπάλους του, ενώ ο Παύλος Μελάς πάθαινε ψύχωση με την Μακεδονία

 
21/6/2025

Ποιος ήταν ο πρωθυπουργός που για να μην χάσει την εξουσία του, πρόδιδε την Μακεδονία. Από τότε μέχρι σήμερα,

όλοι οι πρωθυπουργοί και οι αυλικοί τους, ίδιοι είναι, βάζουν τον προσωπικό τους μικρόκοσμο πάνω από το Ελληνικό Έθνος! Κι όταν διαβάζεις το όνομα εκείνου του πρωθυπουργού, είναι σαν να διαβάζεις Τσίπρας και Μητσοτάκης... Μόνο που σήμερα δεν υπάρχει Παύλος Μελάς... 

Τι γινόταν τότε στην Μακεδονία μας; Γιατί σφάζονταν ακόμα τα παιδιά της από τούρκους και σλαβοβούλγαρους; Το παρακάτω κείμενο είναι ιστορικής σημασίας όχι μόνο γιατί μας φανερώνει το παρελθόν, αλλά γιατί καταδεικνύει και όσα θα μας συμβούν, αν συνεχίσουμε τον ανιστόρητο, πολιτικό και κοινωνικό, στρουθοκαμηλισμό μας, μετά την προδοτική "συμφωνία των Πρεσπών": 

Το βουλγαρικό κράτος σύσσωμο είχε πέσει με τα μούτρα και μ΄ όλα τα μέσα στη Μακεδονία. Ο πρωθυπουργός του, όπως δήλωσε ο υπουργός των στρατιωτικών στρατηγός Σάβωφ «δέκα χρόνια κοιμόταν και ξυπνούσε με τα κομιτάτα και έπαιρνε μέρος σ΄ όλες τις συσκέψεις, τις ενέργειες και τα σχέδια των».

Η ελληνική όμως κυβέρνηση έκανε ένα βήμα προς τα εμπρός και δύο πίσω, έπαιρνε μία απόφαση το πρωί και την αναποδογύριζε το βράδυ και έτρεμε τις παρεξηγήσεις, τους κινδύνους και την σκιά της.

Ο τότε πρωθυπουργός Θεοδ. Δεληγιάννης στον Λάμπρο Κορομηλά, που πήγε να του μιλήσει για την επιτακτική πια ανάγκη ελληνικής δράσεως, άφησε καθαρά να εννοηθή ότι φοβόταν μήπως η καινούργια οργάνωση (δηλαδή το ελληνικό κομιτάτο) καταντούσε κομματικό όργανο στα χέρια των αντιπάλων του για τις μεγάλες τότε μικροδιαφορές μικρών κομμάτων και ανθρώπων.

Στη ζωή του μικρού και ασθενικού βασιλείου κυριαρχούσαν με απόλυτη μονοκρατορία οι στείροι όσο και εμπαθείς κομματικοί αγώνες. Για τον πατριωτισμό είχαν απομείνει τα συλλαλητήρια, τα ψηφίσματα, τα μνημόσυνα και φλογεροί σε αρχαϊκή καθαρεύουσα λόγοι και άρθρα, που εγκωμίαζαν τα προγονικά κλέη.

Υπήρχαν και εκλεκτοί και διορατικοί Έλληνες, Μακεδόνες και μη, ανακατεμένοι στους μακεδονικούς συλλόγους και μη, οι αδελφοί Γερογιάννη, ο Ρουσόπουλος, ο Χαρίσης Πούλιος, ο Νεοκλής Καζάζης, ο Σπυρίδων Λάμπρος, ο ακούραστος και πρόθυμος πάντοτε Στέφανος Δραγούμης, ο Χατζηγιαννάκογλου, ο Καλλέργης και πολλοί άλλοι, που έβλεπαν τον κίνδυνο, ένοιωθαν την καταστροφή και κάθε λίθο κινούσαν για την αποτροπή της.

Είχε εμφανισθή τώρα και ο Λάμπρος Κορομηλάς, ωραίος, εύγλωττος, ενθουσιώδης, θετικός, τολμηρός, που έριξε στην διάθεση της Μακεδονίας όλα τα προτερήματα και όλη τη φλόγα του.

Πάνω από όλους έστεκε η ευγενικιά μορφή του Παύλου Μελά, που είχε πάθει ψύχωση με τη Μακεδονία και ήταν έτοιμος για κάθε προσπάθεια και θυσία.

 "Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες Αρχηγοί" Γ. Μόδης, εκδ. Πάπυρος