26/8/2025
Ο γερο-Κολίτσας πήρε την θέση του μονόφθαλμου Κουρή και σκοτώθηκε για την πατρίδα! Το ίδιο και ο τρανός Κουρής που δεν λογάριαζε μήτε τούρκο μήτε κομιτατζή!...
Στα τέλη του Αυγούστου του 1905, στο Μεγάροβο, ο Νάκης Κολίτσας, για να σώσει τους Έλληνες επαναστάτες που πολεμούσαν μαζί με τον Δικώνυμο Μακρή, θυσίασε την ζωή του. Την ίδια μοίρα είχε δύο - τρεις εβδομάδες αργότερα και ο πατέρας του. Όλα ξεκίνησαν σε έναν γάμο…
Σ΄ αυτόν τον γάμο γλεντούσε κι ένας Κρητικός μονόφθαλμος αντάρτης, ο Κουρής. Κάποια στιγμή, όρμησαν στον γάμο των Ελλήνων τούρκοι στρατιώτες μαζί με τον αξιωματικό τους, ο οποίος χύμηξε ο ίδιος κατά του Κρητικού. Αλλά οι Έλληνες δεν αρκέστηκαν να παρακολουθούν την σύγκρουση.
Έπεσαν πάνω στον τούρκο ο γαμπρός, η νύφη, οι πεθεροί και οι συμπεθέροι, καθώς και όλοι οι καλεσμένοι του γάμου. Άνδρες και γυναίκες προσπαθούσαν να σώσουν τον Κρητικό αντάρτη. Δεν άργησαν να καταφτάσουν στον γάμο με την ψυχή στο στόμα και οι παπάδες και οι δημογέροντες.
Όλοι μαζί, όπως μάς πληροφορεί ο Μακεδονομάχος και συγγραφέας Γ. Μόδης, με ένα στόμα και πολλές φωνές διαβεβαίωσαν τον τούρκο ότι ο ύποπτος δεν ήταν Κρητικός και ακόμα λιγότερο αντάρτης, αντίθετα ήταν ένας φιλήσυχος συγγενής τους που είχε μόλις γυρίσει από την Αμερική και δεν ήξερε ούτε τούρκικα ούτε βουλγάρικα.
Τελικά κατάφεραν να τον πείσουν, και μάλιστα αυτός μαζί με τους στρατιώτες του έφαγαν γλυκά και ήπιαν κρασί. Ο εχθρός ήθελε να δείξει πως ήταν εξευρωπαϊσμένος… Όμως, έπρεπε την επόμενη μέρα να παρουσιαστούν ξανά μπροστά τους.
Και ναι, αναγκαστικά παρουσιάστηκαν οι Έλληνες στον τούρκο, όμως μαζί τους δεν είχαν τον μονόφθαλμο αντάρτη Κουρή, αλλά στην θέση του έφεραν τον γέρο πατέρα του Νάκη Κολίτσα, φρεσκοξυρισμένο και λαμπροφορεμένο, επειδή αυτός ήταν ο μόνος μονόφθαλμος του χωριού. Ο τούρκος αξιωματικός δαγκώθηκε, λύσσαξε αλλά εκείνη την ώρα δεν μίλησε.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο γερο-Κολίτσας βρέθηκε σκοτωμένος στο δάσος, όπου είχε πάει για ξύλα. Και οι τούρκοι είπαν ότι «ένα τμήμα του γενναίου αυτοκρατορικού στρατού» συνάντησε στο δάσος μεγάλη συμμορία «ληστανταρτών» που την καταδίωξε και την διασκόρπισε. Σκοτώθηκε ένας άπιστος ραγιάς, που χρησίμευε για οδηγός στους κακοποιούς.
Τι έκανε στην συνέχεια ο Κουρής, αυτός ο γενναίος Κρητικός αντάρτης που ήρθε για να πολεμήσει υπέρ της Ελευθερίας της Μακεδονίας μας;
Λίγες εβδομάδες αργότερα, όπως μαρτυρεί ο Γ. Μόδης, σε μια ξαφνική νυχτερινή συνάντηση των σωμάτων Βλαχογιάννη, Μακρή, Τσιολάκη στον κάμπο του Μοναστηριού – Φλώρινας με μικρή βουλγαρική συμμορία, έπιασε ζωντανούς τρεις κομιτατζήδες. Τους πλησίασε έρποντας στο σκοτάδι και τους ακούμπησε το πιστόλι στο κεφάλι. Μέσα στους αιχμαλώτους ήταν και ο δολοφόνος του Θεοδ. Μόδη.
Την άνοιξη του 1906 έπεσε και ο ίδιος με έναν σύντροφό του σε νυκτερινή σύγκρουση με τουρκικό απόσπασμα. Οι δύο αντάρτες τάφηκαν στο Μοναστήρι του Χριστοφόρου, το σημαντικώτερο εξοχικό κέντρο του Μοναστηριού, πραγματικά μαγευτικό, με αιωνόβια και τεράστια δέντρα, που τον κορμό επτά άνδρες ενωμένοι μόλις μπορούσαν ν΄ αγκαλιάσουν. Πηγαίναμε συχνά και ρίχναμε λουλούδια στους δύο τάφους. (Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες Αρχηγοί & Φωτογραφία).
Διαβάστε επίσης:
-Θεόδωρος Μόδης, Μακεδονομάχος: Πότε ήταν η πρώτη δολοφονία του Παλικαριού από τους κομιτατζήδες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου