Η εμπορευματοποίηση της Ορθόδοξης Πίστης: Όταν το Ιερό μετατρέπεται σε τηλεοπτικό σκηνικό

 
16/8/2025

Εφιαλτική η σταδιακή μετατροπή της πίστης σε θέαμα...

Παρά τις διαχρονικές παρασπονδίες, η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα υπήρξε για αιώνες πνευματικό καταφύγιο, σύμβολο ενότητας και ελπίδας. Όμως, τα τελευταία χρόνια της απόλυτης παρακμής, παρατηρείται μια τάση εφιαλτική: η σταδιακή μετατροπή της πίστης σε θέαμα, η εκμετάλλευσή της για πολιτικά και επικοινωνιακά οφέλη, και η είσοδος της Εκκλησίας στον κόσμο της εμπορευματοποίησης και της ανάδειξής της σε τηλεοπτικό και τουριστικό προϊόν.

Το Ιερό ως τηλεοπτικό σκηνικό

Η κορύφωση αυτής της τάσης ήρθε εχτές, στις 15 Αυγούστου — ημέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου, μία από τις πιο ιερές εορτές της Ορθοδοξίας: Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τηλεοπτική κάμερα εισήλθε στο Ιερό του Ναού, καταγράφοντας στιγμές που, παραδοσιακά, θεωρούνται απολύτως απόρρητες και ιερές. Η εικόνα μέσα από το Ιερό κατά την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, την στιγμή που μετατρέπεται στον πλέον άβατο χώρο της Εκκλησίας, μεταδόθηκε ζωντανά μέσω της ξεφτιλισμένης τηλεόρασης, και αυτός ο κρετινισμός πέρασε απαρατήρητος, αλλοιώνοντας την λειτουργική εμπειρία και προσβάλοντας βάναυσα την Ορθόδοξη πνευματική ιερότητα.

Εκκλησιαστικοί και πολιτικοί παράγοντες: Συμπρωταγωνιστές σε ένα φτηνιάρικο θέαμα

Καθόλου άσχετη με αυτόν τον εκφυλισμό, είναι η χρήση των Ιερών Ναών ως τηλεοπτικών στούντιο πολιτικής προβολής. Ενδεχομένως η παρουσία πολιτικών προσώπων στην «πρώτη γραμμή» της εκκλησιαστικής λειτουργίας, η ανενδοίαστη προβολή τους από τις κάμερες, και η χρήση της Ορθόδοξης πίστης ως μέσο ενίσχυσης της δημόσιας εικόνας τους, είναι αυτονόητα για ένα πολιτικό προσωπικό απολύτως ξεφτιλισμένο. Όσον αφορά όμως την ανοχή και την συνενοχή σε αυτές τις αθλιότητες από πλευράς ιεραρχίας και κλήρου, ποιοι είναι οι σκοποί αυτής της προνομιακής μεταχείρισης των πολιτικών ανδρείκελων; Ποια είναι τα ανεκτά όρια μεταξύ εκκλησιαστικής λειτουργίας και χυδαίας πολιτικής προβολής;

Είναι ξεκάθαρο πως η ιεραρχία της Εκκλησίας, αντί να αντισταθεί σε όλη αυτή την κατρακύλα, βγάζει τον σκασμό και συνεργεί απροκάλυπτα. Αντί αυτοί οι άνθρωποι να υπερασπιστούν τα αυτονόητα, επιλέγουν όχι μόνο να ανέχονται, αλλά και να συμμετέχουν σε αυτό το αηδιαστικό θέαμα, δίνοντας προτεραιότητα στις τηλεοπτικές κάμερες και συμπεριφερόμενοι ως κομπάρσοι, παριστάνοντας πως ιερουργούν. Η πνευματικότητα για αυτούς, είναι ασήμαντη μπροστά στην ανάγκη για προβολή και επιρροή. Από εκεί, μέχρι τον εκφυλισμό του Ιερού σε τηλεοπτικό σκηνικό, η απόσταση είναι προφανώς μηδαμινή.

Η εμπορευματοποίηση της πίστης δεν είναι απλό πρόβλημα αισθητικής: Είναι πνευματικός εκφυλισμός. Η μοναδική στιγμή κατά την οποία Χριστός εξοργίστηκε, σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, ήταν η στιγμή που είδε τους εμπόρους μέσα στον Ναό. Η εκδίωξή τους αποτελεί διαχρονικό σύμβολο της αντίστασης στην εκμετάλλευση της Εκκλησίας για σκοπούς ιδιοτελείς: «Μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου»! 

Η είσοδος της κάμερας στο Ιερό κατά τη διάρκεια τέλεσης της Θείας Ευχαριστίας είναι παραβίαση του άβατου, είναι εξευτελισμός, είναι η στιγμή που το Μυστήριο υποβαθμίζεται σε θέαμα, και η πίστη σε προϊόν.

Είναι πλέον αυτονόητο πως η Ελληνική Ορθόδοξη Ιεραρχία (και σημαντικό μέρος του κλήρου) έχει απωλέσει την πνευματική της ταυτότητα. Η πίστη για αυτούς τους ανθρώπους είναι περιεχόμενο για τηλεθέαση, σκηνή υποκριτικής για να την μοιραστούν με πολιτικούς καραγκιόζηδες και φτηνό εμπόρευμα.

Η ευθύνη για αυτή την κατάντια μας βαραίνει όλους: τους πιστούς, τους αληθινούς κληρικούς, τον κάθε Έλληνα πολίτη. Οφείλουμε να απαιτήσουμε την αποκατάσταση της Εκκλησίας ως πνευματικού φάρου, παρηγοριάς και Θείας φώτισης. Οφείλουμε να απαιτήσουμε σεβασμό προς το Ιερό. Αν δεν το υπερασπιστούμε θα το χάσουμε. Και τότε, η Εκκλησία θα πάψει να είναι Εκκλησία — θα γίνει τηλεοπτικό θέαμα, αν δεν έχει ήδη γίνει. -Πηγή: Πετροβούβαλος/Αβέρωφ