Αύγουστος 480 π.Χ. - Αύγουστος 2020 μ.Χ.
Έντιμο και ωραίον είναι να πεθάνει κάποιος πεσμένος μεταξύ των προμάχων, μαχόμενος και γενναίος άνδρας για την πατρίδα του (Τυρταίος του Αρχεμβρότου, 7ος αι. π.Χ.).
Στην Μάχη του Μαραθώνα, το 490 π.Χ., ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος υπέστη συντριβή από τους Έλληνες. Αναγκάστηκε λοιπόν να οπισθοχωρήσει και να δώσει διαταγή για την δημιουργία νέας στρατιάς, αφού παρά την ήττα, δεν ήθελε να παραιτηθεί από το όνειρό του να κατακτήσει την Ελλάδα και την Ευρώπη!
Το 486 π.Χ. ο Δαρείος πέθανε και βασιλιάς έγινε ο γιος του Ξέρξης Α΄, ο οποίος, με την σειρά του, προετοίμασε την δεύτερη εισβολή των Περσών στην Ελλάδα.
Ο Ξέρξης, ως χαρακτήρας, ήταν άστατος, ζηλόφθονος, εκδικητικός, έκλυτος. Η δεύτερη γυναίκα του, η Εσθήρ, μαζί με τον θείο της τον Μαρδόνιο, υποκινούσαν τον Ξέρξη να εκστρατεύσει κατά της Ελλάδος.
Έτσι, ο Πέρσης βασιλιάς άρχισε να συγκεντρώνει στρατιώτες από όλα τα μέρη της Ανατολής, για να υποδουλώσουν τους Έλληνες.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, 5.283.220 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν τελικά ("Ιστορία" Ζ΄βιβλίο/Πολύμνια).
Ναυτική δύναμη 3.000 πλοίων περίπου, από αυτά τα 1.207 ήταν περσικά.
Οι βάρβαροι μέσα σε μία εβδομάδα διέβησαν τον Ελλήσποντο, και στο πέρασμά τους έκαιγαν και ρήμαζαν τα πάντα. Τελικά στρατοπέδευσαν στην Τραχίνα της Μαλίδος.
Απέναντι στους βαρβάρους στάθηκε ο Ιερός Ελληνικός Στρατός:
300 Λακεδαιμόνιοι
700 Θεσπιείς
Η μάχη
Οι Έλληνες βρίσκονταν στην περιοχή των στενών, "Θερμαί Πύλαι". Αρχηγός τους, ο Λεωνίδας Α΄ του Αναξανδρίδη (με καταγωγή κατ΄ ευθείαν από τον Ηρακλή, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο). Μαζί του, κι ενώ οι υπόλοιποι είχαν κατεβεί στον Ισθμό της Κορίνθου, έμεινε ο στρατηγός των Θεσπιέων Δημόφιλος.
Ο Δημόφιλος είπε στον Λεωνίδα: Παι του Αναξανδρίδου, μαζί σου και οι 700 Θεσπιείς! Νομίζεις πως θα πάρεις μόνος σου την δόξα εδώ στις Θερμοπύλες;
Ο Λεωνίδας, δακρυσμένος, του είπε: Ετοίμασε το στράτευμα!
Το πεπρωμένο τούς περίμενε. Οι Έλληνες άφοβα στέκονταν μπροστά του.
Ο ήλιος έδυε και έστελνε μυστηριακές λάμψεις στα κορμιά των ανδρών που πήγαιναν να λάβουν τις θέσεις τους.
Ήταν τόσο επιβλητική, "θεϊκή" η εικόνα που παρουσίαζαν, που ο ιστορικός των Περσών Σαρσαθαίος, έγραψε: Γονάτισα και δάκρυσα. Σίγουρα και οι θεοί των Ελλήνων θα δάκρυζαν που τους έβλεπαν να βαδίζουν, με την δύση του ήλιου, προς το πεπρωμένο τους, προς την θεϊκή μοίρα τους...
Ο κατάσκοπος του Ξέρξη, το βράδυ, του έδωσε αναφορά: Οι Έλληνες λούστηκαν, χτενίστηκαν και κάνουν χωρατά μεταξύ τους!
Οι Έλληνες αντιμετώπιζαν τον θάνατο με περιφρόνηση! Αλλά, ήταν και στρατηγική τακτική, αφού ο Λεωνίδας, γνωρίζοντας πως τους κατασκοπεύουν, ήθελε να στείλει το μήνυμα στον Ξέρξη πως οι μαχητές της Ελλάδος με ηρεμία αντιμετώπιζαν την επερχόμενη σύγκρουση.
Επίθεση Μήδων και Κισσίων, την πρώτη ημέρα: Πολλοί νεκροί, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Για τέσσερις ημέρες, το ίδιο γινόταν. Οι βάρβαροι συντρίβονταν!
Ο Λεωνίδας και ο Δημόφιλος πολεμούσαν πρώτοι, μπροστά από τους άνδρες τους! Ενώ ο Ξέρξης καθόταν στον θρόνο του και παρακολουθούσε!
Ο Ξέρξης έδωσε εντολή να επιτεθούν οι αποκαλούμενοι "Αθάνατοι", με αρχηγό τον Υδάρνη.
Οι Έλληνες νικούσαν, οι βάρβαροι γέμιζαν με μίσος. Τελικά, για άλλη μια φορά, ο Ξέρξης έστειλε κήρυκες στον Λεωνίδα, για να τον πείσει να παραδοθεί, να του στείλει τα όπλα του.
Η απάντηση του Λεωνίδα πάντα η ίδια:
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!
Έλα να τα πάρεις!
Τελευταία νύχτα...
Ο Εφιάλτης ή Επιάλτης πήγε στον Ξέρξη. Του έδειξε ένα μονοπάτι. Η προδοσία είχε πια συμβεί. Οι λίγοι ατρόμητοι Έλληνες, αυτοί που κατατρόπωναν τους πάμπολλους βαρβάρους του Ξέρξη και τους έκαναν να οπισθοχωρούν, νικήθηκαν από την προδοσία!
Οι εχθροί περικύκλωσαν τα παλικάρια του Λεωνίδα και του Δημόφιλου. Οι δυο τους μάχονταν ατρόμητα. Πρώτος έπεσε ο Δημόφιλος. Και μετά, χάθηκε και ο Λεωνίδας. Και όλα τα παλικάρια τους. Κανείς δεν παραδόθηκε.
Οι ψυχές τους άρχισαν να ανεβαίνουν στους ουρανούς, πήγαιναν να συναντήσουν την Αθανασία.
Οι Θερμοπύλες ζουν στα κύτταρα των Ελλήνων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου