Ήταν μόλις τον προηγούμενο Μάρτιο, όταν κάποιοι έκαψαν ελαιόδεντρα στην Λέσβο μας. Όχι μόνο τα έκαψαν, αλλά τα έκοψαν και από την ρίζα. Αυτοί οι κάποιοι ζουν στο νησί. Είτε έχουν νόμιμα έγγραφα είτε δεν έχουν κανένα έγγραφο που να πιστοποιεί την ταυτότητά τους, έπρεπε και πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά! Να γίνει δηλαδή πράξη η αρμόζουσα τιμωρία, να συμπεριφερθεί ο σύγχρονος Έλληνας νομοθέτης όπως ο αρχαίος πρόγονός του...
Στην αρχαία Ελλάδα, το ελαιόδεντρο ήταν δέντρο ιερό και οι Έλληνες το προστάτευαν με νόμους. Για παράδειγμα: Ο Αριστοτέλης στο έργο του Αθηναίων Πολιτεία τόνισε ότι όποιος ξερίζωνε ελιά από τον Ελαιώνα της πόλης καταδικαζόταν. Και μάλιστα είχε να αντιμετωπίσει ακόμα και την ποινή του θανάτου.
Στον Ελαιώνα, το ιερό δάσος των Αθηναίων, παραγόταν λάδι, το οποίο φύλαγαν οι ταμίες. Αυτό το λάδι το μοίραζαν στους αθλητές που έπαιρναν μέρος στα Παναθήναια, για να αλείφουν τα σώματά τους.
Όπου υπήρχαν ελιές, τις προστάτευαν με ξύλινους φράχτες, που έφεραν το όνομα "σηκός". Οι περιφραγμένοι τόποι φυλάσσονταν και ελέγχονταν τακτικά. Το έργο αυτό το είχαν αναλάβει και επιμελητές του Αρείου Πάγου, με στόχο να διαπιστώσουν αν τα δέντρα ήταν σε καλή κατάσταση ή αν είχε προκληθεί κάποια ζημιά.
Ο υπαίτιος αναζητούνταν και δεν μπορούσε να ξεφύγει της σκληρής τιμωρίας, αφού με την πράξη του έθετε σε κίνδυνο την διατροφή, και άρα την υγεία, των πολιτών, και κατ΄ επέκταση, και ένα ολόκληρο σύστημα οικονομίας που στηριζόταν στην καλλιέργεια της ελιάς και στην εκμετάλλευση αυτής.
Είναι βέβαιο ότι αυτό που ωφελούσε την υγεία του, ο άνθρωπος τού προσέδιδε θεϊκές ιδιότητες. Αυτό συνέβη με την ελιά. Στην διατροφή, στις αθλητικές διοργανώσεις, στις θρησκευτικές εορτές, παντού πρωταγωνιστούσε. Γι΄ αυτό και οι πρόγονοί μας φρόντιζαν να την προστατεύουν με νόμους, που όχι μόνο ψηφίζονταν αλλά και εφαρμόζονταν.
Απόσπασμα από το βιβλίο Ελαιόλαδο το θαυματουργό, εκδ. Κάδμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου