Ρουφιάνε, χέστη, ζητιάνε, τεμπέλη, άτιμε! Έβριζαν οι Τούρκοι τους Έλληνες, τότε και τώρα...

Οι μεγαλόπρεπες πράξες δεν είναι ποτέ επιζήμιες στα έθνη - Ίων Δραγούμης

Ίων Δραγούμης - Ο λόγος του είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ!

Διαβάστε πώς συμπεριφέρονταν οι Τούρκοι στους Έλληνες, απαξιωτικά όπως και σήμερα! 

Διαβάστε πώς συμπεριφερόταν το κράτος, αλαζονικά προς το έθνος, ακριβώς όπως και σήμερα!

Ύστερα από την περίφημη τριήμερη συναδέλφωση των εθνών, οι θυμοί και οι βρισιές των Τούρκων για την υπεροχή ή για την κακομοιριά των Ρωμιών πότε μεθούσαν τον φίλο του και πότε τον έκαναν και ντρέπουνταν (ο ήρωας του συγγραφέα είναι ο Αλέξης και στο απόσπασμα αυτό αναφέρεται σε κάποιον φίλο του). Στους περιπάτους, που εκείνον τον καιρό έκαναν μέσα στην Πόλη, έβλεπε διάφορες μικρές σκηνές που χαράζουνταν μέσα του. 

Σ΄ ένα καφενείο μέθυσαν τρεις αξιωματικοί Τούρκοι και ξεσπάθωσαν φωνάζοντας ενάντια στους Ρωμιούς που κάθουνταν εκεί παρά πέρα. "Κερατάδες Ρωμιοί!" - Οι Ρωμιοί έφυγαν.

Ένας Ρωμιός είχε στήσει το φωνογράφο του μπρος σ΄ ένα καφενείο και τον κούρδιζε και έλεγε ελληνικά τραγούδια. Ένας Τούρκος αξιωματικός περνώντας από κει πέταξε κάτω το φωνογράφο και έδειρε το Ρωμιό βρίζοντάς τον. "Ρουφιάνε, χέστη, ζητιάνε, τεμπέλη, άτιμε!"

Γίνηκαν αγώνες γυμναστικής και στο τρέξιμο νίκησε ο Ρωμιός. Ο αξιωματικός που σημείωνε, πέταξε το μολύβι του και το χαρτί ξεφωνίζοντας: "Κλέφτες, ψεύτες, πούστηδες!"

Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη
Φωτογραφία του Νίκολας Βίκτωρ Αρταμανόφ του προηγούμενου αιώνα

Μια σατυρική εφημερίδα τούρκικη δημοσίεψε γελοιογραφία Ρωμιού με μορφή ρουφιάνου και μιαν άλλη μ΄ ένα βασιλιά στο κρεβάτι. Τούτη δεν τον μέλλει και πολύ, μα η άλλη του φέρνει ντροπή και αηδία και του έρχεται να ξεφωνίσει. "Ως πότε, ω επίσημοι παλιάνθρωποι, θα εμπνέετε τριγύρω σας τεμπελιά, απιστία, ταπείνωση και πανικό, επιφύλαξη, σιωπή, υπομονή; Ως πότε θα μας λέτε: Μην κουνιέστε, μην ετοιμάζεστε, δεν έχουμε στρατό, μην γεννάτε ζητήματα; Φοβάστε τον πόλεμο; Αλλά μακάρι να γινόταν. Αν το έθνος οργανωμένο, σ΄ έναν πόλεμο βοηθήσει το κράτος, και θα το κάμουμε να βοηθήσει, θα επιβάλουμε το πρόγραμμά μας εδώ στην Τουρκιά σύντομα και σίγουρα. 

Μονάχα το κράτος ας έχει έννοια του το έθνος και ας μη δίνει πάντα το παράδειγμα της σάχλας. Μακάρι να γίνει πόλεμος, να ανασάνει το Ρωμαίικο. Αν χαλαστεί η Τουρκιά από κλονισμό δικό μας, αν φανούμε στον κόσμο πως εμείς μέσα σ΄ όλη την Ανατολή την καταστρέψαμε, είναι μωρός όποιος φαντάζεται πως έχουμε να ζημιωθούμε από Σλαύους ή άλλους τέτοιους. Οι μεγαλόπρεπες πράξες δεν είναι ποτέ επιζήμιες στα έθνη". 

Απόσπασμα από το βιβλίο: Όσοι ζωντανοί, του Ίωνος Δραγούμη, εκδ. Φιλόμυθος, 1993.