Σήμερα δεν είναι μια τυχαία ημέρα για το ελληνικό έθνος. Είναι μια ημέρα τραγωδίας, από εκείνες που γεμίζουν δάκρυα τα μάτια της μάνας του αδικοχαμένου, από εκείνες που η καρδιά του πατέρα λυγάει και σβήνει, από εκείνες που το έθνος θρηνεί τρία Παλικάρια του, δαφνοστεφανώνοντας την υπέρτατη θυσία τους.
Αλλά, για τον Έλληνα πρωθυπουργό, τον Μητσοτάκη, είναι μία τυχαία ημέρα.
Γι΄ αυτόν δεν συνέβη η τραγωδία στα Ίμια, δεν συνετρίβη το ελικόπτερο, δεν σκοτώθηκε ούτε ο Καραθανάσης, ούτε ο Βλαχάκος, ούτε ο Γιαλοψός. Γι΄ αυτόν, δεν βυθίστηκαν οι οικογένειες των Παλικαριών στο αιώνιο πένθος.Ενώ, δεδομένων των αφορμών και των αιτιών, κάνει πάντα αναφορές σε τραγικά συμβάντα άλλων χωρών, για όσα πλήγωσαν και πληγώνουν ακόμα τους Έλληνες, δεν μιλά. Δεν στέλνει έστω ένα δελτίο τύπου στα ΜΜΕ, ώστε να αναφερθεί το μήνυμά του υπέρ των ηρώων, και κατά της Τουρκίας.
Φοβάται μήπως ταραχθούν τα νερά των διερευνητικών του επαφών με τους Τούρκους; Φοβάται μήπως δυσαρεστήσει τον Σημίτη και τους Αμερικανούς;
Ένα είναι βέβαιο: Όπως ο Σημίτης ευχαρίστησε τους Αμερικανούς, τότε, έτσι τους ευχαριστεί και ο Μητσοτάκης σήμερα, όποιος κι αν είναι ο αρχηγός του Λευκού Οίκου. Είναι η ίδια προσωπικότητα, με δύο διαφορετικά πρόσωπα, ένα σε Σημίτη, ένα σε Μητσοτάκη...
Και οι δυο βράζουν στο ίδιο καζάνι, όπως λέει ο λαός μας, ένα καζάνι γεμάτο με τις προσωπικές τους ματαιοδοξίες και με τα συμφέροντα των ξένων.
Και δεν τους ενδιαφέρει καθόλου που το ελληνικό έθνος αιμορραγεί...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου