Πετράκης Γιάλλουρος: Πεθαίνω, φέρτε γιατρό. Ζήτω η Ένωσις! Σαν σήμερα δολοφονήθηκε από τους Άγγλους!

7/2/2021

Για κάποιους ήρωες του Ελληνισμού, με μεγάλη δυσκολία βρίσκεις λέξεις για να περιγράψεις την αντρειοσύνη και την λεβεντιά τους! 

Όταν αυτός ο ήρωας είναι μαθητής, ο Πετράκης Γιάλλουρος, μόλις 17 χρονών, ο λυγμός πνίγει την ανάσα σου. Κι όταν βλέπεις τι πράττουν οι σημερινοί πολιτευτές σε Κύπρο και σε Ελλάδα, τότε μαζί με τον λυγμό παντρεύεται και ο θυμός! 

Θέλουν να αποτελειώσουν το έθνος! Αλλά αυτό το έθνος πάντα γεννά ήρωες, που δεν ζητούν αξιώματα, ζητούν μόνο λευτεριά!

Πετράκης Γιάλλουρος. 17 ετών. 7 Φεβρουαρίου 1956. Αμμόχωστος. Μία βρετανική σφαίρα έστειλε τον ξανθό άγγελο στους ουρανούς και στην αιωνιότητα. Στο πάνθεον των ηρώων του Ελληνισμού. 

"Πεθαίνω, φέρτε γιατρό. Ζήτω η Ένωσις". Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του παλικαριού, που θα μπορούσε να πάει στην Αγγλία και να ζήσει άνετα και ακινδύνευτα, όμως προτίμησε να αγωνιστεί για την πατρίδα Ελλάδα! 

Σαν σήμερα, εκείνη την ημέρα του 1956 οι μαθητές της περιοχής είχαν διοργανώσει μεγάλο συλλαλητήριο κατά της βρετανικής κυριαρχίας και υπέρ της Ένωσης της Κύπρου μας με την Ελλάδα. Μπορεί ως έφηβος και μαθητής να ονειρευόταν να γίνει πλοίαρχος, αλλά πάνω από όλα, ως Έλληνας, ονειρευόταν την λευτεριά της Κύπρου. Γιατί το παιδί, μέσα από την γνώση των κυττάρων του, ήξερε ότι είναι Έλληνας, ότι η Κύπρος είναι ελληνική και ότι μόνο η λευτεριά του πρέπει του ελληνισμού. 

Ανέλαβε έτσι ηγετικό ρόλο ανάμεσα στους συμμαθητές του, ώστε να κατακτήσουν τον πολυπόθητο στόχο τους. Από πριν, όχι μόνο εκείνη την μαύρη μέρα. Διένειμαν φυλλάδια, έκρυβαν οπλισμό, διοργάνωναν μαχητικές διαδηλώσεις. 

Αλλά, εκείνη την ημέρα του συλλαλητηρίου, ο χάρος παραμόνευε τον Πετράκη με τα καθάρια γαλάζια μάτια, που φώναζαν: Ελλάδα σ΄ αγαπώ! 

Πόσο πολύ αγαπούσε την Ελλάδα, φαινόταν μέσα από τις επιστολές στους γονείς του, όπως αυτή: "Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα... Εξάλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια". 

Αυτό το παλικάρι, που αρνήθηκε να πάει να ζήσει με τους γονείς του στην Αγγλία, γιατί ο πόθος της λευτεριάς και η αγάπη για την πατρίδα ήταν ακατανίκητες ανάγκες της ψυχής που όριζαν το πνεύμα του, αυτόν τον Έλληνα σκότωσε εκείνη την ημέρα με μία σφαίρα ο Βρετανός στρατιωτικός λοχίας. 

Δεν τιμωρήθηκε. Οι εχθροί του Ελληνισμού, κατά έναν "περίεργο τρόπο", ποτέ δεν τιμωρούνται. Ούτε οι Τούρκοι, μετά την εισβολή τους στην Κύπρο μας τιμωρήθηκαν, ακόμα, ούτε καν για το μνημείο του Πετράκη Γιάλλουρου, που το εξαφάνισαν οι βάρβαροι, για να στήσουν μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ. (Πληροφορίες από το βιβλίο του Δ. Λεβέντη "Η ζωή και ο  θάνατος του Πέτρου Γιάλλουρου").