Περπατά στον δρόμο ο παππούλης με προσεκτικά βηματάκια. Κανείς γύρω του δεν τού δίνει σημασία. Όλοι βιαζόμαστε, ακόμα και στην πανδημία, ή προσπερνάμε αδιάφορα τους ηλικιωμένους...
Ωστόσο, κάθε ηλικιωμένος άνθρωπος κουβαλά στις πλάτες του την δική του ιστορία ζωής! Μερικές φορές, σαν του μιλήσεις και νοιαστείς γι΄ αυτόν, θα σου διηγηθεί πανέμορφες ιστορίες! Αξίζει να του δώσεις προσοχή, να τον κάνεις να αισθανθεί πως είναι σημαντικός, και όχι στο περιθώριο της ζωής.
Σήμερα, σε κάποιο πεζοδρόμιο στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης, συναντηθήκαμε με τον παππού Γιώργο. Με περισσή προσοχή, έσερνε τα βήματά του, και αναπολούσε τα μεγαλεία της νιότης του.
Έπαιζε επιθετικός στον Ηρακλή, τότε που στην ομάδα ήταν και ο Χατζηπαναγής. Τρομερές στιγμές, νιότη γεμάτη συγκινήσεις! Τα γκολ, οι ελπίδες, ο κόσμος, η αγάπη, το πάθος, όλα τα έζησε. Μεγάλη αγάπη, η μπάλα!
"Θα συνέλθω", λέει δακρυσμένος, "θα κάνω θεραπεία και θα περπατήσω ξανά κανονικά".
Σου ευχόμαστε παππού Γιώργο να γίνεις γρήγορα καλά και να παίξεις και μπάλα!
Ας μην προσπερνάμε με αδιαφορία ούτε μόνο με οίκτο τους ηλικιωμένους! Την αγάπη και την προσοχή μας χρειάζονται! Και, έχουν πολλά να μας διδάξουν!
Δείτε τον παππού Γιώργο σήμερα, αλλά ζωντανέψτε τον μέσα στην φαντασία σας να τρέχει μαζί με τον Χατζηπαναγή μέσα στο γήπεδο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου