Γερμανός Καραβαγγέλης: Με την πίκρα του εξόριστου πέθανε στην Βιέννη ο πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα!

8/1/2022

Μαύρα χρόνια για την Μακεδονία. Σχεδόν 500 χρόνια σκλαβιάς, και την εκδικητική μανία των Τούρκων ήρθε να συμπληρώσει η βία και ασυδοσία των Βούλγαρων κομιτατζήδων. Θρήνος και πείνα στην ιερή γη του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Μέσα σε αυτές τις ζοφερές συνθήκες, ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης, απτόητος λες και η ελευθερία έρρεε σαν οξυγόνο στον οργανισμό του, πήγαινε από τόπο σε τόπο και εμψύχωνε τους Έλληνες. 

Τους ζητούσε να πολεμήσουν, αψηφώντας τις ανέχειες και τους κινδύνους, περιφρονώντας και τους Τούρκους και τους Βούλγαρους κι ας είχαν αυτοί περισσότερα όπλα και ξένη υποστήριξη. Τους ζητούσε να αγωνιστούν, ενώ, την ίδια ώρα, η μιζέρια και αδιαφορία της κυβέρνησης της απελευθερωμένης Ελλάδας έβαζαν φωτιά στις σκέψεις του. 

Ήξερε, όμως, ότι αν παρατούσε τον προσωπικό του αγώνα, η Μακεδονία θα χανόταν. Δεν οπισθοχώρησε. Και παρά τις επιθέσεις και τις απειλές εναντίον του, κατάφερνε τα ποθητά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, το 1903, κατάφερε να εκδιώξει τους Βούλγαρους από το Γυμνάσιο το οποίο είχαν καταλάβει πριν από 20 περίπου έτη. Ακολούθως, κατέστρεψε όλο το προπαγανδιστικό υλικό που βρισκόταν εντός αυτού του σχολείου. 

Το ίδιο έτος άρχισε να αλληλογραφεί με τον διακεκριμένο Μακεδόνα Στέφανον Δραγούμη, ο οποίος ζούσε στην Αθήνα και στην συνέχεια με τον γιο του Ίωνα Δραγούμη, που ήταν γραμματεύς στο Προξενείο Μοναστηρίου από το 1902. Στην συνέχεια άρχισε να επικοινωνεί με τον γαμπρό του, τον Ανθυπολοχαγό Πυροβολικού Παύλο Μελά. 

Όποιο εμπόδιο κι αν συναντούσε, δεν παρατούσε τον αγώνα. Δεν έτρεχε μόνο από τόπο σε τόπο, παρά βομβάρδιζε και την ελληνική κυβέρνηση αδιάκοπα με εκθέσεις και αναφορές, ζητώντας βοήθεια για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας. Ταυτόχρονα, έγραφε και άρθρα ζοφερά, με ψευδώνυμο, σε όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες, άρθρα που κυριολεκτικώς κατόρθωναν να εξεγείρουν τους αναγνώστας, ιδίως την Νεολαίαν. 

Το σύνθημα παντού είναι: 

Η ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΜΥΝΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΠΛΟΣ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΙΤΑΤΟΥ 

Τα πνεύματα εις τας Αθήνας, όπως μαρτυρείται στο ιστορικό ντοκουμέντο του 1963 "Η εναντίον της Μακεδονίας βουλγαροκομμουνιστική επιβουλή", σιγά σιγά ωριμάζουν. Οι εθνικοί σύλλογοι κινούνται. Οι Μακεδόνες των Αθηνών πιέζουν την κυβέρνηση, διαφωτίζουν τους πολιτικούς και τον Βασιλέα. Οι νέοι αξιωματικοί κινούνται και αυτοί μεταξύ των πρώτων. 

Το φθινόπωρο του 1903 ο Καραβαγγέλης γράφει εις τον Μελά να του στείλει μερικά πεπειραμένα παλληκάρια από την Κρήτη διά να πλαισιώσει τα Μακεδονικά Σώματα. Ο Μελάς του στέλνει 10 Κρητικούς με όπλα. Η συνάντηση με τον Δεσπότη γίνεται εις το Λέχοβον (Ηρωϊκόν). Οι Κρητικοί μοιράζονται στα διάφορα Σώματα και γρήγορα εξελίσσονται εις αξίους Καπεταναίους. 

Μεταξύ αυτών είναι και ο μετέπειτα ηρωϊκώς δράσας Ιωάννης Καραβίτης, αδελφός του Αντιστρατήγου Κωνσταντίνου Καραβίτη. 

Από το 1904 η δράση του Καραβαγγέλη εντείνεται. 

Το βουλγαρικό κομιτάτο και το πανσλαβιστικό κομιτάτο της Μόσχας τον θεωρούν ως τον ιθύνοντα νου των Ελληνικών Ανταρτικών Σωμάτων. 

Η Ρωσία διά του πρεσβευτή της στην Κωνσταντινούπολη πιέζει την Τουρκία να του απαγορεύσει τις εξόδους του εκ Καστορίας, όπερ και το επιτυγχάνει. 

Σλάβοι και Τούρκοι κυνηγούν με κάθε τρόπο τον Μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη, γιατί θεωρούν ότι είναι υπεύθυνος για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Τελικά, θα καταφέρουν να τον εκδιώξουν από την Καστοριά και την Δυτική Μακεδονία, ωστόσο ο σπόρος που έριξε στην ιερή μακεδονική γη έφερε καρπούς. 

Αλλά, και μετά την εκδίωξη του οι εχθροί του Ελληνισμού φοβούνταν τον Δέσποτα. Γι΄ αυτό δεν έπαψαν να τον κυνηγούν. Όταν κυριάρχησε ο Κεμάλ στην Μικρά Ασία, ο Καραβαγγέλης συνελήφθη και δικάστηκε από στρατοδικείο της Άγκυρας, όπου μαζί με τους συνεργάτες του καταδικάζεται εις θάνατον. 

Την παραμονή της εκτελέσεως δραπετεύει εις Κωνσταντινούπολη. 

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε στην Αθήνα. Επειδή όμως δεν συμφωνούσε με την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τότε, και παρά το γεγονός ότι ορίστηκε Μητροπολίτης Ιωαννίνων, τελικά αποπέμφθηκε. 

Τον υποχρέωσαν να απέλθει εις την Βιέννη. Ουσιαστικώς τον εξόρισαν. Το 1935, με την πίκρα του εξόριστου Εθνικού Αγωνιστή, απέθανε εις Βιέννη. 

Μετά από 24 χρόνια, το 1959, η Ελλάς ευγνωμονούσα τον πρωτεργάτην του Μακεδονικού Αγώνα, τον ήρωα Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη, μετέφερε τα οστά του από την Βιέννη στην Θεσσαλονίκη και από εκεί με εξαιρετικάς τιμάς στην Καστοριά, όπου ετάφη εις τον τόπο διά την ελευθερία του οποίου αγωνίσθηκε και επέτυχε.