Παύλος Μελάς: Και να, ο πρώτος γίγας που βάφει με το τίμιο αίμα του την Μακεδονική γη

26/10/2022

Τρέμετε, γιατί δεν αργεί η ημέρα που η Ελληνική φυλή θα σηκωθεί ως γίγας και θα σας συντρίψει όλους, έγραψε ο Μακεδονομάχος Κρητικός που εμπνεύστηκε από την θυσία του Παύλου Μελά, πήρε τα άρματά του και ήρθε για να ελευθερώσει την Μακεδονία μας!

Εσύ ΄σαι ο εμψυχωτής εις την Μακεδονίαν!

Με το σπαθί σου εκτύπησες πρώτος την τυραννίαν

και έδωσες το αίμα σου εις την γλυκειά Πατρίδα

κι οι σκλάβοι είδαν από εσέ την πρώτη των ελπίδα...

Γι΄ αυτό, αν ήμουν Όμηρος, θε να σου τραγουδούσα,

τον ένδοξο τον τάφο σου με μύρτα να κοσμούσα...

...Πέφτουν παλληκαρίσια τα Ελληνόπουλα για την Πατρίδα, αλλά δείχνουν πως ξέρουν να πέφτουν τιμημένα, ως έπεφταν και οι πρόγονοί των, όταν επολεμούσαν για την πίστιν και την μεγάλη ιδέα. Και να, ο πρώτος γίγας που βάφει με το τίμιο αίμα του την Μακεδονική γη, ο Παύλος Μελάς. Τρέμετε τύραννοι, όλοι εσείς οι βάρβαροι λαοί, οι εχθροί του Ελληνισμού, εις την εκδίκησι που σας περιμένει. 

Τρέμετε, γιατί δεν αργεί η ημέρα που η Ελληνική φυλή θα σηκωθή ως γίγας και θα σας συντρίψη όλους. 

Από το τίμιο αίμα των Ελλήνων, που τόσον καιρόν χύνεται δολοφονικώς, θα βλαστήση πολύ γρήγορα το δένδρον της ελληνικής Ελευθερίας και η γαλανή μας σημαία θα κυματίση περήφανα εις τα ερείπια της Μακεδονίας, που ακόμη καπνίζουν από την καταστρεπτική σας φωτιά. 

Ένας πένθιμος ήχος από τα βουνά της Μακεδονίας ακούσθηκε μια μέρα και ο αντίλαλός του, σαν ηλεκτρισμός, έφτασε παντού, σ΄ όλα τα μέρη του Ελληνισμού και έφερε την θλιβεράν είδησιν του ηρωικού θανάτου του πρώτου μάρτυρος της Μακεδονίας, του γενναίου αρχηγού Παύλου Μελά. 

Ο ηρωικός αυτός θάνατος, αν και ακούσθηκε με θλίψη, και παντού εσκόρπισε το πένθος, αν και ήταν μεγάλη εθνική απώλεια, εσκόρπα όμως και ζωή εις τον εθνικόν αγώνα της Μακεδονίας και εξήγειρε το αίσθημα της εκδικήσεως σε κάθε ελληνική καρδιά. Όχι τόσο κατά των Τούρκων, όσο κατά των δολοφόνων Βουλγάρων. 

Και να, από παντού τα Ελληνόπουλα, με ενθουσιασμόν άγιο, αλλά και με δίψα εκδικήσεως, ερριχθήκαν εις τον αγώνα, πρόθυμα να πεθάνουν για την πατρίδα. 

Ο πένθιμος ήχος αντιλάλησε και εις τα περήφανα της Κρήτης βουνά και οι Κρήτες, οι οποίοι ήταν μέχρι χθες στον ζυγόν και γνωρίζουν τι θα πει Πατρίς, σκλαβιά και Ελευθερία, σηκώνονται αγριεμένοι και, ζώνοντες και πάλι τα δοξασμένα των άρματα, που βουβά και θλιμμένα κρέμονταν στους τοίχους, από την εποχή που τίναξαν του ζυγόν και έδιωξαν τον τύραννον, επέταξαν εκεί που στενάζουν τ΄ αδέλφια μας στην σκλαβιά.

Οι Λέοντες εκείνοι, που τόσα χρόνια πολεμούσαν στα δοξασμένα των βουνά για την μεγάλη ιδέα, άρπαξαν τα ντουφέκια με μεγάλη οργή και έτρεξαν εκεί που τους καλεί το καθήκον και η τιμή. 

Αχ! Μόνο όποιος έζησε σ΄ αγέρα σκλαβωμένο

κι έφαγε μ΄ αίμα το ψωμί και δάκρυα ζυμωμένο,

όποιος της μαύρης της σκλαβιάς δοκίμασε τον πόνον, 

σκλαβιά και πόνος τι θα πει, εκείνος ξέρει μόνον... 

Από το βιβλίο: Οι πρωτοπόροι του Μακεδονικού Αγώνος, 1903-1909, του Παύλου Γύπαρη, Αθήναι 1962 & Φωτ.:pavlosmelas.gr