Λίγο πριν την επίθεση στην Ελλάδα, οι Γερμανοί και Ρώσοι συμμαχούσαν με τους γείτονές μας, μοιράζοντας Μακεδονία και Θράκη

9/10/2022

Περικυκλωμένη η Ελλάδα από αδίστακτους εχθρούς που φορούσαν το προσωπείο του συμμάχου και του γείτονα. Είναι να αναρωτιέται κανείς, ποιες δυνάμεις κουβαλούν στα σωθικά τους οι Έλληνες και, τελικά, καταφέρνουν να νικούν! 

Τον Νοέμβριο του 1940, η Γερμανία, η Σοβιετική Ένωση και η Ιταλία συζητούν με την Βουλγαρία με ποιους τρόπους θα καταφέρουν να οργανωθούν, ώστε να επιτεθούν στην Ελλάδα για να αρπάξουν τα εδάφη της. Είχαν μάλιστα συνάψει και μυστικό σχέδιο, στο οποίο αναφέρεται: 

"Η Γερμανία, η Σοβιετική Ένωση και η Ιταλία πρέπει να συνάψουν ιδιαίτερον μυστικόν πρωτόκολλον  το οποίον ν΄ αναγνωρίζη ότι η Βουλγαρία είναι τοποθετημένη γεωγραφικώς εντός της ζώνης ασφαλείας των προς την Μαύρην Θάλασσαν συνόρων της Σοβιετικής Ενώσεως και ότι αποτελεί κατά συνέπειαν πολιτικήν ανάγκην, όπως συναφθή σύμφωνον το οποίον επ΄ ουδενί λόγω θα επηρέαζε το εσωτερικόν καθεστώς της Βουλγαρίας, την ανεξαρτησίαν ή την Εθνικήν κυριαρχίαν της". 

Λίγους καιρό μετά, από 1 Ιανουαρίου ως 18 Φεβρουαρίου 1941 η Γερμανία διεξάγει διαπραγματεύσεις με την βουλγαρική κυβέρνηση, και υπογράφεται μυστικό στρατιωτικό πρωτόκολλο μεταξύ τους (στις 18 Φεβρουαρίου).

Τι συμφωνήθηκε μεταξύ Γερμανίας και Βουλγαρίας

Η Βουλγαρία θα παρείχε όλα τα μέσα διά την διά του εδάφους της διέλευση των γερμανικών στρατιών προκειμένου να επιτεθούν αυτές κατά της Ελλάδας. Επίσης θα επεστρατεύοντο τμήματα στρατού διά την κάλυψη της όλης επιχείρησης, όπως αναφέρεται στο Ντοκουμέντο του 1963 "Η εναντίον της Μακεδονίας Βουλγαροκομμουνιστική επιβουλή". 

Ως αντάλλαγμα, η Βουλγαρία θα λάμβανε ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και την Δυτική Θράκη. 

1 Μαρτίου του 1941, ανακοινώθηκε επισήμως η προσχώρηση της Βουλγαρίας στον Άξονα και την ίδια ημέρα εισήλθαν τα πρώτα γερμανικά στρατεύματα εντός της Βουλγαρίας. 

Οι γερμανο-βουλγαρικές συνεννοήσεις έβαζαν στο περιθώριο την Σοβιετική Ένωση, η οποία βέβαια δεν έμεινε απαθής, γιατί θίγονταν άμεσα και καταλυτικά τα δικά της συμφέροντα. 

Έτσι, η σοβιετική Ρωσία διά στόματος Μολότωφ, στις 17 Ιανουαρίου, κάλεσε στην Μόσχα τον Γερμανό πρέσβη για να διαμαρτυρηθεί εντόνως, αφού θεωρούσε ότι η Βουλγαρία ανήκε στην ζώνη ασφαλείας της Σοβιετικής Ένωσης. 

Οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής εκείνης άρχισαν να φαγώνονται αναμεταξύ τους, ζητώντας να έχει έκαστη στην πλευρά της την Βουλγαρία. Στόχος τους ήταν μέσω Βουλγαρίας να επιτεθούν και να καταλάβουν την Ελλάδα. 

Παράλληλα, οι Γερμανοί διαπραγματεύονταν και με την Γιουγκοσλαβία και στις 25 Μαρτίου του 1941 κατέληξαν σε συμφωνία οι δύο πλευρές. 

Η Γιουγκοσλαβία προσχώρησε κι αυτή στον Άξονα και θα βοηθούσε τους Γερμανούς στις στρατιωτικές επιδιώξεις τους. 

Ως αντάλλαγμα, η Γιουγκοσλαβία θα λάμβανε την Θεσσαλονίκη μετά της ενδοχώρας της.

Αυτή η συμφωνία τελικά ακυρώθηκε, μετά την ανατροπή της κυβέρνησης του Ζβέρκοβιτς. Η νέα κυβέρνηση υπό τον στρατηγό Σίμοβιτς προσπάθησε αντισταθεί, ωστόσο στις 6 Απριλίου, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλλαν στην Γιουγκοσλαβία για να τιμωρήσουν έτσι την προδοσία της κυβέρνησης. 

Η Ελλάδα βρέθηκε σε ιδιαίτερα επικίνδυνη θέση, αφού οι Γερμανοί συμμαχούσαν με τους γείτονές της προκειμένου να καταφέρουν να εισβάλλουν σ΄ αυτήν, ενώ ταυτόχρονα, και η Σοβιετική Ένωση είχε τους ίδιους σκοπούς. Το όργανο των Σοβιετικών στην Ελλάδα ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. 

(Πληροφορίες από Ντοκουμέντο του 1963 "Η εναντίον της Μακεδονίας Βουλγαροκομμουνιστική επιβουλή" και φωτογραφία από alithia.gr)