Μαντώ Μαυρογένους: Τιμή στους άξιους! Νίκη του Σταυρού! Φώναζε η Αντιστράτηγος, καθώς κυνηγούσε τους εχθρούς

Το βιβλίο του Ιουλίου Βερν "Το Αρχιπέλαγος φλέγεται", 1884

22/3/2023

Λίγο καιρό μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης, η Μαντώ Μαυρογένους ορμά κατά των εχθρών στην Μύκονο! Δεν θα τους επιτρέψει να αλώσουν το νησί, ποτέ! Τι γυναίκα! Τι Ελληνίδα!

 

«Αλλά, στις 22 Οκτωβρίου του 1822, ενώ οι Μυκονιάτες ανυπομονούσαν να εκδικηθούν την σφαγή των αδελφών τους, πολλοί ανάμεσά τους διέκριναν μακριά έναν μεγάλο αριθμό πανιών. Κι αμέσως μετά είδαν την καταστροφική σημαία της ημισελήνου.

Έτρεξαν στα όπλα. Αμέσως η ακτή γέμισε με γενναίους. Η επιλαρχία του πασά πλησίαζε. Οι Έλληνες άρχισαν να τραγουδούν το πατριωτικό τραγούδι του Ρήγα. Η ανάμνηση των σφαγών της Χίου τούς έδινε δύναμη πάντα, κι άρχισαν να ρίχνουν κατά των εχθρικών πολεμικών σκαφών.

Ο εχθρός κατευθυνόταν προς την Πελοπόννησο και δεν ήταν μέσα στα σχέδια του μία απόβαση στο νησί της Μυκόνου. Ο τούρκος ναύαρχος δεν ήθελε εκείνη την ημέρα να τιμωρήσει τους Έλληνες για την αυθάδεια τους, αλλά ο διοικητής μιας αλγερινής φρεγάτας, που συνόδευε βοηθητικά την τουρκική αρμάδα, ζητούσε τιμωρία. Έτσι, έριξε κατά των Ελλήνων, πολλές φορές, αλλά δεν είχε καλό σημάδι και δεν προξένησε καμία ζημιά. Εξοργισμένος, έβαλε μέσα σε βάρκες διακόσιους άντρες, και επιχείρησε απόβαση στο νησί.

          Η Μαντώ, μπροστά σ΄ αυτόν τον κίνδυνο, ένοιωσε να την κατακλύζει ένα ασυνήθιστο κουράγιο, το οποίο δεν πίστευε ότι διέθετε. Είχε όμως την εκλεκτή ομάδα των στρατιωτών της, έτσι, βιάστηκε να φορέσει την ελληνική ενδυμασία της, να πάρει το τουφέκι και το σπαθί της και να μπει επικεφαλής της ομάδας της.

Τους ακολουθούσε ένα πλήθος από άλλους Μυκονιάτες οπλισμένους. Η Μαντώ βιαστικά πήγαινε προς την ακτή, εκεί που ήταν οι βάρβαροι που φώναζαν Αλλάχ! Μωάμεθ!

Μια δολοφονική μάχη ξέσπασε. Τίποτα δεν πτοούσε την Μαντώ ούτε οι πυροβολισμοί, ούτε οι συμπλοκές ούτε οι οργισμένες κραυγές. Ούτε που αντιλαμβανόταν τον θάνατο που ήταν απειλητικά κοντά της. Δεν σκεφτόταν παρά μόνο πώς θα ξαποστείλει τους βαρβάρους.

          Ατρόμητη και τολμηρή, πολεμούσε στις πρώτες γραμμές. Εμψύχωνε τους στρατιώτες γύρω της, με τα λόγια της αλλά και ακόμα περισσότερο με το βλέμμα της. Όταν την άκουγαν, τόσο έκαναν θαύματα, έσπρωχναν και έδιωχναν τους εχθρούς, τους ανάγκασαν να μπαρκάρουν βιαστικά, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 17 νεκρούς, 60 τραυματίες, και το μεγαλύτερο μέρος των όπλων τους.

          Η Μαντώ, μέσα στον πυρετό της μάχης και της νίκης, είδε ξαπλωμένο στην άμμο τον αρχηγό των βαρβάρων. Τον έσπρωξε περιφρονητικά με το πόδι, φωνάζοντας: Τιμή στους άξιους! Νίκη του Σταυρού!

Νικά το αίμα των ηρώων μας! Φώναζαν οι Μυκονιάτες. Δόξα στην Μαντώ Μαυρογένους! Η δόξα σου να είναι αθάνατη!

          Ο Αλγερινός που τιμωρήθηκε για την σκληρότητα του, μάζεψε ό,τι και όσους απέμειναν από την ομάδα του κι απομακρύνθηκε για να πάει να συναντήσει τους οθωμανούς που ήδη απομακρύνονταν θαυμάζοντας αυτή την γη των γενναίων». 

Απόσπασμα από το βιβλίο: Μαντώ Μαυρογένους - Η ανέσπερη Αντιστράτηγος του 1821