Μακεδονία, Αύγουστος 1878: Οι Έλληνες, με τόλμη μέχρι παραφροσύνης, μάχονταν για την Ελευθερία!

16/8/2023

Ελληνικό Προξενείο, 20 Αυγούστου 1878: Η τόλμη των ανθρώπων τούτων εκτρέπεται μέχρι παραφροσύνης! 

Δυστυχώς, για τα γενναία παλικάρια της Μακεδονίας μας, η επανάσταση στο Λιτόχωρο απέτυχε και το αίμα που έβαψε την ελληνική γη δεν δικαιώθηκε. Το 1878 παρέμενε όμως γεμάτο από την αδούλωτη λαχτάρα των υπόδουλων Ελλήνων για Ελευθερία. 

Οι Έλληνες, μπορεί να είχαν ηττηθεί, ωστόσο ήταν απροσκύνητοι. Άφησαν αναγκαστικά εκείνα τα αγαπημένα μακεδονικά μέρη, και βάδισαν για αλλού.

Τον Ιούνιο του 1878 Έλληνες επαναστάτες με επί κεφαλής τον Βασίλη Ζούρκα, έδωσαν μία από τις σημαντικότερες μάχες εκείνης της περιόδου, κοντά στο Πισοδέρι (σ΄ αυτόν τον ιερό τόπο, τον 21ο αιώνα, Έλληνες, υπερασπιζόμενοι την ιστορία της Μακεδονίας μας, ήρθαν αντιμέτωποι μα τα χημικά και την αγριότητα της τότε κυβέρνησης Τσίπρα που τελικά ξεπούλησε όσο-όσο το όνομα και την ιστορίας της Μακεδονίας μας στους σλαβοσκοπιανούς). Πάνω από 36 Τούρκοι, μαζί και ο διοικητής τους, έπεσαν νεκροί, αφήνοντας τα πολεμοφόδια και άλλα λάφυρα στους Έλληνες που τόσο τα είχαν ανάγκη! 

Είναι απορίας άξιο, μα και θαυμασμού ατελείωτου, από πού αντλούσαν θάρρος οι Έλληνες επαναστάτες του 1878, αφού η κυβέρνηση του μικρού ακόμα ελληνικού κράτους δεν παρείχε ούτε καν τα αναγκαία για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας. Όμως, πολεμούσαν τόσο αγέρωχα, με τόσο λίγα όπλα, και με μυθική αυταπάρνηση! Ο Ζούρκας τον Αύγουστο βρισκόταν στον Γράμμο, ο Νταλίπης στο Μοναστήρι, ο Μπρούφας στο Βόιο, και όχι μόνο αυτοί. Πολλοί Έλληνες αγωνίζονταν για την Μακεδονία, αψηφώντας κάθε κίνδυνο. 

Γιατί, πρέπει να σημειωθεί, ότι αυτοί οι επαναστάτες ήταν απομονωμένοι σε δύσβατες περιοχές, πολλές φορές τους κύκλωναν ισχυρές τουρκικές δυνάμεις, ενώ οι ίδιοι δεν είχαν να περιμένουν βοήθεια από πουθενά. Αλλά, δεν παρατούσαν τον αγώνα. 

Το Ελληνικό Προξενείο, σε μια προσπάθεια να απαντήσει στο ερώτημα από πού αντλούσαν δύναμη αυτοί οι γενναίοι Έλληνες, σημείωσε σε ένα έγγραφό του:

Είναι έργο παραφροσύνης αυτή η επιμονή των επαναστατών για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και αυτή η άρνησή τους να καταθέσουν τα όπλα και να πάνε να βολευτούν κάπου, αποδεχόμενοι την ήττα τους. 

Από την άλλη πλευρά, οι τουρκικές αρχές είχαν λυσσάξει από το κακό τους, γιατί δεν κατάφερναν να αφανίσουν τους Έλληνες. Στρατολόγησαν φανατικούς τουρκαλβανούς και κάλεσαν και στρατό από την Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους Έλληνες. Συγκέντρωσαν τελικά 15.000 άντρες και προετοιμάζονταν για γενική επίθεση. Ας αναλογιστούμε τι θα γινόταν, αν οι Έλληνες επαναστάτες είχαν στα χέρια τους όπλα και πολεμοφόδια!!!...

Όπως αναφέρθηκε σε έγγραφο της 20ης Αυγούστου 1878 από το Ελληνικό Προξενείο: "...οι εν Πρέσπα επαναστάται εις τριακοσίους περίπου συμποσούμενοι, αψηφούντες και περιφρονούντες την κατ΄ αυτών παρασκευαζομένην εκστρατείαν (των τούρκων), ετόλμησαν να προελάσωσι την παρελθούσαν νύκτα μέχρι Νιζοπόλεως, απεχούσης από Μοναστηρίου μίαν και ημίσειαν ώραν, όπως εκβιάσωσι την μετά της στρατιωτικής ταύτης δυνάμεως σύγκρουσίν των... 

Η τόλμη των ανθρώπων τούτων εκτρέπεται μέχρι παραφροσύνης!"

Μέχρι τα μέσα Αυγούστου του 1878, οι Έλληνες επαναστάτες είχαν καταφέρει να απελευθερώσουν πλήρως την περιοχή του Πισοδερίου, έχοντας συγκροτήσει ετοιμοπόλεμη ομάδα περίπου 1.500 ανδρών, και επόμενος στόχος τους ήταν η απελευθέρωση του Μοναστηρίου. 

Οι τούρκοι είχαν πραγματικά πανικοβληθεί, αφού έστειλαν στην Μακεδονία 15 συντάγματα από την Ασία, προκειμένου να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους. 

Οι Έλληνες παρά τις φοβερές δυσκολίες, ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν για την Μακεδονία. Ο χρόνος περνούσε εις βάρος τους, ο χειμώνας τους εξόντωνε, και με τον ερχομό της άνοιξης, η κατάσταση επιδεινώθηκε περισσότερο. 

Γιατί, την άνοιξη εκείνη, η ελληνική κυβέρνηση δεν έκρινε σκόπιμο να βοηθήσει τους Έλληνες επαναστάτες στην μακεδονική γη. Δυστυχώς για το έθνος μας. Οι συνέπειες εκείνης της πολιτικής στάσης των Αθηνών ήταν οδυνηρές και οι σκιές τους βαραίνουν τον Ελληνισμό μέχρι και σήμερα. Γιατί, η Αθήνα αρνήθηκε να υπερασπιστεί τότε την Μακεδονία, την οποία χτυπούσαν άγρια οι Τούρκοι, αλλά πια και οι Βούλγαροι που είχαν εισβάλει σ΄ αυτήν. Έκτοτε, ο σλαβικός ιμπεριαλισμός με την "ευγενική χορηγία" των εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων, καλά κρατεί και ανθίζει.