Ο μεγάλος οραματιστής Ιωάννης Καποδίστριας, το φαινόμενο της Διπλωματίας του 19ου αιώνα και ο μετέπειτα πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, διέσωσε από βέβαιο διαμελισμό και αφανισμό την Γαλλία, η οποία κυριολεκτικά τού οφείλει την ύπαρξή της.
Αυτό το γεγονός το επιβεβαιώνει και ο Γάλλος διπλωμάτης κόμης Molet ο οποίος έγραφε: «Εάν η Γαλλία είναι ακόμη Γαλλία, το οφείλει κυριολεκτικά σε δύο ανθρώπους, που τα ονόματά τους δεν πρέπει ποτέ να τα ξεχάσει: Στον Τσάρο Αλέξανδρο και, κυρίως, στον... Καποδίστριαν…»
Το 1815, μετά την οδυνηρή ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό και την καταστροφή των Γαλλικών στρατευμάτων (18 Ιουνίου 1815), οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης Αγγλία, Αυστρία, Ρωσία και Πρωσία, πραγματοποίησαν συνέδριο στο Παρίσι, προκειμένου εκτός των άλλων, να αποφασίσουν να διαλύσουν, να μικρύνουν, να εξοντώσουν κυριολεκτικά την Γαλλία, και να την αποκλείσουν οριστικά από τα ευρωπαϊκά δρώμενα, με αιτιολογικό τα δεινά που υπέστησαν για πολλά χρόνια από Ναπολεόντειους πολέμους.
Εκείνη την εποχή, δυο μεγάλες φυσιογνωμίες επηρέαζαν τις πολιτικές των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο Καγκελάριος της Αυστροουγγαρίας, Κλέμενς Φον Μέτερνιχ, και ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο επαναπατρισθείς βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΗ΄, μην έχοντας περιθώρια αντιδράσεως και μην έχοντας άλλη ελπίδα για να σωθεί η Γαλλία από την μέγγενη των Μεγάλων Δυνάμεων, αναγνωρίζοντας, τη διπλωματική ευστροφία του Καποδίστρια, ζήτησε την βοήθειά του.
Στο Συνέδριο του Παρισιού έλαμψε το άστρο της διπλωματικής ικανότητας του Καποδίστρια. Με ευστροφία, πειθώ και ισχυρά επιχειρήματα, έχοντας να αντιμετωπίσει τους πιο δεινούς διπλωμάτες και τους πιο ισχυρούς πολιτικούς της Ευρώπης, κατάφερε να σωθεί η Γαλλία στην κυριολεξία.
Στη διπλωματική διελκυστίνδα από τη μία μεριά ήταν ο Αυστροεβραίος Καγκελάριος Κλέμενς Φον Μέττερνιχ με την υποστήριξη του ιρλανδικής καταγωγής διπλωμάτη και υπουργού Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Ροβέρτου Στούαρ Κάστλερηγ ή Καστλερήγος, και την κρυφή υποστήριξη του Κάρλ Νέσσελροντ. (40 χρόνια υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας με τον οποίο ο Καποδίστριας από το 1816 έως το 1822 μοιραζόταν την θέση του Υπουργού Εξωτερικών).
Ο Καποδίστριας, ο οποίος πράγματι διέβλεπε πως ο διαμελισμός της Γαλλίας, θα επιφέρει πρόσθετα δεινά στις χώρες της Ευρώπης, συνέταξε ένα υπόμνημα, το οποίο παρέδωσε στους Γάλλους για να το καταθέσουν στο συνέδριο. Στο υπόμνημα αναφερόταν, πως ο λαός της Γαλλίας, ουδεμία ευθύνη έχει για τις ταλαιπωρίες της Ευρώπης από τον Ναπολέοντα, και πως ο βασιλιάς δεν θα μπορούσε να κρατήσει το θρόνο, αν η Γαλλία διαμελισθεί.
Συγχρόνως έπεισε τον τσάρο Αλέξανδρο Α΄ (ο οποίος είχε τυφλή εμπιστοσύνη στις διπλωματικές ικανότητες του Καποδίστρια), πως υποστηρίζοντας τα συμφέροντα της Γαλλίας θα αποκτήσουν ένα σύμμαχο που στο μέλλον θα είναι εμπόδιο στις βλέψεις της Αγγλίας ενάντια στην Ρωσία και επί πλέον θα αποτελέσει ένα τρίτο πόλο ειρηνεύσεως στην Ευρώπη. (Ο Καποδίστριας ονειρευόταν μία ενωμένη Ευρώπη). Ως εκ τούτου δεν θα έπρεπε να διαμελισθεί η Γαλλία όπως επιθυμούσαν οι άλλες δυνάμεις.
Με βάση την επιχειρηματολογία του Καποδίστρια οι σύνεδροι αποφάσισαν:
1) Να εκκενωθεί άμεσα το Παρίσι από 120.000 συμμαχικό στρατό του Συνασπισμού, ο οποίος έπρεπε να σιτίζεται από τους Γάλλους.
2) Να μειωθεί κατά 99% οι οφειλόμενες πολεμικές αποζημιώσεις - χρέος της Γαλλίας, για τις καταστροφές που είχε προξενήσει με τις εισβολές της σε άλλες χώρες! Μειώθηκε κατά εξακόσια και πλέον εκατομμύρια φράγκα η πολεμική αποζημίωση που βάρυνε τη Γαλλία.
3) Να μην αποσπασθούν Γαλλικά εδάφη, με σκοπό να δοθούν στους συμμάχους.
4) Να επιβληθούν στην Γαλλία επιεικείς κυρώσεις.
5) Ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΗ΄ να παραμείνει αρχηγός του κράτους, παρά την αντίθετη άποψη των συμμάχων.
6) Να ενταχθεί πάλι η χώρα, ως ισότιμο μέλος στην Τετραπλή Συμμαχία.
7) Να επιβληθεί πολιτιστικός σεβασμός στο γαλλικό στρατό.
Όταν αργότερα η Γαλλική κατασκοπία έπιασε μια επιστολή του Μέτερνιχ προς μία κυρία στην Πετρούπολη, ο οποίος κατηγορούσε τον Καποδίστρια, ο Γάλλος Πρωθυπουργός Έλι Ντεκαζές παρέδωσε την επιστολή στον Καποδίστρια και του είπε: «Εμείς σε ευχαριστούμε, σου είμαστε ευγνώμονες, αλλά πάρε και αυτήν την επιστολή για να ξέρεις ότι ο Μέτερνιχ σε επιβουλεύεται».
Από τον Κώστα Σπίνο, συγγραφέα-ερευνητή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου