Πηγαίνοντας από τόπο σε τόπο στην Μακεδονία ο Ίων Δραγούμης, ένοιωθε την οργή του να βράζει, γιατί οι Έλληνες δεν είχαν ακόμα ξεσηκωθεί εναντίον των τούρκων και των βούλγαρων κομιτατζήδων.
Και έγραφε:
-Χανόμαστε που χανόμαστε, τι κερδίζουμε από την απραξία, από την κουτή παθητική μας στάση;
Ήταν απογοητευμένος και με την Ευρώπη, αλλά και με την επιμονή των Ελλήνων, κυρίως των πολιτικών, να περιμένουν βοήθεια από την Ευρώπη
-Βέβαια, η Ευρώπη μάς δίνει πιστοποιητικά καλής διαγωγής για να καθόμαστε φρόνιμα και να την αφήνουμε και αυτήν ήσυχη και ελεύθερη να κάνει τους σκοπούς τους δικούς της και μεις κολακευόμαστε, οι βλάκες. Όσο για την εμπιστοσύνη των τούρκων και αυτή είναι ψεύτικη. Πότε μας έκαμαν καλό οι τούρκοι;
Ο Ίων Δραγούμης πίστευε ακράδαντα ότι οι Έλληνες έπρεπε να ξεσηκωθούν, να μην υπακούν πια στην ελληνική κυβέρνηση, αντίθετα να δημιουργήσουν ομάδες για να πολεμήσουν και τους τούρκους και τους βούλγαρους. Διακήρυττε ότι δεν πρέπει οι Έλληνες να φοβούνται πλέον, γιατί αυτός ο φόβος, σε τελική ανάλυση, δεν θα τους γλίτωνε ούτε από τους τούρκους ούτε από τους σλάβους.
Τις πεποιθήσεις του τις εξέφρασε και στο έργο του "Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα", ένα έργο που θα έπρεπε να το γνωρίζουν τα Ελληνόπουλα σήμερα. Αλλά, ποιος θα βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν την ιστορία της Μακεδονίας και του Ελληνισμού; Το σχολείο που ασχολείται με την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ή οι γονείς που δεν προλαβαίνουν από τις δουλειές και τα κινητά τους;
Έτσι, περιμένουμε κι εμείς οι βλάκες, όπως θα μας χαρακτήριζε ο Δραγούμης, να μας σώσει η Ευρώπη!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου