Όταν ο Βασίλης Σταυρόπουλος, γνωστός ως καπετάν Κόρακας, από την Αρτοτίνα Φωκίδας πέρασε τα σύνορα και ήρθε στην Μακεδονία για να πολεμήσει για την απελευθέρωσή της, χρειαζόταν έναν άξιο οδηγό. Και τότε βρέθηκε στον δρόμο του ένα μικρό Ελληνόπουλο, ο Τάσος Τασούλιας που ήξερε πολύ καλά την μακεδονική γη.
Ο Τάσος ανέλαβε να οδηγήσει το σώμα του καπετάν Κόρακα στην περιφέρεια Βέροιας-Νάουσας. Ο μικρός αποδείχθηκε θαυμάσιος οδηγός, αφού οδήγησε τους Μακεδονομάχους σωστά και γρήγορα σε κατάλληλο λημέρι.
Άναψε φωτιά σε μια σπηλιά, ο ακούραστος Τάσος, έφερε νερό στα παλικάρια και μετά έφυγε γρήγορα στο χωριό για να ειδοποιήσει τον παπά και τον δάσκαλο που ανήκαν στην επιτροπή του αγώνα, για την άφιξη των ανταρτών.
Οι Έλληνες τότε συγκέντρωσαν τρόφιμα και τράβηξαν να βρουν τα παλικάρια που έπρεπε να φάνε και να ξεκουραστούν, πριν ορμήσουν στις δύσκολες μάχες κατά των βούλγαρων κομιτατζήδων που πολλές φορές συμμαχούσαν κρυφά ή φανερά με τους τούρκους.
Ο μικρός Τάσος είχε αγωνία. Δεν ήθελε να μείνει πίσω, αντίθετα, η γενναία ψυχή του ζητούσε να διαβεί μαζί με τα παλικάρια προς όλες τις μάχες για την απελευθέρωση. Παρακάλεσε λοιπόν τον καπετάν Κόρακα να τον κρατήσει κοντά του και να τον κάνει μόνιμο οδηγό του. Ο καπετάνιος το δέχθηκε.
Σε κάποια επιδρομή, το σώμα των Μακεδονομάχων έπρεπε να περάσει έναν παραπόταμο του Αλιάκμονα, ο οποίος όμως ήταν πλημμυρισμένος. Ο Τάσος, βλέποντας ότι οι τούρκοι φρουρούσαν την μοναδική γέφυρα-πέρασμα, οδήγησε τους αγωνιστές σε ένα άλλο πέρασμα του ποταμού που λίγοι το ήξεραν.
Εκεί, άρχισαν ένας ένας οι αντάρτες να διαβαίνουν τον ποταμό. Αλλά, την στιγμή που ο Τάσος μαζί με έναν αντάρτη προσπαθούσαν να προσπεράσουν, ένα ξεριζωμένο δέντρο που έσερνε το ορμητικό ρεύμα, τους παρέσυρε.
Κι ενώ οι άλλοι Μακεδονομάχοι κατάφεραν να περάσουν αλώβητοι, ο Τάσος και ο αντάρτης που ήταν μαζί του, δεν τα κατάφεραν, τους άρπαξε το μανιασμένο ποτάμι που έγινε ο υγρός τάφος τους.
Ο Τάσος Τασούλιας ήταν ένα από τα χιλιάδες Ελληνόπουλα της Μακεδονίας μας που έδωσαν τον δικό τους αγώνα για την Λευτεριά, αψηφώντας τους κινδύνους. Κινδύνους που μεταμορφώνονταν σε ορμητικά ποτάμια ή σε εχθρικά βόλια που καρφώνονταν στα παιδικά κορμιά τους και τα σκότωναν.
Όμως, αυτά τα Ελληνόπουλα δεν μπορούσαν να ζήσουν σκλαβωμένα. Ο Τάσος δεν μπορούσε να ζει κάτω από τον τουρκικό ζυγό και τις βουλγαρικές απειλές. Προτιμούσε τον θάνατο τον ηρωικό που απελευθερώνει!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου