Ελληνίδες πρωτομάρτυρες του Μακεδονικού Αγώνα, δολοφονημένες με φρικιαστικό τρόπο - Το νερό της Τίκαινας

 
14/9/2024

Μάρτυρες της περιοχής Εδέσσης-Γιαννιτσών - Οι βούλγαροι σκότωσαν εκείνον τον Σεπτέμβρη του 1886  την μάνα, την Σουλτάνα, και λίγα χρόνια μετά, την κόρη της, με ακόμα πιο βάρβαρο τρόπο, αν είναι δυνατόν! Για να εκδικηθούν τους Μακεδονομάχους μας!... 

Καθώς η λίμνη των Γιαννιτσών ήταν η λυκοφωλιά των βουλγάρων, τα εγκλήματά τους σε μεγάλη ακτίνα ένα γύρω, και πολλά, και απάνθρωπα ήταν, και πολύ πριν από την επίσημη έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα άρχισαν να διαπράττονται με επιλεγμένα θύματα κυρίως γυναίκες συγγενείς Μακεδονομάχων, τις οποίες αφάνιζαν για να πλήξουν εκείνους. 

Σαν πρωτομάρτυρες μπορούν να θεωρηθούν δυο φιλήσυχες βλαχόφωνες πατριαρχικές, μάννα και κόρη, από την αρχοντική φάρα των Τικαίων των Μεγάλων Λειβαδιών του Πάικου. Κάποιο Σαββατόβραδο του Σεπτεμβρίου του 1886, οι κομιτατζήδες έκαναν έφοδο στο σπίτι του Τίκα (Αριστείδη) Αστερίου Τίκα, άρπαξαν 25.000 λίρες, σκότωσαν τον ίδιο και δυο απ΄ τους γυιούς του κι έσυραν τη γυναίκα του Σουλτάνα (Σιούντα) Τίκα, κόρη του Παρίση Παπανικολάου, στη θέση Άι-Νικόλας, όπου την έδεσαν στον κορμό αγριοκορτσιάς και την έκαψαν ζωντανή. 

Στον τόπο του μαρτυρίου της ανέβλυσε πηγή, που από τότε λέγεται "το νερό της Τίκαινας". Της μεγάλης εκείνης σφαγής επέζησαν μόνο τα μικρότερα παιδιά της οικογένειας, ο Αστέριος Τίκας, που αργότερα έγινε Μακεδονομάχος, και η Μαρία (Μαρένκα) Τίκα, που σαν μεγάλωσε, παντρεύτηκε τον Μιχαήλ Σαραμάνδο από τη Μπάμπιανη, σημερινή Λάκκα Γιαννιτσών. 

Πέρασαν αρκετά χρόνια κι οι βούλγαροι για να εκδικηθούν τον Μακεδονομάχο Αστέριο Τίκα, έβαλαν στο στόχαστρό τους την αδελφή του Μαρένκα. Έτσι, στις 3 Απριλίου του 1903, ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής, ο Γιοβάν από το Καρασούλι, γνωστός σαν "τίγρης του Πάικου", χωρίς να σεβαστεί την ιερότητα της ημέρας, επιτέθηκε στο σπίτι των αδελφών Κώστα και Μιχαήλ Σαραμάνδου, κατέσφαξε τον Κώστα Σαραμάνδο με τη γυναίκα του Μαρία και τον μικρό γυιό τους επί τόπου κι επιφύλαξε στο κυρίως επιλεγμένο του θύμα, την Μαρένκα Τίκα-Σαραμάνδου, τέλος φριχτό: την περιέλουσε με ζεματιστό λάδι, της πέρασε στο λαιμό πυρακτωμένη πυροστιά, της κατέβρεξε τα ρούχα με πετρέλαιο, της έχωσε στα νύχια των χωριών αγκίδες δαδί, τις άναψε κι έτσι την μεταμόρφωσε σε ζωντανή καιόμενη λαμπάδα, ενώ καθ΄ όλη τη διάρκεια του μαρτυρίου περιπαιχτικά τη ρωτούσε: "Πού είναι ο παλληκαράς ο αδερφός σου; Γιατί δεν έρχεται να σε σώσει;" Η Μαρένκα με χριστιανική καρτερία υπέμεινε το μαρτύριο, έως ότου παρέδωκε το πνεύμα.

Αυτή η φοβερή μαρτυρία καταγράφεται στο βιβλίο "Μακεδονικός Αγών" 1903-1908, Α. Ανεστοπούλου, τομ. Β΄, σελ. 92. 

Και σημειώνεται επίσης ότι ο κομιτατζής Γιοβάν, μετά από αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα, δεν σταμάτησε να δολοφονεί. Τον ίδιο χρόνο, υπακούοντας στα σκοτεινά πάθη του, σκότωσε και την Γεωργία Τέγιου, και μάλιστα την κατακομμάτιασε με τα ίδια του τα χέρια. 

Τα πάνδεινα πέρασαν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, και από τους τούρκους και από τους βούλγαρους. Τα πάνδεινα. Ωστόσο, ποτέ δεν λησμόνησαν ότι είναι παιδιά του Ελληνικού Γένους. Κατάφεραν, όταν κανείς πια δεν πίστευε ότι θα επιβιώσει το Ελληνικό Έθνος, να το αναστήσουν. Πώς συνέβη αυτό το θαύμα, έστω κι αν πέρασαν αιώνες σκλαβιάς και βασανισμών;

Συνέβη το θαύμα, γιατί: Οι λίγοι, και όχι οι πολλοί βολεμένοι, Έλληνες έβαζαν στα παιδιά τους τον σπόρο της αγάπης για την Πατρίδα! Και ήρθε η ώρα η ευλογημένη που ο σπόρος άνθισε!...