Η μαρτυρία του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη καταδεικνύει το μεγαλείο της προσφοράς των δύο σλαβόφωνων Ελλήνων, του Δημητρίου Νταλίπη και του Παύλου Κύρου! Και την ζωή τους έδωσαν για να απελευθερωθεί η Μακεδονία μας! Αλλά, τι μας νοιάζει εμάς;
Μόνο στη δική μου περιφέρεια είχαν σκοτωθεί ο Γκέλεφ, ο Κώτας και ο Βαγγέλης, που θα βοηθούσαν τόσο τα ελληνικά σώματα. Είχαν σκοτωθεί ο παπα-Κωνσταντίνος από το Νερέτι, ο παπα-Δημήτρης από το Στρέμπενο, ο παπα-Ηλίας και ο ανεψιός του Γιώργης Γιάμος από την Ποσδίβιστα, ο παπάς του Ζελενίου, ο παπά-Χρήστος από την Πρεκοπάνα, ο δάσκαλος του Σιστέβου Αθανάσιος, τέσσαρα πρόσωπα από το Μπαψόρι σε μια νύχτα, τρεις άντρες δηλαδή και μια γυναίκα που με είχαν φιλοξενήσει στην περιοδεία μου κατά το 1901, ο δάσκαλος του Σέτομο, άλλοι από το Αητόζι, ο Ηλίας Κοβάτσης από το Σμαρδέσι, ο Ζήσης από το Απόσκεπο, τρεις γυναίκες από την Ζουμπάνιστα, που τις ξεκοίλιασαν και τις κρέμασαν από τα πόδια, ο Αργύρης από το Κομανίτσοβο, ο Λάζαρος από το Σμαρδέσι και άλλες πολλές εκατοντάδες ισχυρών παραγόντων του Ελληνισμού.[...]
...Τα ελληνικά σώματα δεν τράβηξαν λίγα από την αδιαφορία και αργοπορία της Ελληνικής κυβερνήσεως ν’ αναμιχθεί στον αγώνα, γιατί ο τόπος είχε πια τόσο εκβουλγαριστεί, ώστε με μεγάλες θυσίες και σωμάτων και οπλαρχηγών κατώρθωσαν οι αντάρτες να ειχωρήσουν στο έδαφος του Βουλγαρικού Κομιτάτου και να ελευθερώσουν από την τρομοκρατία του τους ελληνικούς πληθυσμούς, που σιγά πάλι ξαναγύρισαν στον ενθουσιασμό τους και στην Ορθοδοξία. Ύστερα από τον Μελά που έπεσε στη Στάτιστα, στο Παλαιοχώρι πέφτει ο Φούφας με όλο του σχεδόν το σώμα. Πέφτει ο Λύτσας στην Οσνίτσανη, ο Τσώρης στο Λέχοβο, ο Γέρμας κοντά στο Κωσταράτσι, ο Λαμπρινός Βρανάς στη Μπελκαμένη, ο Παύλος από το Ζέλοβο στο Ζέλοβο, ο Νταλίπης από το Γκαμπρέσι σ’ ένα βουνό των Κορεστίων. [. . . . ]
Ο Παύλος Κύρου, Έλληνας σλαβόφωνος από το Ζέλοβο, ήταν ένας από τους καλύτερους μας πράκτορες μαζί με τον δάσκαλο Νικόλαο από το Ζέλοδο, τον Ναούμ και τον Τράϊκο. Τελευταία τον είχαμε ανακηρύξει οπλαρχηγό. Οι Βούλγαροι όμως άμα το έμαθαν έγιναν έξω φρενών, τον πρόδωσαν στους Βουλγάρους του Κομιτάτου και μια μέρα που έβγαινε από το χωριό του μια συμμορία τον εσκότωσε.
Ο Νταλίπης, σλαβόφωνος κι αυτός, σκοτώθηκε κατά τον ίδιο τρόπο. Ο Νταλίπης ήταν πρώτα παλληκάρι του Μελά”.
Πηγή: Απομνημονεύματα Γερμανού Καραβαγγέλη, Μητροπολίτου Καστοριάς, Ο Μακεδονικός Αγών, εκδ. Μπαρμπουνάκη
Διαβάστε επίσης:
-Δημήτριος Νταλίπης, Μακεδονομάχος: Έπεσε μαχόμενος για την Μακεδονία μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου