ΦΑΚΕΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ: Το δήθεν "σλαβικό ιδίωμα", σελίδα 3

Ντοκουμέντο από το έτος 1963

Είμεθα Έλληνες και Έλληνες θέλουμε να πεθάνουμε!" 

Αυτές οι λέξεις έβγαιναν από τα στόματα αμέτρητων Ελλήνων που ζούσαν κάτω από τις άγριες συνθήκες της τουρκοκρατίας, αλλά και μετέπειτα κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, όταν οι βούλγαροι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο και μέσο να σφετεριστούν την Μακεδονία μας!

Το περίφημο αποκαλούμενο "σλαβικό ιδίωμα" ήταν η διάλεκτος που μιλούσαν τότε αρκετοί στην Μακεδονία μας, και είχε λίγες λέξεις σλαβικής ρίζας. Οι περισσότερες λέξεις είχαν ελληνικές ρίζες και μάλιστα ομηρικές, κάποιες με ιλλυρικές ρίζες και άλλες με λατινικές και τουρκικές. 

Ο Άγγλος γλωσσολόγος και γεωγράφος Standford στο έργο του που είχε εκδοθεί το 1877, τόνιζε ότι το ιδίωμα που μιλούσαν τότε κάποιοι άνθρωποι, είχε στενότατη συγγένεια προς την ελληνική γλώσσα, και σχετιζόταν άμεσα με τα ήθη και τα έθιμα, την ιδιοσυγκρασία και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ήταν κατά το πλείστον Ελληνικής Καταγωγής. 

Οι βούλγαροι του Πανσλαβικού Κομιτάτου εκμεταλλεύτηκαν εκείνη την εποχή αυτό το ιδίωμα για να πείσουν ότι μιλούν την "μακεδονική γλώσσα". 

Έλληνες Μακεδόνες που αγωνίζονταν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας, όπως ο Καπετάν Βαγγέλης εκ Στρεμπένου, ο Καπετάν Κώστας Νταλίπης εκ Γάβρου, ο Μητρούσης εκ Σερρών κ.ά., φώναζαν προς πάσα κατεύθυνση ότι ήταν Έλληνες! 

Κι αν αυτοί οι αγωνιστές έπεφταν στα χέρια των βουλγάρων τούς βασάνιζαν άγρια και μετά τούς σκότωναν. 

Ο Γάλλος δημοσιογράφος της εποχής, ο Παγιαρές, δημοσίευσε στο Παρίσι τις εντυπώσεις του, το 1907, από την Μακεδονία. Τόνισε ότι οι Μακεδόνες, ακόμα κι αυτοί που μιλούσαν το ιδίωμα, 

προτιμώσι να σταυρωθώσι παρά των βουλγάρων παρά να αρνηθώσι τον Ελληνισμόν των! Και: 

Δεν χρειάζομαι άλλας αποδείξεις διά να πεισθώ ότι οι ήρωες αυτοί είναι Έλληνες και κλίνω το γόνυ μου προ του υπερτάτου μεγαλείου του ηρωισμού των!

Δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι εκείνα τα χρόνια οι Έλληνες, κυνηγημένοι από τους τούρκους και μετά και από τους βούλγαρους, ήταν αμόρφωτοι χωρικοί που μιλούσαν τις κατά τόπους διαλέκτους, ήξεραν όμως ότι ήταν Έλληνες! Μπορεί να μην υπήρχαν ελληνικά σχολεία, αλλά στο αίμα τους έρρεαν οι πατροπαράδοτες αξίες του πανάρχαιου Ελληνισμού. 

Γι΄ αυτό και κατά τους Αγώνες για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας, πολλοί εξ αυτών, παρά τα μαρτύρια στα οποία υποβάλλονταν, προτιμούσαν να πεθάνουν Έλληνες, παρά να ζήσουν ως σλάβοι.