Φιλιππούπολη, Μαρία Ζωσιάδου: Πολεμούσε για πέντε ώρες κατά των Βουλγάρων για να σώσει την ελληνική σημαία του σπιτιού της

1/3/2025

Μαρία Ζωσιάδου: Τι έπραξε τελικά η ατρόμητη Ελληνίδα, για να μην πέσει η ελληνική σημαία στα χέρια των σλαβοβουλγάρων... 

Χάσαμε την Ανατολική Ρωμυλία, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι σε αυτή την γη Έλληνες ζούσαν, και Ελληνίδες που υπερασπίζονταν με την ζωή τους τον Έθνος μας. 

Εκεί είχαμε 82 ελληνικές κοινότητες (επί τουρκοκρατίας), 200 εκκλησίες, 100 παρεκκλήσια, 15 μεγάλα Μοναστήρια και πολλά άλλα μικρότερα, 66 σχολείο με πάνω από 8.000 μαθητές να φοιτούν σε αυτά, πολλούς δασκάλους, βιβλιοθήκες, συλλόγους κ.ά.. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Φιλιππούπολη ήταν κτισμένη από τον Φίλιππο Β΄, στα 341 π.Χ.  και για χιλιάδες χρόνια αυτή η πόλη ήταν η καρδιά του Θρακικού Ελληνισμού. 

Ωστόσο, ήρθε η αποφράδα εποχή που εκτός από τους τούρκους, άρχισαν και οι σλαβοβούλγαροι να βιαιοπραγούν και να αρπάζουν ζωές, ιερά και όσια, αρχαιότητες, ό,τι μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους, από την δική μας γη. 

Πάμε λοιπόν, έστω νοερά σε εκείνη την εποχή, και πριν ακόμα χάσουμε οριστικά την Ανατολική Ρωμυλία. Στα 1885, στην Φιλιππούπολη, ξέσπασαν αιματηρές ταραχές, και απάνθρωπες επιθέσεις των σλαβοβουλγάρων. 

Ένα βράδυ, στις 22 Απριλίου εκείνου του έτους, ο βουλγαρικός όχλος διέπραξε βανδαλισμούς κατά των Ελλήνων, κακοποίησε γυναίκες και παιδιά, ξυλοκόπησε γέροντες και ξέσχισε σημαίες. 

Όπως αναφέρεται στα "Χρονικά" Μ.Φ.Α. Τόμος Γ΄ & "Οι Βούλγαροι κατά των Ελλήνων της Φιλιππουπόλεως",    Γ. Λυριτζή: 

Μέσα σε κείνο το πανδαιμόνιο μισαλλοδοξίας, μια φλογερή Ελληνίδα, η Μαρία Ζωσιάδου, άρπαξε το πιστόλι και αντιστάθηκε πέντε ώρες εμποδίζοντας τους Βουλγάρους να κατεβάσουν την ελληνική σημαία του σπιτιού της. Κι όταν απόειδε, πως ήταν αδύνατο να τους αναχαιτίσει, την κατέβασε μόνη της, την έκανε κομμάτια και μ΄ αυτά σφούγγισε τα δάκρυά της. 

Η πράξη της συγκίνησε τότε βαθύτατα τον ποιητή Περικλή Πελλώνη, που της αφιέρωσε τέτοιους στίχους: 

Απ΄ τα δάση του Βοσπόρου, όπου έρημος πετά, 

γενναιόφρων Ζωσιάδου, χελιδών σε χαιρετά,

ότι Ελληνίς γνησία με καρδίαν ανδρικήν

εις επίθεσιν Βανδάλων αντετάχθης φονικήν. 

Διαβάζοντας όλα αυτά, αναρωτιέται το άδολο ελληνικό μυαλό, αν έχουν απομείνει στο Έθνος του τέτοιοι πατριώτες που θα υπερασπίζονταν με σθένος την ελληνική σημαία, που θα πολεμούσαν επί πέντε ώρες για να σώσουν την Γαλανόλευκη από έναν απάνθρωπο εχθρό...