Ο συγκλονιστικός λόγος του Σουρή για τα ορφανά της Μακεδονίας, 1904: Τι θέλεις σκλάβα από μας; Την γυμνή σου δόξα σέρνε...

 
29/6/2025

Σπάνιο ντοκουμέντο: Στίχοι που απαγγέλθηκαν στον Παρνασσό υπέρ των ορφανών της Μακεδονίας

Στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα: Επίκλησις προς έρανον απορφανισθέντων Μακεδονοπαίδων και κατηγορία των μη εισφερόντων εις τόσον πατριωτικόν έρανον, ενώ αφειδώς εξοδεύουσι διά την έλευσιν ξένων ηθοποιών, όπως ο Σιλβαίν και η Σάρρα Μπερνάρ, ελθόντων εις Αθήνας, καθώς και διά δώρα Αγιοβασιλειάτικα.

Ο ίδιος στερούμενος χρημάτων, απαγγέλλει πατριωτικούς στίχους, συντρέχων τον έρανον. 

Φασουλής και Περικλέτος

ο καθένας νέτος σκέτος

Φασουλής:

Την άκουσες; 

Περικλέτος:

Για ποιαν μου λες; 

Φασουλής:

Για την Μακεδονία.

Περικλέτος:

Την άκουσα που μούλεγε με πόνο κι αγωνία:

Για δέτε χήραις κι ορφανά που σέρνονται στο χώμα

με την ψυχή στο στόμα.

Έχουν και γλώσσα και μιλιά, μα τίποτα δεν λένε... 

Κι αν δεν ακούτε κλάματα, θαρρείτε πώς δεν κλαίνε;

Κι αν σεις δεν βλέπετε σφαγάς και σκοτωμένων αίματα,

θαρρείτε τόσοι μάρτυρες πώς σφάζονται στα ψέμματα; 

Να ξέρατε πώς μαρτυρώ,

μήτε να κλάψω δεν μπορώ...

στειρεύουν και τα δάκρυα με της μεγάλαις λύπαις...

κι εγώ δεν άκουσα καλά κι είπα της σκλάβας: τείπες; 

Εμπρός στον τόσο πόνο της στεκόμουν σαν χαζός,

ένας της είπε: πήγαινε, κι άλλος της είπε: τράβα,

κι άλλοι με λόγους μοναχά κι εμμέτρως και πεζώς

εγύρευαν να δώσουνε παρηγοριαίς στη σκλάβα. 

Φασουλής:

Κι εγώ της είπα, Περικλή, τι θέλεις από μας; 

Εράνους; Συνδρομάς;

Για τον Σιλβαίν αδειάσαμε την δόλια μας κασσάρα

κι αν λίγα ρέστ'  απέμειναν θαρρώ πως θα τα πάρη

αν έλθη πάλιν στας κλεινάς, η δαιμονία Σάρρα,

κι όποια προτού και μετ΄ αυτήν εδώ ξαναριβάρη. 

Έπειτα θάλθουν η γιορταίς και τ΄ Αγιοβασιλειάτικα

και θέλομ΄ έξοδα πολλά, δεν είναι χωρατάδες. 

Έπειτα μας χρειάζονται και ρούχα χειμωνιάτικα

κι εφέτος λένε πίστωσι δεν κάνουν οι ραφτάδες.

Αιματόβρεκτα μη ρίχνης στην ελεύθερη μητέρα

των μαρτύρων σου στεφάνια,

μη μας δείχνης νύκτα μέρα,

των παιδιών σου την ορφάνια.

Έχομε και μεις παιδιά,

πολλοί μάλιστα κι εγγόνια,

κι είναι δύσκολα τα χρόνια...

κλάψα κι αναπαραδιά.

Την γυμνή σου δόξα σέρνε, 

λόγους άκου, λόγους πέρνε,

τα παιδιά τα πεινασμένα

να χορτάσουν κατά κόρον

από λόγια φουσκωμένα

ποιητών τε και ρητόρων.

Λόγων να μας πιάνη λύσσα 

για τα πάθη των δυσμοίρων

λόγους να γεννά κι η κνίσσα

των ψημένων σου μαρτύρων.

Με τους αιματοβρέκτους σου μαρτυρικούς στεφάνους

σ΄ εμένα να μην έρχεσαι και να ζητάς εράνους.

Σε παραλήδες πήγαινε, μ΄ εκείνους να γνωρίζεσαι

και τούτων να ζητής,

εμένα σε παρακαλώ να μη με συνερίζεσαι

γιατ΄ είμαι ποιητής.

Κι εγώ βεβαίως, σκλάβα μου, ποθώ να σε συνδράμω,

κι ακούω μέσα μου βαθειά των βόγγων σου τους ήχους,

μα τίποτε καλλίτερο δεν ειμπορώ να κάμω

παρά να βγω  στον Παρνασσό και ν΄ απαγγείλω στίχους. - εγράφη 1904

Τα Άπαντα του Γεωργίου Σουρή, Τόμος Β, 1954

Τραγικά και εθνοκτονικά, τίποτα δεν άλλαξε από τότε, κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων, με δαπάνες υπέρ των εαυτών τους και κατά του έθνους, κατέληξαν στην σύγχρονη εποχή να κάνουν πάλι σκλάβα και προδομένη την Μακεδονία μας...