Το ψέμα ως εξουσία και η ιστορία που δεν σιωπά

 
13/9/2025

Κάποιοι πίστεψαν – ή θέλησαν να πιστέψουν – ότι η αλήθεια είναι εύπλαστη, oτι αρκεί να σβηστεί από τα σχολικά βιβλία, να παραλειφθεί από τις εγκυκλοπαίδειες, να αποσιωπηθεί από τα μέσα ενημέρωσης, και θα πάψει να υπάρχει.

Είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητα, πολλοί εργάστηκαν και εργάζονται για την αποδόμηση της ιστορικής συνείδησης, υπόγεια, συστηματικά, μεθοδικά. Όμως, όπως σε κάθε εποχή, η Ιστορία έχει τον δικό της τρόπο να επιβιώνει – ακόμη και όταν θάβεται. Και η Αλήθεια, ακόμη κι αν κυνηγηθεί, επιστρέφει. Γιατί η αλήθεια, σε αντίθεση με το ψέμα, δεν χρειάζεται προστασία – έχει βάθος, έχει μνήμη, έχει φωνή.

Είναι γεγονός ότι εδώ και χρόνια παρατηρείται μια σταδιακή και μεθοδευμένη απάλειψη κρίσιμων στοιχείων της ελληνικής ιστορικής παρουσίας εκτός συνόρων. Από τα σχολικά εγχειρίδια λείπουν οι χάρτες των ελληνικών αποικιών, η γεωγραφική εξάπλωση του Ελληνισμού από τον Εύξεινο Πόντο ως τη Βόρεια Αφρική, από την Ιβηρική ως την Παλαιστίνη. Η εικόνα του Έλληνα ως φορέα πολιτισμού και δημιουργού πολιτειακής ταυτότητας διαβρώνεται και αντικαθίσταται από ένα σχήμα εσωστρεφές και ενοχικό. Μια πολιτισμική αποδόμηση που δεν περιορίζεται στο παρελθόν, αλλά διαμορφώνει τη στάση μας στο παρόν και υπονομεύει το μέλλον.

Η ελληνική παρουσία στη Μέση Ανατολή είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αποσιώπησης. Λίγοι γνωρίζουν – κι ακόμη λιγότεροι διδάσκονται – ότι στην περιοχή της Παλαιστίνης, προτού καν εμφανιστούν οι Εβραίοι, υπήρχαν ελληνικοί πληθυσμοί, ελληνικά τοπωνύμια και λατρείες, ελληνική γλώσσα και αρχιτεκτονική. Ο Ηρόδοτος μιλά για τους Σόλυμους, κρητικής καταγωγής φύλο που εγκαταστάθηκε εκεί πολύ πριν από την εποχή του Δαυίδ. Η ονομασία «Σιών» συνδέεται ετυμολογικά με τη λέξη «Σιός» – τον Δία. Πριν από τον ναό του Σολομώντα, υπήρχε ο ναός του Διός Σολυμέως. Οι αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Πολυΐστωρ, αναφέρουν ότι πόλεις όπως η Συχέμ (ή Σαλήμ) ιδρύθηκαν από μυθικά πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας, όπως ο Σικίμιος, γιος του Ερμή.

Η ελληνική επιρροή δεν είναι απλώς θρύλος. Είναι τεκμηριωμένη. Νομίσματα που εκτίθενται στο Εβραϊκό Μουσείο της Ιερουσαλήμ φέρουν την επιγραφή «ΙΕΡΟ ΣΟΛΥΜΩΝ» – στα ελληνικά, όχι στα εβραϊκά ή στα αραμαϊκά. Ακόμη και ο Γιασέρ Αραφάτ, το 1981, από την Αθήνα, παραδέχθηκε δημόσια πως οι Παλαιστίνιοι «κατάγονται από την Κρήτη». Αυτά τα στοιχεία δεν είναι προϊόν εθνικιστικής υπερβολής, αλλά καταγεγραμμένες μαρτυρίες, ιστορικές πηγές, νομισματικά και αρχαιολογικά τεκμήρια. Κι όμως, παραμένουν έξω από το δημόσιο λόγο, εκτός των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, στο περιθώριο της σύγχρονης αφήγησης.

Αντίστοιχη είναι και η ελληνική παρουσία στην Αίγυπτο, που συχνά παρουσιάζεται ως προϊόν της ελληνιστικής εποχής και μόνο. Κι όμως, η ίδια η λέξη «Αίγυπτος» έχει ελληνική ετυμολογία – από το Αιγαίο και το «ύπτιο», δηλαδή το πεδινό. Ο Ηρόδοτος περιγράφει ελληνικές δυναστείες, λαβυρίνθους και πόλεις με ελληνικά ονόματα: Ηλιούπολη, Πανόπολη, Σόιδα. Δεν μιλάμε για επιφανειακές επιρροές, αλλά για πολιτισμική συνύπαρξη και ελληνοποίηση μεγάλων περιοχών. 120 ελληνικές πόλεις μόνο στην Αίγυπτο καταγράφονται. Και όμως, όλα αυτά αποσιωπώνται.

Το ερώτημα είναι ένα: γιατί όλα αυτά αποκρύπτονται; Τι φοβούνται; Η απάντηση δεν βρίσκεται μόνο στον ιδεολογικό μηδενισμό που κυριαρχεί σε ορισμένα ακαδημαϊκά και πολιτικά περιβάλλοντα, αλλά στον φόβο του ξύπνιου ανθρώπου. Του ανθρώπου που γνωρίζει την ιστορία του και, άρα, ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Ενός ανθρώπου που δεν ελέγχεται εύκολα, γιατί έχει ρίζες. Κι αυτές οι ρίζες είναι που προσπαθούν να κοπούν.

Ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία δεν είναι αφηγήσεις του παρελθόντος, είναι υπαρξιακές δυνάμεις που, όταν ενεργοποιούνται, γεννούν πολιτισμό, συνείδηση και ελευθερία. Ο Χριστός δεν ήρθε να σβήσει τον ελληνικό λόγο, αλλά να τον εξυψώσει, δεν διέγραψε, αλλά επιβεβαίωσε την ιστορική αποστολή του ελληνικού πνεύματος, συνδέοντάς το με την Αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο συνδυασμός αυτών των δύο – του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας – είναι ακατάβλητος. Γι’ αυτό και πολεμιέται τόσο λυσσαλέα.

Η Ελλάδα δεν πεθαίνει, όσο υπάρχουν Έλληνες που γνωρίζουν, σκέφτονται, μιλούν, ο Ελληνισμός δεν ξεριζώνεται, όσο οι ρίζες του φωτίζονται, όχι μόνο με υπερηφάνεια αλλά και με ευθύνη και η Αλήθεια, όσο κι αν διώκεται, δεν μπορεί να ηττηθεί. Γιατί δεν έχει ανάγκη από υπερασπιστές αλλά από ανθρώπους που θα έχουν το θάρρος να την πουν.

Η εποχή που ζούμε απαιτεί θάρρος υπαρξιακό γιατί το ψέμα δεν είναι πια απλώς παραμόρφωση της πραγματικότητας αλλά το απόλυτο εργαλείο εξουσίας. Και σε τέτοιες εποχές, η απλή διατύπωση της αλήθειας είναι από μόνη της πράξη αντίστασης. Η Ιστορία μάς το δείχνει ξανά και ξανά: ό,τι κι αν χτίστηκε πάνω στο ψέμα, στο τέλος καταρρέει. Και ό,τι ρίζωσε στην Αλήθεια, επιβιώνει.

Ίσως, τελικά, το ερώτημα δεν είναι τι φοβούνται εκείνοι.
Το ερώτημα είναι αν εμείς θυμόμαστε ποιοι είμαστε. -Πηγή: primenews.press