Ο Ιούλιος του 1937 ήταν ένας μήνας τύχης για την Ελλάδα, αφού τότε είχε γεννηθεί ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, ο Σαράντος Καργάκος!
Ο Ιανουάριος του 2019 ήταν ένας μήνας μεγίστης ατυχίας για την Ελλάδα, αφού τότε είχε πεθάνει αυτός ο άνδρας, το πνεύμα του οποίου παραμένει και θα παραμένει ζωντανό! Ο λόγος του, τεκμηριωμένος και γεμάτος φως Ελληνισμού, πάντα θα βοηθά όλους τους Έλληνες που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις τραγικές σύγχρονες καταστάσεις στην πατρίδα.
Oι λέξεις του τόσο ζωντανές και άμεσες, που ο αναγνώστης νοιώθει ότι του μιλά σαν να βρίσκεται αντίκρυ του, μπλεγμένος μαζί του σε ένα μοναδικό μάθημα ζωής και ιστορίας!
Ο Καργάκος, που πάντα θα είναι μεγάλος δάσκαλος, έγραψε ότι το έτος 394 π.Χ. συνδέεται με τρία γεγονότα μεγίστης σημασίας. Το πρώτο είναι η μάχη της Κορωνείας.
Η περίφημη εκστρατεία των Μυρίων (401 π.Χ.) απεκάλυψε στην τότε ηγεμονεύουσα Σπάρτη τις εσωτερικές αδυναμίες του περσικού κράτους. Οι Σπαρτιάτες θέλησαν να επωφεληθούν και να διευρύνουν την δύναμή τους. Αφορμή έδωσε η αίτηση συνδρομής των ιωνικών πόλεων που καταπιέζονταν από τον Πέρση σατράπη Τισσαφέρνη. Οι Σπαρτιάτες έστειλαν αρχικά τον Θίβρωνα, με τον οποίο ενώθηκαν και οι 5.000 του Ξενοφώντα, που είχαν λάβει μέρος στην εκστρατεία του Κύρου.
Ο Θίβρων, λόγω ανεπαρκείας, αντικαταστάθηκε από τον πανούργο Δερκυλίδα, που, με την διπλωματική του ευστροφία, κατόρθωσε ν΄ αποσπάσει την Αιολίδα. Το 396 π.Χ. έφθασε στη Μ. Ασία ο βασιλιάς της Σπάρτης Αγησίλαος, άνθρωπος με πανελλήνια αισθήματα και σπάνιες ηθικές και στρατιωτικές αρετές.
Ο Κων. Παπαρρηγόπουλος τον χαρακτηρίζει ως εξής:
"Ήτο αφελής (=απλός) τους τρόπους και τα ήθη, προσηνής προς τους συμπολίτας, ευπειθής εις τας αρχάς και προς τούτοις ου μόνον μικρός το ανάστημα, αλλά και ισχνός και χωλός τον έτερον πόδα". (Εκδ. Ελευθερουδάκη, τομ. Α΄, σελ. 319). Εκείνο όμως που ξεχωρίζει τον Αγησίλαο ήταν η ευγένεια των αισθημάτων του και η επιθυμία να ενώσει τους Έλληνες για την από κοινού αντιμετώπιση των Περσών".
Χάρη στα στρατιωτικά προσόντα του, ο Αγησίλαος κατόρθωσε να νικήσει πολλές φορές τον Τισσαφέρνη, με αποτέλεσμα ο δαιμόνιος σατράπης να πέσει σε δυσμένεια και ν΄ αποκεφαλισθεί κατά διαταγήν του Αρταξέρξη. Τον διαδέχθηκε ο Τιθραύστης, που αντιμετώπισε τον Αγησίλαο όχι με σιδηρές αλλά με αργυρές λόγχες. Έστειλε χρήματα στην Ελλάδα και δημιούργησε έναν ισχυρό αντιλακωνικό συνασπισμό Κορινθίων και Θηβαίων. Έτσι αρχίζει ο λεγόμενος Βοιωτικός ή Κορινθιακός πόλεμος (395 π.Χ.). Σε μία μάχη μάλιστα που έγινε υπό τα τείχη της βοιωτικής πόλης Αλιάρτου το θέρος του 395 π.Χ. οι Σπαρτιάτες ηττήθηκαν. Σκοτώθηκε μάλιστα στην μάχη και ο νικητής των Αθηναίων Λύσσανδρος. (Ξεν. Ελλ. 3, Γ, 18).
Οι Έφοροι, τότε, υποχρεώθηκαν να ανακαλέσουν τον Αγησίλαο. Αυτός, περίλυπος για την ματαίωση των μεγαλεπήβολων σχεδίων του, έσπευσε στην Ελλάδα να περισώσει το γόητρο της πατρίδος του.
Ωστόσο, υποσχέθηκε στους συμμάχους ότι, εάν πάρουν καλή τροπή τα πράγματα της Ελλάδος, δεν θα τους ξεχάσει και πάλι θα έλθει αρωγός τους.
Ο Αγησίλαος βρήκε να τον περιμένουν στην Κορώνεια σχεδόν όλοι οι Έλληνες: Βοιωτοί, Αθηναίοι, Αργείοι, Κορίνθιοι, Αινιάτες, Ευβοείς και Λοκροί. Η Κορώνεια είναι πόλη της Βοιωτίας, κοντά στο όρος Ελικών, προς την πλευρά της Κωπαΐδας, κτισμένη σε λόφο. Στην πόλη ο Αγησίλαος κατήγαγε πρωτοφανή θρίαμβο.
Ο ίδιος πολέμησε γενναιότατα και έλαβε πολλά τραύματα. Το αίμα έρευσε άφθονο. Λέγεται ότι ο Αγησίλαος, όταν την επομένη επιθεώρησε το πεδίο της μάχης και είδε τα πολλά πτώματα, είπε ότι θα ήταν χρησιμότερο για την Ελλάδα, εάν τόσοι νεκροί έπεφταν σε αγώνα εναντίον των Περσών.
Ο πόλεμος, ωστόσο, διατηρήθηκε επί 6 χρόνια στην περιοχή της Κορίνθου. Στον πόλεμο αυτό διακρίθηκε ο Αθηναίος στρατηγός Ιφικράτης. Εκείνο πάντως που προέχει να τονίσουμε εδώ είναι πως, χάρη στον χρυσό, οι Πέρσες ανατρέπουν τα σχέδια του Αγησιλάου. Αυτός όμως ήταν που άνοιξε τον δρόμο του Αλεξάνδρου.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα, οι εχθροί του Ελληνισμού βρίσκουν τα τρωτά σημεία των Ελλήνων, κυρίως εκείνων που έχουν την εξουσία στα χέρια τους, εξαγοράζουν συνειδήσεις και, τελικά, καταφέρνουν να βλάπτουν την πατρίδα.
Σαν τον Τιθραύστη υπάρχουν και σήμερα ξένοι που γεμίζουν με αργυρές λόγχες κάποιους Έλληνες, και η ιστορία παίρνει καταστροφική πορεία.
Βέβαια, τότε, υπήρχε ένας Αγησίλαος, που με την γενναιότητα του, άνοιξε τον δρόμο που περπάτησε ο Αλέξανδρος. Σήμερα, υπάρχει κάποιος που θα ανοίξει τον δρόμο της νικηφόρας πορείας του Ελληνισμού;
Σε επόμενη ανάρτηση Η ναυμαχία της Κνίδου-394 π.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου