ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μην λυγάς! Κι αν σήμερα στέκεις προδομένη και πληγωμένη, σκέψου του χρόνου τα γυρίσματα και του Θεού τα θελήματα!
26 Οκτωβρίου 1912
Η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης την ημέρα του Πολιούχου της Αγίου Δημητρίου
"Σας καθιστώ προσωπικώς υπευθύνους διά την βραδύτητα με την οποία διεξάγετε τας επιχειρήσεις, αι οποίαι κινδυνέυουν να φέρουν τους Βουλγάρους πρώτους εις Θεσσαλονίκην". Με αυτό το τηλεγράφημα ο πρωθυπουργός Βενιζέλος, ξημερώματα της 25ης Οκτωβρίου 1912, μήνυσε στον βασιλιά Γεώργιο την άμεση ανάγκη δράσης, για να μην χαθεί η μαγική Θεσσαλονίκη.
Έξι ελληνικές μεραρχίες, μονάδα ιππικού και απόσπασμα Ευζώνων, είχαν κυκλώσει την Θεσσαλονίκη. Οι γενναίοι Έλληνες ήταν πανέτοιμοι, παρά τις κακουχίες των μαχών αλλά και την βασανιστική βροχή, να απελευθερώσουν την Θεσσαλονίκη! Στόχος εύκολος να επιτευχθεί, ιδιαίτερα μετά την νικηφόρα μάχη των Γιαννιτσών (19-20 Οκτωβρίου).
Στις 25 Οκτωβρίου 1912, το ελληνικό Γενικό Στρατηγείο με επικεφαλής τον Αρχιστράτηγο και Διάδοχο Κωνσταντίνο βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, στο σημερινό χωριό Γέφυρα (τότε Τόψιν).
Οι Έλληνες ήταν πανέτοιμοι! Ενώ είχαν μάθει ότι με γοργό βηματισμό πλησίαζαν οι Βούλγαροι που ήθελαν να εισβάλλουν πρώτοι και να καταλάβουν την Θεσσαλονίκη.
Ο Βενιζέλος είχε συνειδητοποιήσει την επικινδυνότητα της κατάστασης, γι΄ αυτό πίεζε προς πάσα κατεύθυνση, ώστε οι Έλληνες να επισπεύσουν την είσοδό τους στην Θεσσαλονίκη! Άλλωστε, οι προηγούμενες μάχες είχαν αποδείξει ότι η νίκη ήταν με το μέρος των Ελλήνων! Αυτό το ήξεραν και οι Τούρκοι, αυτός ήταν ο λόγος του μεγάλου φόβου τους για αιματοχυσία εις βάρος τους.
"...Αφού αντιλήφθηκα με βαθιά ψυχική οδύνη ότι ήταν αδύνατο να συνεχισθεί ο αγώνας και ότι κάθε περαιτέρω προσπάθεια ήταν μάταιη, πήρα την τραγική αλλά αναπόφευκτη πλέον απόφαση να διαπραγματευθώ με τον αντίπαλο", αναφέρει μεταξύ άλλων στις αναμνήσεις του ο Χασάν Ταξίν Πασάς.
Η επιστολή του Τούρκου επιδόθηκε στον Κωνσταντίνο, ο οποίος διέταξε τον αντιστράτηγο Β. Δούσμανη και τον Ι. Μεταξά να μεταβούν στην Θεσσαλονίκη και να υπογράψουν το Πρωτόκολλο Παράδοσης της Πόλης.
Μετά από 500 σχεδόν χρόνια σκλαβιάς, στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, στην Θεσσαλονίκη, ο αέρας μύριζε λευτεριά. Οι Έλληνες τον ανέπνεαν, αδημονούσαν να δουν τον στρατό να παρελαύνει νικηφόρα!
Ναι, μετά από αιώνες σκλαβιάς, με τους Βούλγαρους κομιτατζήδες να κατευθύνονται εχθρικά και αυτοί προς Θεσσαλονίκη, και με τις κεραυνοβόλες αποφάσεις και εκτελέσεις αυτών στην πράξη, πρωταγωνιστές των οποίων ήταν ο Ελ. Βενιζέλος και ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, ναι, μετά από σκληρές νικηφόρες και αιματοβαμμένες μάχες, οι Έλληνες εκείνη την 26η Οκτωβρίου του 1912 έμπαιναν νικητές στην Θεσσαλονίκη!
Αλλά, μέχρι να μπουν στην Πόλη, οι Έλληνες πατριώτες αδημονούσαν, οι φωνές της υπέρτατης χαράς φθάνουν μαγικά μέσα από τον χρόνο στα αυτιά μας, σήμερα.
"Μα γιατί καθυστερούν, πρωί δεν μας είπαν και βράδυασε. Ξαφνικά γοργά ποδοβολητά αλόγων ακούστηκαν έξω από το μεγάλο εκείνο κέντρον κι ευθύς αμέσως ύστερα άνοιγε διάπλατα η βαρειά δρύινη και δίφυλλη τζαμόπορτα της μπυραρίας. Ήταν ένας αξιωματικός. Ένας Έλληνας αξιωματικός. Και ύστερα ένας άλλος. Και ύστερα και τρίτος. Γεια σας, είπαν λεβέντικα και βρόντηξαν τα σπιρούνια..." έγραψε εκείνη την ημέρα ο δημοσιογράφος της πόλης Αρίστος Χασηρτζόγλου.
Ας πάμε νοερά πίσω στον χρόνο, σε εκείνο το βράδυ της 26ης προς 27ης Οκτωβρίου του 1912. Κανένας Έλληνας στην Θεσσαλονίκη δεν κοιμήθηκε. Οι ελληνικές σημαίες γέμισαν τα μπαλκόνια. Όταν πια ξημέρωσε η 27η Οκτωβρίου, ο Ίων Δραγούμης και ο λοχαγός Αθανάσιος Εξαδάκτυλος ύψωσαν την ελληνική σημαία στο κτίριο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Θεσσαλονίκη.
26 Οκτωβρίου 1912 - 26 Οκτωβρίου 2020
Χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη! Αθάνατη πόλη των Μακεδόνων!
Κι αν σήμερα είσαι πληγωμένη και προδομένη από τους πολιτικούς του 21ου αιώνα, εμπιστεύσου του χρόνου τα γυρίσματα και του Θεού τα θελήματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου