Η ελιά, έκρινε ο βασιλιάς ότι είναι το θεϊκό δώρο για τους ανθρώπους! Το ιερό δέντρο της Αθηνάς...

Άνω Βούβες-Χανιά: Εδώ βρίσκεται η αρχαιότερη ελιά του κόσμου,
ηλικίας μεταξύ 2500 με 5000 ετών!

Τώρα είναι η χρυσή εποχή του ελαιόδεντρου στην πατρίδα μας! Όμως:

Το ελαιόδεντρο και οι καρποί του, από τις απαρχές του χρόνου και των ανθρώπινων κοινωνιών, είχαν ιδιαίτερη σημασία, γιατί θωράκιζαν την υγεία. Οι αρχαίοι, συνειδητά ή όχι, είχαν εντάξει το λάδι τόσο στην καθημερινή τους διατροφή όσο και στην τέλεση των θρησκευτικών τους τελετουργιών. 

Οι αρχαίοι Έλληνες, λοιπόν, οτιδήποτε επιδρούσε ευεργετικά στην υγεία τους, δεν το απέδιδαν σε έργο θνητού, αλλά πίστευαν στην θεϊκή του προέλευση. Έτσι, για το ιερό δέντρο της ελιάς και τους πολύτιμους για την υγεία καρπούς του, πίστευαν τα κάτωθι:

Ελιά – Το ιερό δέντρο της Αθήνας

        «Ελαία, Αττ.ελάα, “εληά”, ελαιόδενδρον, Ομ., μάλιστα εν Οδ., ως Λ.590, δένδρον καθιερωμένον τη Αθηνά, ήτις λέγεται ότι πρώτη αυτή εφύτευσεν αυτό εν τη Αττική, κατά τους μεν εν Κολωνώ, κατ΄ άλλους δε εν αυτή τη Ακροπόλει Αθηνών, Σοφ. Ο.Κ.701 κεξ., πρβλ.Ηροδ.5.82. Εκαλείτο δε ιερή ελαίη έτι και εν τοις χρόνοις του Ομήρου, Οδ. Ν 372 […] περί δε του Αττ. μύθου καθ΄ ον η ελαία παρήχθη υπό της Αθηνάς κατά την μεταξύ αυτής και του Ποσειδώνος έριδα […]». (Από το Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσης, Henry G.Liddell – Robert Scott, εκδ.οίκος «Ι.Σιδέρης»).

          Για την ιερότητα αυτού του δέντρου και για τα οφέλη που αποφέρει στους ανθρώπους έχουν μιλήσει οι αρχαίοι Έλληνες, μεταξύ αυτών ο Όμηρος, ο Σοφοκλής, ο Αριστοφάνης, ο Ιπποκράτης, ο Ηρόδοτος κ.ά..

          Στο ανωτέρω απόσπασμα από το Μέγα Λεξικό, αλλά και σε πολλές άλλες πηγές, διαβάζουμε για την καταγωγή της ελιάς, το πρώτο δηλαδή δέντρο που φυτεύτηκε από την θεά Αθηνά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης.

          Σύμφωνα λοιπόν με αυτόν τον μύθο, διεξήχθη ένας αγώνας μεταξύ δύο θεών, της Αθηνάς και του Ποσειδώνα, παρουσία των υπολοίπων ολύμπιων θεών και του βασιλιά της Αθήνας, στον βράχο της Ακρόπολης.

         Οι θεοί είχαν τον ρόλο των δικαστών, ενώ ο βασιλιάς ήταν ο μάρτυρας.

          Τι έκανε ο Ποσειδώνας; Με την τρίαινα του, εκεί στο βράχο, έδωσε ένα δυνατό χτύπημα και στο σημείο που βυθίστηκε το όπλο του, ξεπήδησε αλμυρό νερό και σχηματίστηκε μια λίμνη που πήρε το όνομα «Ερεχθηίδα Θάλασσα».

          Τι έκανε η Αθηνά; Πάνω στο βράχο φύτεψε μια ελιά, κι από το δώρο της αμέσως ξεπήδησαν καρποί.

          Έπρεπε οι δικαστές και ο μάρτυρας να αποφασίσουν, σε ποιον από τους δύο θεούς, στην Αθηνά ή στον Ποσειδώνα, θα δινόταν η πόλη των Αθηνών.

          Ο βασιλιάς έκρινε πως το πρώτο δέντρο ελιάς που φύτρωσε στον τόπο του, ήταν πιο χρήσιμο και θαυματουργό δώρο για τους ανθρώπους, αυτό θα έφερνε δόξα, γαλήνη και ευτυχία στους θνητούς. Η γνώμη του εισακούστηκε από τους δικαστές, και η πόλη δόθηκε στην Αθηνά, γιατί ήταν το δικό της δώρο φορέας ευημερίας και ειρήνης.

          Τα χρόνια κύλησαν, και φάνηκε ότι η πραγματικότητα δικαίωσε τον μύθο. Όταν το 480 π.Χ. οι Πέρσες κατέλαβαν την Ακρόπολη και έκαψαν το ιερό δέντρο της θεάς, οι πρώτες αντιδράσεις των κατοίκων ήταν θλίψη, απογοήτευση και φόβος. Δηλαδή οι κάτοικοι στεναχωρήθηκαν γιατί έχασαν την ιερή ελιά, αλλά, επίσης, ερμήνευσαν αυτήν την απώλεια και ως κακό οιωνό για την πόλη τους. Φοβήθηκαν ότι κι άλλες συμφορές θα ζούσαν… Αλλά, τα αρνητικά συναισθήματα μια ημέρα μόνο κράτησαν, αφού την επόμενη έγινε το θαύμα, ο καμένος κορμός του δέντρου ζωντάνεψε και βλάστησε ξανά. Το ιερό δέντρο της Αθηνάς βρισκόταν πάλι στην θέση του. Ο καλός οιωνός άμεσα αντικατέστησε τον κακό, και ανακούφιση ένιωσαν γρήγορα όλοι οι κάτοικοι. Ήταν ακόμα υπό την θεϊκή προστασία. 

Απόσπασμα από το βιβλίο: Ελαιόλαδο το θαυματουργό