Κι ἐκεῖ ποὺ περίμενα τὴ σειρά μου στὸ ψιλικατζίδικο, πέφτει τὸ μάτι μου στὰ χριστουγεννιάτικα στολίδια, ποὺ δειλὰ δειλὰ εἶχε ἀρχίσει νὰ ἀραδιάζει μιὰ κοπέλα πάνω στοὺς πάγκους τοῦ μαγαζιοῦ.
Ἀμέσως πῆγα νὰ τὰ χαζέψω! Ἂχ! τί ὄμορφα ποὺ εἶναι! Ἔρχονται Χριστούγεννα! Πῶ
πῶ πῶ πόσα σχέδια, τί λαμπερὰ στολίδια, τὰ θέλω ὅλα νὰ στολίσω τὸν κόσμο γύρω μου,
καὶ ἐκεῖ ξαφνικὰ ἔρχεται στὸ μυαλό μου τὸ καλὰ καταχωνιασμένο….
Χριστὸς Γεννᾶται Δοξάσατε καί ἄρχισα νὰ τὸ ψέλνω.
Παναγία μου, Χριστέ μου, τί ὄμορφα λόγια, τί χαρούμενος ψαλμός!
Γιατί δὲν τὸν φέρνουμε στὸ νοῦ μας πιὸ συχνά; Γιατί δὲν τὸν ψέλνουμε ὅλο τὸ χρόνο,
κάθε μέρα!
Φεύγοντας ἀπὸ τὸ μαγαζὶ καὶ ἔχοντας στὸ μυαλό μου αὐτὸ τὸ σύνθημα,
μπῆκα σὲ βαθύτερες σκέψεις…
Ἐδῶ ποὺ ζοῦμε ἐμεῖς δὲν ἔχει πολλὰ πολλὰ νὰ δεῖς, οὔτε πολλὰ
πολλὰ μαγαζιὰ μὲ ἀκριβὲς βιτρίνες νὰ σὲ ξεμυαλίσουν, ἂχ παιδάκι μου καλὸ, τί νὰ
τὰ κάνεις τὰ στολίδια καὶ τὰ φωτάκια καὶ τὰ κουδουνάκια καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ φανταχτερὰ
ποὺ ψάχνεις νὰ χαζέψεις, ἀλλοῦ εἶναι ἡ οὐσία!
Δὲν ἀκοῦς; Χριστὸς γεννᾶται Δοξάσατε! Τὴν ψυχή σου νὰ στολίσεις
παιδάκι μου, τὴν ψυχή σου, καὶ θὰ στολιστεῖ καὶ τὸ σπίτι σου, καὶ ἡ αὐλή σου καὶ
ὅλα.
Μπὰ καὶ πὼς θὰ τὴν στολίσω; Κι ἐγω μὲ τί θὰ χαρέψω τὰ μάτια μου;
Κατάλαβα, πάλι δὲν θὰ καταλάβω Χριστούγεννα… Ὄχι, ὄχι, μὴν τὸ λὲς αὐτό, θὰ σοῦ βρῶ
ἐγὼ «στολίδια» μπόλικα…
Μπορεῖς ἐσὺ νὰ χτίσεις αὐτὴν τὴν ὡραία φύση; Νὰ βάλεις δέντρα
καὶ πουλιὰ νὰ κελαηδᾶνε; Νὰ φτιάξεις θάλασσες καὶ ψάρια; Βουνὰ καὶ γάργαρα νερά;
Σπηλιὲς καὶ τοπία μοναδικὰ σὲ ὅλο τὸν κόσμο;
Ἀστέρια καὶ πλανῆτες; ΟΧΙ! Αὐτὰ εἶναι στολίδια, τὰ βλέπεις καὶ
χαίρονται τὰ μάτια σου καὶ ἀγαλλιάζει καὶ ἡ ψυχή σου.
Καὶ αὐτὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ τὰ βλέπεις, ὅμως ὑπάρχουν καὶ τὰ ἄλλα
ποὺ δὲν τὰ βλέπεις καὶ ποὺ μπορεῖς ἐσὺ νὰ τὰ «φτιάξεις» μὲ λίγη βοήθεια… Ποιά εἶναι
αὐτά;
Εἶναι ὁ καλός σου ὁ λόγος, ποὺ τὸν περιμένει κάθε παιδὶ, γιὰ
νὰ τοῦ δώσεις θάρρος χωρὶς νὰ τὸ ἐπικρίνεις, εἶναι ἡ καλοσύνη σου σὲ ἕναν ξένο,
ποὺ θὰ τοῦ δώσεις νὰ φάει καὶ νὰ ντυθεῖ, χωρὶς νὰ σὲ νοιάξει ἂν εἶναι ἴδιος μὲ ἐσένα,
εἶναι ἡ φροντίδα σου στὴν οἰκογένειά σου χωρὶς νὰ περιμένεις νὰ σοῦ ποῦν μπράβο
ἢ εὐχαριστῶ, εἶναι τὸ δάκρυ σου καὶ ἡ μεταμέλειά σου στὴν θεία ἐξομολόγηση, εἶναι
ἡ ἀγάπη σου στοὺς συνανθρώπους σου χωρὶς νὰ ἔχεις ὄφελος γιὰ νὰ τοὺς δείξεις ἐνδιαφέρον,
εἶναι ἡ προσφορά σου χωρὶς νὰ περιμένεις ἀμοιβή, εἶναι πολλὰ τὰ «στολίδια» σου,
ἄλλα μικρὰ καὶ ἄλλα μεγάλα καὶ εἶναι ὅλα πολὺ πολὺ ἀληθινά.
Ὁ Χριστὸς μας γεννιέται κάθε μέρα, κάθε στιγμή, σὲ ἕνα βρέφος,
σὲ ἕνα γέροντα, σὲ ἕναν ἄρρωστο, σὲ μία φτωχὴ οἰκογένεια, σὲ μιὰ δυσκολία, ἀκριβῶς
δίπλα σου.
Ἔρχεται νὰ φέρει τὸ πιὸ ὡραῖο, τὸ ζεστὸ, τὸ γεμᾶτο ἀγάπη Ἀληθινὸ
Φῶς. Ἐσὺ τί θὰ κάνεις γιὰ νὰ Τὸν Δοξάσεις, πῶς θὰ Τὸν προϋπαντήσεις; Πὼς θὰ Τὸν
καλοδεχθεῖς;
Αὐτὰ ἀναρωτήθηκα καὶ συνέχισα νὰ ψέλνω ….
“Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε”· Χρὶστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε·
ᾄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυμνήσατε, λαοί, ὅτι δεδόξασται”, …
καὶ ἡ καρδιά μου γέμισε μὲ ἀγάπη, γνωρίζοντας πολὺ καλὰ ποιά θὰ εἶναι τὰ φετινὰ
στολίδια.
Ἀδέρφια μου, καλὰ Χριστούγεννα!
Δ.Κ.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας» &
Κιβωτὸς
Περιοδική ἔκδοση τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσσηνίας
Τεῦχος 86 – Δεκέμβριος 2024

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου