
10 Δεκεμβρίου 1987 έφυγε από την ζωή ο Στέλιος Κυριακίδης, ο Έλληνας Άρχοντας του Μαραθωνίου της Βοστώνης!
20 Απριλίου του 1946, μία μεγάλη ημέρα για τον Στέλιο, μία μεγάλη ημέρα για την Ελλάδα!
Σε άθλια οικονομική κατάσταση βρισκόταν η Ελλάδα, για την οποία ο Στέλιος είχε πει, όταν κατάφερε μετά από πολλά εμπόδια να φτάσει στην Αμερική: Ήρθα να τρέξω για 7 εκατομμύρια πεινασμένους Έλληνες!
Ήταν η Ελλάδα μετά το φονικό πέρασμα των Γερμανών ναζί από τα εδάφη της, αλλά και η Ελλάδα των εμφύλιων σπαραγμών.
Ο Στέλιος Κυριακίδης αποφάσισε να λάβει μέρος στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα κατάφερνε να συγκεντρώσει οικονομική βοήθεια για τους Έλληνες, αλλά και θα κατάφερνε να υψώσει ξανά την Ελλάδα στο βάθρο των δοξασμένων, στο οποίο ανήκε!
Γεννημένος το 1910 στον Στατό της Πάφου, κίνησε για την Αμερική χωρίς χρήματα, χωρίς κατάλληλη διατροφή και χωρίς να έχει προπονηθεί τα τελευταία χρόνια λόγω του πολέμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την εκπλήρωση του υψηλού ιδανικού του, πούλησε τα μισά υπάρχοντα του σπιτιού του και με κάποια λίγα χρήματα που του έδωσε η ηλεκτρική εταιρεία στην οποία εργαζόταν, μπόρεσε να αγοράσει το εισιτήριο για να πάει στην Αμερική.
Πόση δύναμη ψυχής είχε ο Στέλιος! Όταν τον εξέτασαν οι γιατροί στην Βοστόνη, για να δουν αν μπορεί να λάβει μέρος στον Μαραθώνιο, του είπαν ότι ήταν αδύνατον να τρέξει, έτσι καχεκτικά αδύνατος που ήταν. Αλλά, ο Στέλιος υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση ότι έφερε ο ίδιος την ευθύνη για οτιδήποτε του συνέβαινε.
Και έτρεξε. Σαν άλλος Φειδιππίδης. Σαν λιοντάρι. Δεν είχε πια σώμα, είχε μόνο τα φτερά της ψυχής που τον οδηγούσαν πέρα από τα όρια της θνητής αντοχής. Ξεπέρασε τον Τζόνυ Κέλυ, με τον οποίο μαζί προπορευόταν τα τελευταία χιλιόμετρα. Και τον νίκησε. Έκανε την απόσταση των 42.195 μέτρων σε χρόνο 2:29:27 και ήταν η καλύτερη επίδοση μεταπολεμικά και για 22 χρόνια. Κατέκτησε και μία θέση στο βιβλίο Γκίνες.
Όταν ο Στέλιος Κυριακίδης επέστρεψε στην Ελλάδα, τον υποδέχθηκαν χιλιάδες Έλληνες με τιμές ήρωα. Στην επίσημη τελετή προς τιμήν του, στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, δακρυσμένος είπε: Υπερήφανος που είμαι Έλλην!
Ο θριαμβευτής της Βοστώνης του 1946 ας μείνει ζωντανός στην μνήμη των Ελλήνων και ας γίνει φάρος για ένδοξες πράξεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου