Ο Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, ο Ιωάννης Καποδίστριας, δολοφονήθηκε μόνο μία φορά;
Η λήθη δεν είναι δολοφονία; Είναι! Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι αυτός ο Ηγέτης δολοφονήθηκε πολλές φορές μέχρι σήμερα!Και μαζί του, δολοφονείται η πατρίδα ξανά και ξανά. Μπορεί να αλλάξει η πορεία της αυτοκαταστροφής, πριν είναι αργά;
Ναι, αρκεί οι Έλληνες να μάθουμε ξανά την ιστορία μας! Γιατί τότε δεν θα εκλέγουμε λάθος πρόσωπα σε λάθος θέσεις...
Υπό αυτό το πνεύμα, το παρακάτω κείμενο.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας έγραφε στις
27-1-1830, από το Ναύπλιο στον Θ. Κολοκοτρώνη:
«…Ωστόσον, ανίσως αι αποφάσεις των Δυνάμεων
είναι, καθώς ελπίζομεν, σύμφωνοι προς την δικαιοσύνην και προς τας εφέσεις
ημών, τότε όλοι, και πρώτος εγώ, θέλομεν νομίσει τιμήν και ευτυχίαν να
συντελέσωμεν εις την εκπλήρωσιν αυτών. Ει δε μη θέλομεν κάμει το χρέος μας και
κάμνοντές το εννόμως και ευτάκτως, δεν θέλομεν έχει πλέον τύψιν συνειδήσεως
ουδ΄ ευθύνην ουδεμίαν. Θέλομεν προφυλάξει, όσον φθάση η δύναμίς μας, τα
δικαιώματα και τα συμφέροντα της πατρίδος, αφίνοντες τα μετά ταύτα εις τον
Θεόν…
Εδέχθην την θέσιν ην ηθέλησε να μου εμπιστευθή (ο λαός), όχι διά την θέσιν αυτήν, αλλά διά να εργασθώ υπέρ της ανορθώσεως και της αυτονομίας του. Εάν οι σύμμαχοι άνακτες κρίνωσιν ότι προς την ανόρθωσιν και αυτονομίαν ταύτην είναι αναγκαίος ηγεμών ξένος, κεκλημένος να κυβερνήση την Ελλάδα αυτός και οι κληρονόμοι και διάδοχοι αυτού, πρώτος εγώ θέλω αναγνωρίσει τον ηγεμόνα τούτον κατά τον έννομον τύπον, αφού μάθω την γνώμην και τας ψήφους του Έθνους. Το Έθνος πάλιν δεν θέλει τας αρνηθή, αφού βεβαιωθή ότι ο νέος ηγεμών θέλει να κυβερνήση κυρίως προς ασφάλειαν της αυτονομίας όλων και των δικαιωμάτων όσα έκαστος απέκτησε διά του αίματός του και των τόσων άλλων θυσιών. Διότι ο θέλων το σκοπούμενον, πρέπει να θέλη και τα φέροντα αυτό…»
Ο
ακάματος και αεικίνητος στον χρόνο δάσκαλος προχώρησε προς την μισάνοιχτη πόρτα
και φώναξε τον Ιωάννη που πηγαινο-ερχόταν ακατάπαυστα στον διάδρομο.
«Έλα
επιτέλους στο γραφείο σου! Να ξαποστάσεις λίγο, και να μου πεις γιατί έγραψες
αυτά τα λόγια στον Κολοκοτρώνη;»
Ο
Ιωάννης, υπακούοντας στην προτροπή του δάσκαλου, επέστρεψε στο γραφείο του.
Προσπάθησε να διώξει την θλίψη από το πρόσωπό του τουλάχιστον, για χάρη του
δάσκαλου.
«Δεν με
ξεγελάς, Ιωάννη. Αλλά, μόνο αν θέλεις, να μου μιλήσεις για την πηγή της θλίψης
σου».
«Ένα
μοναχά θα σου πω, δάσκαλε. Θα καταλάβουν οι Έλληνες του μέλλοντος περισσότερα
για τις προθέσεις και το έργο μου, από τους σημερινούς;» Ο Καποδίστριας χτύπησε
την γροθιά του πάνω στο γραφείο.
«Οι ξένοι θέλουν να γίνουν ηγέτες στον τόπο μας. Είναι σωστό και δίκαιο αυτό για την χώρα που γέννησε την δημοκρατία;» Εκνευρισμένος, έφυγε ξανά από τον χώρο. Ο δάσκαλος ένοιωσε ένα δυνατό σφίξιμο στην καρδιά. Και συνέχισε να μιλά γι΄ αυτόν τον άνδρα που δεν ήθελε άλλο, παρά να υπηρετήσει το έθνος του…
Απάντηση στον Γάλλο ιστορικό Μισώ, ο οποίος τον ρώτησε αν η Ελλάδα έμελλε να γίνει δημοκρατία ή βασίλειο:
«…Ένα τέτοιο πράγμα δεν θα ήτο και τόσον
εύκολον! Ανηγέρθη πολλάκις ναός προς τον αληθή Θεόν εκ των στηλών του Διός και
της Αθηνάς. Πώς, όμως, θα ιδρυθή θρόνος επί του εδάφους των αρχαίων δημοκρατιών
και εκ της κόνεως αυτών;»
Ο
Καποδίστριας δεν ήθελε να εγκατασταθεί στην Ελλάδα βασιλεία και μάλιστα κάποιου
ξένου οίκου. Ήξερε βέβαια ότι οι ξένοι θα έκαναν τα πάντα για να επιβάλλουν την
θέλησή τους στους Έλληνες που μόλις απελευθερώνονταν από τα ατελείωτα χρόνια
της σκλαβιάς. Ήξερε ότι ήθελαν να την ποδηγετήσουν. Άλλα ήξερε ότι με μεγάλη
δυσκολία θα έπειθε τους συμπατριώτες του, και μάλιστα εκείνους που λάτρευαν την
εξουσία, ότι οι ξένοι ήθελαν μόνο τα δικά τους συμφέροντα να εξυπηρετήσουν.
Και
για τον λαό, όμως, φοβόταν. Εύκολα θα πίστευαν οι Έλληνες του τους ξένους. Δεν
μπορούσε να τους κακοχαρακτηρίσει, ήταν τόσο βασανισμένοι και πεινασμένοι.
Ωστόσο, ο κίνδυνος ήταν υπαρκτός και μεγάλος.
Οι ξένοι ήταν ικανοί
στα ψέματα και στις δολοπλοκίες.
Οι
Έλληνες πίστευαν εύκολα τα ψέματα, ότι δηλαδή οι ξένοι σκέπτονταν και
συμπεριφέρονταν με ειλικρίνεια. Έτσι, γίνονταν έρμαια στις σατανικές
δολοπλοκίες τους.
Μήπως,
και αιώνες μετά, άλλαξε κάτι στην συμπεριφορά των ξένων και των Ελλήνων;
Μονάχα ένα άλλαξε: Δεν υπάρχει, σήμερα, ένας Καποδίστριας ανάμεσα σε αυτούς που ασκούν εξουσία! Ένας άνδρας ικανός σαν αυτόν, μορφωμένος, πατριώτης, που βάζει πάνω από όλα και από όλους το συμφέρον του έθνους.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Ιωάννης Καποδίστριας - Ο άχραντος Κυβερνήτης της Ελλάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου