Νικηταράς ο Τουρκοφάγος: Τι ζήτησε από έναν πατέρα βοσκό! Οδυνηρή η απουσία της ανδρείας του σήμερα...

15/2/2021

Έτσι συμπεριφέρονται οι Έλληνες που στο αίμα τους κυλά το αίμα του έθνους! Ζητάν χάρες για την πατρίδα!

Γιατί πάνω από την Λευτεριά του Έθνους, τίποτα και κανείς δεν μπαίνει!

Διαβάστε τον διάλογο ανάμεσα στον λεβεντόκορμο Νικηταρά, που συνέβαλε τα μέγιστα στην Επανάσταση του 1821, και στον βοσκό που είχε έναν γιο, τον Θανάση Τσότσολα! Του γιου το ριζικό ήταν να αγωνιστεί στο πλάι του Νικηταρά! 

“Στρατολογώντας ο Νικηταράς στα χωριά του Λονταριού και περνώντας από τη θέση Σπάρτοτι της περιοχής Σκορτσινού αντάμωσ’ έναν τσοπάνη με τη στάνη του. Τον έλεγαν Θανάση Τσότσολα. Θάμαξε ο Νικηταράς τον άντρακλα, τη λεβεντιά του, και την εξυπνάδα του, σαν άνοιξε η κουβέντα. Ήξερε ο Θανάσης και λίγα γραμματάκια, τόσο, που να μπορεί να διαβάζει τον κανόνα στο μοναστήρι της Καλτεζιάς. Ήτανε κρίμα ένα τέτοιο παλικάρι σε τέτοιες ώρες να κάνε τον τσοπάνο.

          Κι ο Νικηταράς δεν έχασε καιρό:

          -Βρε, του λέει, τι κάθεσαι, τέτοιο παλικάρι και δεν παίρνεις τ΄ άρματα να πολεμήσεις κι εσύ για την πατρίδα;

          -Ξέρω γω – του απαντάει ο Θανάσης – έχω τα γίδια…, μ΄ αφήνει ο πατέρας μου; Πάμε στην καλύβα να το ειπείς του πατέρα μου; Κι άμα μ΄ αφήκει, πώς δεν έρχομαι».

          -Πάμε να ειδούμε το Γέρο» του λέει ο Νικηταράς και το κόβουν ίσια για την καλύβα του γερο-Τσότσολα.

          -Καλώς το λεβέντη.

          -Γέρο μια χάρη θα σου ζητήσω. Μια χάρη για την πατρίδα… Να μου δώσεις τούτο το λεβέντη σου εδώ νάρθει να σκοτωθεί κι αυτός για την πατρίδα όπως ούλα τα παλικάρια.

          Ο γέρος ξαφνιάστηκε από τον τόσο θαρρετό τρόπο που τούγινε η πρόταση.

          -Βρε ποιος είσαι συ που μιλάς έτσι;

          -Ο Νικηταράς είμαι, δεν με ξέρεις;

          -Ο Νικηταράς! Ας είσαι καλά, σ΄ έχω ακουστά, αλλά τώρα πρώτη βολά σε βλέπω…

          -Ε; Τι λες; Να τον πάρω με τους άλλους;

          -Αμ΄ αφού είσαι ο Νικηταράς με γεια σου, πάρτον κι αυτόν και στην ευχή του Θεού και να γυρίστε νικητές…

          Ο Γέρος παράλαβε τη στάνη κι ο λεβεντονιός ακολούθησε το Νικηταρά”. 

Το περιστατικό είναι καταγεγραμμένο από τον Αθαν. Χ. Θεοδωρόπουλο, δημοσιεύτηκε από τον Ν. Βέη στα "Ελληνικά" τόμ. Ε, σελ. 79-83 και στο βιβλίο του Χρ. Στασινόπουλου "Ο Νικηταράς", εκδ. Δωρικός.