Εργαζόμενος: Ήμουν πάντα τόσο πολύτιμος και δεν το ήξερα ο βλάκας;

 17/6/2021

 Δευτέρα πρωί:

Εργαζόμενος: Αγαπημένε μου αφεντικέ! Αυτή την εβδομάδα θα ήθελα να αλλάξω το ωράριο μου, ώστε την άλλη εβδομάδα να δουλέψω λιγότερο, για προσωπικούς λόγους. Μπορώ;

Αφεντικό: Και βέβαια, πολυαγαπημένε μου υπάλληλε! Πες μου τι χρειάζεσαι, και θα γίνει! Έλα, μην διστάζεις, χωρίς εσένα, τίποτα δεν λειτουργεί σωστά εδώ μέσα! 

Ο εργαζόμενος κατακόκκινος από ευχαρίστηση: Σήμερα, αύριο, μεθαύριο, θα δουλέψω μέχρι το βράδυ, τις άλλες δύο ημέρες κανονικό 8ωρο, Σαββατοκύριακο ελεύθερο, αν αυτό δεν είναι πρόβλημα... Εδώ, σαν να κόμπιασε λιγάκι ο εργαζόμενος. Και την άλλη εβδομάδα, Δευτέρα και Τρίτη, θα πάρω ρεπό, για τους προσωπικούς λόγους που σας είπα.

Αφεντικό με στεντόρεια φωνή και τα χέρια ανοιγμένα σε αγκαλιά: Μην στεναχωριέσαι καθόλου! Θα γίνει έτσι όπως σε εξυπηρετεί! Αλίμονο! Είπαμε, χωρίς εσένα, τίποτα δεν λειτουργεί! Ούτε να μου πεις τους λόγους που σε αναγκάζουν να αλλάξεις το ωράριο σου, σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη! 

Μια ανάσα ανακούφισης βγήκε από τα πνευμόνια του εργαζόμενου, σαν άκουσε το αφεντικό. Ήμουν πάντα τόσο πολύτιμος και δεν το ήξερα ο βλάκας; Σκέφτηκε εκστασιασμένος. Ας είναι καλά ο Μητσοτάκης ο πρωθυπουργός και ο υπουργός του, σ΄ αυτούς χρωστώ την μεγαλύτερη αποκάλυψη της ζωής μου!

Το αφεντικό με πλατύ χαμόγελο τού ζήτησε: Θα μου επιτρέψεις να κάνω μερικά τηλέφωνα; Αυτονόητο είναι, ό,τι χρειαστείς, να έρχεσαι να μου το λες. Η ευτυχία σου είναι ευτυχία μου, καλέ μου υπάλληλε! 

Ο εργαζόμενος που από την πολύ ευτυχία ξέχασε να ευχαριστήσει το αφεντικό, βγήκε από το γραφείο αλαφροπατώντας.

Με στραμμένη την πλάτη πια στο αφεντικό, δεν είδε το βλοσυρό του ύφος. Αλλά άκουσε την φωνή του, καθώς μιλούσε στο τηλέφωνο κι έδινε την εντολή του:

Σε 3 μήνες από τώρα, να μου βρεις μια καλή δικαιολογία, μπορείς, μάλιστα, να την "πλάσεις" στον ενδιάμεσο χρόνο, ώστε αυτός ο βλάκας να ξεκουμπιστεί από την εταιρεία μου!  Με τόσους ανέργους, ο ηλίθιος εκφράζει και τα θέλω του! Ακούς εκεί, για προσωπικούς λόγους! Στις τελευταίες λέξεις, το αφεντικό ξέσπασε σε βροντερά λόγια. 

Και ο εργαζόμενος κράτησε την ανάσα του, καθώς ένα νέο πρόβλημα τού παρουσιάστηκε ξαφνικά. Το πάτωμα άρχισε να ανοίγει, όλο και να ανοίγει, κι αυτός βρέθηκε απότομα να πέφτει σ΄ ένα κενό, κι όλο έπεφτε, μέχρι που ξύπνησε, βρεγμένος από τον ιδρώτα και την αγωνία, στην πολυθρόνα του σαλονιού του και μπροστά στην τηλεόραση. Η οποία, ακριβώς εκείνη την στιγμή, έδειχνε τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη που με πλατύ χαμόγελο μιλούσε για την κοινωνική ισότητα που φέρνει ο δικός του, νέος, εργασιακός νόμος. 

Νίκη Μάρκου