ΦΑΚΕΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ: Με την συμμετοχή κυρίως των Μακεδόνων ανθεί του Ρήγα Φεραίου το Επαναστατικό Έργο, σελίδα 6

Ντοκουμέντο από το έτος 1963

Πρωταγωνιστικός ο ρόλος των Μακεδόνων στους πρώιμους αγώνες για Λευτεριά! Χωρίς την δική τους συμβολή, ο Ρήγας Φεραίος δεν θα κατάφερνε, τόσο γρήγορα, να αναπτύξει την Ιδέα του για την Ανάσταση του Γένους!

Το έργο του Ρήγα Φεραίου, αν και αυτός δεν ήταν Μακεδών, θεωρείται ως μία από τας πλέον χαρακτηριστικάς εκδηλώσεις του αγώνος των Μακεδόνων υπέρ της επαναστάσεως του Ελληνικού Γένους, καθ΄ όσον οι περισσότεροι και οι πλέον σημαίνοντες των συνεργατών του Ρήγα Φεραίου υπήρξαν Έλληνες Μακεδόνες. 

Ο Ρήγας Φεραίος εγεννήθη το 1757 στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας, εσπούδασε εν Ζαγορά και διετέλεσε επί τινά χρόνον διδάσκαλος στο Πήλιο. Εικοσαετής εφόνευσε τούρκον πρόκριτον στο Βελεστίνο υπό του οποίου είχε θιγεί. Κατόπιν δε τούτου εξέρχεται ως Αρματωλός εις το σώμα του θείου του Ζήρα εις Όλυμπον, και από εκεί καταφεύγει στην Κωνσταντινούπολη πλησίον του Πρίγκηπος Αλεξάνδρου Υψηλάντη όπου εξέμαθε την Γαλλικήν και Γερμανικήν. Σε ηλικία 30 ετών κατέλαβε σοβαράν διοικητικήν θέσιν κοντά στον ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Μαυρογένους. 

Στην Μολδοβλαχία ευρισκόμενος μεταξύ ανθούντος Ελληνισμού εμπνεύστηκε την ιδέα της Αναστάσεως του Ελληνισμού. Εσκέφθη την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό ολοκλήρου της Ελληνικής Χερσονήσου και της Μικράς Ασίας και την αναδημιουργία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, διοικούμενης βάσει των υπό της Γαλλικής Επαναστάσεως διακηρυχθεισών φιλελευθέρων αρχών. Εκεί κατέστρωσε τα σχέδια του και άρχισε την μύηση των Ελλήνων επ΄ αυτών. 

Μετά τον αποκεφαλισμό του Μαυρογένους υπό των τούρκων κατέφυγε στην Βιέννη το 1790 όπου συνδέεται με την ανθούσαν εκεί Ελληνική Κοινότητα, η οποία κατά το μέγιστον μέρος αποτελείτο από Μακεδόνας και κυρίως Δυτικομακεδόνας Εμπόρους, Επιστήμονας και Φοιτητάς, προγόνους αυτών που σήμερα διεκδικούν οι σλάβοι. 

Οι Μακεδόνες ήσαν ήδη  οργανωμένοι, είχαν ιδρύσει πολλές Ελληνικές Σχολές όπου εδιδάσκετο η Πάτριος Γλώσσα και εσφυρηλατείτο η πίστη διά την Ανάσταση του Έθνους. Ούτω ο Ρήγας εις τους Μακεδόνας της Αυστρίας βρήκε το ώριμο έμψυχο υλικό διά να αναπτύξει και πραγματοποιήσει τα σχέδια του. Πρώτοι συνεργάτες του υπήρξαν οι εκ Καστοριάς Πούλιος και Μαρκίδαι τυπογράφοι. Μέσα εις το τυπογραφείο τους τυπώθηκαν οι πρώτες προκηρύξεις του προς τον Ελληνισμό. 

Ο Ρήγας έρχεται σε επαφή με τους εν Ελλάδι καπεταναίους και ιδιαιτέρως με τους Μακεδόνας Νικοτσάραν και Βλαχάβαν. Εκτυπώνει τον περίφημον Θούριόν του και τον όρκον του, τα οποία κατά χιλιάδας διανέμονται εις τον υπόδουλον και εν τη ξένη Ελληνισμόν. Οι καρδιάς όλων των Ελλήνων πάλλουν από έξαλλον Εθνικόν ενθουσιασμόν. 

Το 1797 ο Ρήγας κρίνει ότι τα πάντα είναι ώριμα διά την Επανάστασιν του Γένους, συντάσσει το Σύνταγμά του και το σχέδιο της Επαναστάσεως και κατέρχεται με τους συνεργάτες του στην Τεργέστη προτιθέμενος όπως, μέσω Κερκύρας, αποβιβασθεί στην Πελοπόννησο. Δυστυχώς όμως συλλαμβάνεται στην Τεργέστη από τις αυστριακές αρχές τον Δεκέμβριο του 1797 (μετά από προδοσία).

Η αυστριακή κυβέρνηση αφ΄ ενός επιθυμούσα να αποδείξει εμπράκτως στους τούρκους την φιλοτουρκική πολιτική της, αφ΄ ετέρου δε φοβούμενη την Ανάσταση του Ελληνικού Έθνους ήτις θα ανέτρεπε τα σχέδια της επεκτάσεως στην Ελληνική Χερσόνησο, παρέδωσε τον Ρήγα Φεραίο μετά επτά εκ των συνεργατών του, ων τέσσαρες Μακεδόνες, στον πασά του Βελιγραδίου Χατζή Μουσταφά, ο οποίος εξετέλεσε άπαντας τον Ιανουάριο του 1798. 

Ο Ρήγας Φεραίος και οι συνεργάτες του απέθαναν όπως αποθνήσκουν όλοι οι Έλληνες ήρωες. Οι τελευταίες του λέξεις ήσαν: 

Έτσι πεθαίνουν τα παλληκάρια, αρκετόν σπόρον έσπειρα, θα έλθη η ώρα που θα βλαστήσει και το Γένος μας θέλει συνάξει τον γλυκόν καρπόν. 

Συνεχίζεται.