Η Μακεδονία είναι πάθος, φλόγα, ζωή, Ελλάδα! Θυμώστε, και ερωτευτείτε την από την αρχή, ειδάλλως θα χαθεί!

13/8/2021

              Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α

                   ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑΣ

          Ο Φίλιππος ο Μακεδών, αυτός ο συνειδητοποιημένος Έλληνας, γνωρίζοντας τα όρια της θνητότητάς του αλλά και την αλαζονεία που μπορεί να κυριεύσει τα μυαλά των ανθρώπων που κατέχουν εξουσίες, είχε δώσει εντολή σε ένα στρατιώτη του, κάθε πρωί, να τον ξυπνά με τη φράση: Φίλιππε, είσαι θνητός και μια μέρα θα πεθάνεις.

          Ξεκινώντας έτσι την ημέρα του, δε θα λησμονούσε, προβαίνοντας στις αναγκαίες πράξεις του ηγέτη, ότι ήταν θνητός και ως τέτοιος έπρεπε να συμπεριφέρεται. Μια μέρα ο θάνατος θα χτυπούσε την πόρτα της ζωής του, και τότε αυτός, φεύγοντας, έπρεπε να αφήσει πίσω του κληρονομιά τις πιο σοφές πράξεις, εκείνες που θα οδηγούσαν το λαό του σε ευημερία και ειρήνη απ΄ άκρη σ΄ άκρη στην ελληνική επικράτεια.  

Ας αναλογιστούμε, εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, πόσο συνειδητοποιημένοι είμαστε ως λαός. Έχουμε αντιληφθεί τη θνητότητά μας; Έχουμε αναλογιστεί ότι μια μέρα θα χτυπήσει ο θάνατος την πόρτα της ζωής μας; Έχουμε προβληματιστεί, όταν εκείνη η ώρα έρθει, τι θα αφήσουμε πίσω μας κληρονομιά;         

Αν συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε κατά τον ίδιο τρόπο όπως τις τελευταίες, δυστυχώς πολλές, δεκαετίες, φοβάμαι ότι δε θα αφήσουμε τίποτα όρθιο πίσω μας. Γιατί πολύ απλά, τρέχοντας μέσα στην καθημερινότητά μας, έχοντας να αντιπαλέψουμε προσωπικές δυσκολίες αλλά και ματαιοδοξίες, ξεχνούμε να υπερασπίσουμε την πατρίδα μας, θαρρείς κι αυτή είναι κάτι ξέχωρο από τον εαυτό μας!

          Θυμό! Νιώστε θυμό επιτέλους για τη συμπεριφορά μας! Εγκαταλείψαμε τη Μακεδονία στο έλεος της εξουσίας των άλλων, και δεν κάνουμε τίποτα για να την υπερασπιστούμε. Έχουμε μάλιστα βολευτεί πίσω από το επιχείρημα: Εγώ, ο ένας, θα βοηθήσω τη Μακεδονία; Αφού, όσοι έχουν εξουσία και μπορούν να κάνουν κάτι, δεν κάνουν τίποτα!

          Τι σαθρό επιχείρημα, αλήθεια! Αν φροντίσουμε στο μικρόκοσμο μας να ρίξουμε το φως της πατρίδας, τότε θα αρχίσουν να αλλάζουν όλα. Γιατί η Μακεδονία, είμαστε εμείς! Είμαστε ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης, είμαστε τα χωριά και οι πόλεις μας, είμαστε ο λαός που κληρονόμησε το αίμα των αναρίθμητων ηρώων που πέθαναν, για να έχουμε εμείς σήμερα σπίτι, αυτοκίνητο, κινητό, εξοχικό, κόμματα, φιλονικίες, διχόνοιες, εχθρούς μέσα και έξω από τα σύνορά μας.

Τι κάνουμε για να παλέψουμε με υγιή τρόπο τη ζωή μας, ακόμα παραπέρα, τι κάνουμε για να εμφυσήσουμε με οξυγόνο τα πνευμόνια της Μακεδονίας μας;

          Ναι, ας νιώσουμε επιτέλους θυμό με τους εαυτούς μας, γιατί κλειστήκαμε στα στενά τείχη της εργασίας, της κομματικής προσήλωσης και της εφήμερης καλοπέρασης, και δε σκεφτόμαστε καθόλου τη Μακεδονία.

          Αναρωτηθείτε, γιατί θέλουν να είναι εχθροί μας εκείνοι που πλαστογραφούν την ιστορία μας, ώστε να δημιουργήσουν τη δική τους; Οι Σκοπιανοί, οι σλάβοι του 6ου αιώνα, διεκδικούν τη Μακεδονία, το όνομα, την ιστορία, τη ζωή της, διεκδικούν δηλαδή εμάς τους ίδιους, γιατί έτσι τους συμφέρει, μα και γιατί έτσι συμφέρει τις χώρες που αποφάσισαν να τους δημιουργήσουν. Σκεφτείτε: Χώρες της Ευρώπης οδηγούν τα τοξικά τους απόβλητα στο κράτος των Σκοπίων ήδη από τον προηγούμενο αιώνα. Οι Αμερικανοί χρειάζονται πειθήνια όργανα στη γηραιά Ευρώπη, εκείνα τα όργανα που θα τα χρησιμοποιήσουν κατά τα συμφέροντά τους σε δεδομένες χρονικές στιγμές και συνθήκες. Γιατί να μην ενθαρρύνουν τους Σκοπιανούς; Επειδή κλέβουν την ιστορία της Ελλάδας; Τι τους ενδιαφέρει αυτούς η δική μας ιστορία; Τη δική τους υπερασπίζονται.

          Εμείς, πότε θα αποφασίσουμε να θυμώσουμε με τους εαυτούς μας; Πότε θα αρχίσουμε να υπερασπιζόμαστε την ιστορία μας; Είμαστε τόσο θνητοί, γιατί δεν τον κατανοούμε επιτέλους αυτό; Αν νιώσουμε θυμό, τότε όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Γιατί, ο πιο ύπουλος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας! Ας μην τον καλομαθαίνουμε περισσότερο, ας σκεφτούμε ότι πρέπει την κληρονομιά που πήραμε από τον Φίλιππο, να την δώσουμε στα παιδιά μας.

          Θυμός. Και έρωτας. Ναι, μετά το θυμό, πρέπει να νιώσουμε τον έρωτα. Γιατί η Μακεδονία είναι έρωτας! Είναι πάθος, φλόγα, ζωή! Είναι πανέμορφη, ασύγκριτη, αγέραστη! Γι΄ αυτό έχει πολλούς μνηστήρες μέσα στο διάβα των αιώνων! Μόνο εμείς οι ανόητοι την ξεχάσαμε, θεωρώντας ότι είναι αυτονόητη για εμάς! Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι οι ξένοι μνηστήρες το αυτονόητο προσπαθούν να διαλύσουν. Ως σήμερα, δεν τα κατάφεραν, γιατί πάντα υπήρχαν Έλληνες που αγωνίστηκαν για την καρδιά της Μακεδονίας. Τι θα γίνει όμως αύριο; Τι θα γίνει αν εμείς δε νιώσουμε την καρδιά μας να δονείται από τον ασύγκριτο έρωτα για τη Μακεδονία; Θα αφήσουμε τους ξένους μνηστήρες να εξαφανίσουν τη Μακεδονία, την Ελλάδα; Σε ποιο βωμό θυσιάζουμε τη Μακεδονία μας;

Προβληματιστείτε, θυμώστε, ερωτευτείτε τη Μακεδονία, τώρα, διαφορετικά, θα χάσουμε ό,τι θεωρούμε ως αυτονόητο, και καμιά ειρήνη δε θα διασφαλίσουμε για τα παιδιά μας, αφού, κανείς άλλος λαός δε θα σέβεται στο μέλλον εκείνους τους Έλληνες που πρόδωσαν την ίδια τους την ιστορία.